บทที่ 43 จงยึดฉันไว้แน่นๆ แล้วฉันจะพาคุณออกจากวัง
จุนชางหยวนหัวเราะเงียบๆ “ฉันไม่ใช่แมว ฉันไม่มีสายตาตอนกลางคืนที่ดีนัก ดังนั้นฉันจึงมองไม่เห็นมัน” นั่นแหละที่ฉันพูด เขาอุ้มหยุนซูไว้ในอ้อมแขนและเดินลงไปทีละก้าว โดยก้าวไปทีละก้าวอย่างสม่ำเสมอบนบันไดที่ลาดชันและแคบ “แล้วทำไมคุณถึง…” หยุนซูแสดงท่าทีไม่เชื่อ “เมื่อตอนเด็กๆ …