บทที่ 1 ถูกฝังทั้งเป็น! ลูกสาวคนโตหนีการแต่งงานและเสียชีวิตอย่างน่าเศร้า
“คุณหญิงคนโตหนีออกจากการแต่งงาน!” ในตอนเช้าตรู่ มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นในคฤหาสน์เจ้าชายหยุนที่เต็มไปด้วยความยินดี วันนี้เป็นวันที่พระราชวังเจิ้นเป่ยขอแต่งงานกับพระราชวังหยุน ทั้งถนนเต็มไปด้วยผู้คนที่มาเฝ้าดู ก่อนที่ทีมหมั้นจะถูกมองเห็น พระราชวังหยุนก็เปิดประตูทันทีและทหารยามจำนวนนับไม่ถ้วนก็รีบวิ่งออกมา “เร็วเข้า ค้นทุกประตูเมือง! เราต้องหาหญิงสาวคนนั้นให้พบ!” เมื่อเห็นฉากดังกล่าวผู้คนก็ตกใจ “เกิดอะไรขึ้น?” “คุณยังไม่รู้เหรอ? ลูกสาวคนโตของคฤหาสน์เจ้าชายหยุนบอกว่าเจ้าชายเจิ้นเป่ยเป็นผีที่อายุสั้นและจะอยู่ได้ไม่เกินสามเดือน เธอไม่ต้องการแต่งงานกับเขาและกลายเป็นม่าย ดังนั้นเธอจึงทิ้งจดหมายหย่าและหนีไป!” ผู้คนต่างตกใจและมีอารมณ์โกรธทันที “สาวน้อยคนนี้มีความกล้าหาญมาก!” “ฝ่าบาททรงพระราชทานสมรสแก่เธอ แต่เธอกลับกล้าที่จะหลบหนี นี่เป็นความผิดร้ายแรงถึงชีวิต!” “ข้าได้ยินมาว่าลูกสาวคนโตของคฤหาสน์เจ้าชายหยุนเป็นคนหยิ่งยโส ไร้การศึกษา และน่าเกลียดมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นสายเลือดเดียวของเจ้าชายหยุนผู้เฒ่า ทำไมฝ่าบาทถึงทรงให้หญิงสาวเช่นนี้แต่งงานกับเจ้าชายเจิ้นเป่ย!” “แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอ และหนีการแต่งงานอย่างเปิดเผย เธอต้องถูกจับและลงโทษอย่างรุนแรง!” ในเวลาเดียวกันภายในป่าในเขตชานเมือง…