นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
หยุนซู่ ลูกสาวคนโตที่โง่เขลาและน่าเกลียดของพระราชวังหยุนในราชอาณาจักรเทียนเฉิง ถูกใส่ร้าย ฝ่าฝืนคำสั่ง และหลบหนีจากการแต่งงาน และถูกฝังทั้งเป็นในวันหมั้นหมาย! เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ลูกหลานของหมอผียุคใหม่ได้เดินทางข้ามกาลเวลา พ่อผู้ให้กำเนิดเกลียดเธอ แม่เลี้ยงกำลังคำนวณ น้องสาวต่างมารดาเป็นคนชั่วร้าย และคนเลวมีความทะเยอทะยานชั่วร้าย! เป็นเรื่องตลกดี ดูสาวน้อยหน้าตาน่าเกลียดไร้ค่าคนนี้พลิกชีวิตใหม่ เหยียบแม่เลี้ยง ต่อย Bai Lian ทรมานหญิงชั่วอย่างโหดร้าย ถือเข็มเงินไว้ในมือ และทำสิ่งดีๆ แต่เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็ถูกจิ้งจอกท้องดำขี้โรคพาตัวกลับเข้าถ้ำ ราชาผู้ชั่วร้ายยิ้ม: “เจ้าหญิง ได้เวลาคืนแต่งงานแล้ว!” หยุนซู่ยกคิ้วขึ้นและตบหน้าเขาด้วยจดหมายหย่า: “ท่านชาย โปรดเคารพตนเองด้วย!”
ในเมืองหลวงมีผู้หญิงมากมาย บางคนสวย บางคนฉลาด และบางคนก็เอาแต่ใจ แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ไม่ว่าภูมิหลังครอบครัวหรือรูปลักษณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่ทุกคนจะมีความกล้าหาญที่จะต่อสู้กับอำนาจจักรวรรดิหรือแม้แต่สร้างปัญหาให้กับจักรพรรดิ มันเป็นเรื่องที่หายากไม่เพียงแต่ในผู้หญิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ชายด้วย เพียงเพราะอารมณ์ของเธอ …
จากนั้นประตูห้องทำงานก็เปิดออกและหยุนซูก็เดินออกไป จุนชางหยวนเห็นว่าเธอเปลี่ยนชุดนอนแล้วและไม่ได้สวมหน้ากาก จึงถามว่า “ทำไมคุณกลับมาช้าจัง คุณไปไหนมา?” “ฉันไปทำอะไรบางอย่าง” หยุนซู่ไม่ได้พูดต่อและมองไปที่อันชิหลิ่วที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาโดยก้มหน้าลง “ลงไปก่อนแล้วอย่าให้ใครเห็นนะ” จุนชางหยวนกล่าว …
“ใครกันที่กล้าขโมยสิ่งของของราชวงศ์” ป้าหลี่อ้าปากค้าง นางรีบถาม “ท่านอาจารย์ ท่านไม่ได้อยู่ในอันตรายใช่ไหม” ซู่หมิงชางปลอบใจเขา “จักรพรรดิเรียกพวกเราไปที่พระราชวังเพื่อหารือถึงมาตรการรับมือเท่านั้น การค้นหาโจรยังคงเป็นความรับผิดชอบขององครักษ์ของจักรพรรดิ” ป้าหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ “ดีเลย” …
ลานบ้านของซู่เหยาซู่เรียกว่าหมิงเต๋อหยวน ซึ่งกว้างขวางและตกแต่งอย่างหรูหรา หยุนซูเดินไปทางด้านหลังบ้านหลักและเห็นว่าหน้าต่างเปิดอยู่เล็กน้อย ไฟในบ้านเปิดอยู่และสะท้อนให้เห็นร่างสองร่าง ฉันคือป้าหลี่และซู่เหยาซู่ หยุนซู่ไม่ได้รบกวนพวกเขา เขาเดินไปที่หน้าต่างอย่างเงียบ ๆ และมองเข้าไปข้างในผ่านช่องว่าง เห็นซู่เหยาจู่เอนกายพิงเตียงในชุดนอน …
เจ้าชายคนที่สามและองครักษ์ที่อยู่ข้างนอกไม่รู้ว่า “นักฆ่า” ตัวจริงได้หลบหนีไปแล้ว ทหารยามถูกล้อมรอบอย่างไร้ผล เมื่อเจ้าชายองค์ที่สามมาถึงประตูคฤหาสน์ เขาก็เห็นเปลวไฟสว่างไสวอยู่หน้าประตู ผู้พิทักษ์ราชบัลลังก์กว่าสิบนายยืนเรียงแถวกัน ตามมาด้วยผู้พิทักษ์ราชบัลลังก์จำนวนมากที่ถือดาบและจ้องมองพวกเขาด้วยความกระตือรือร้น ในขณะเดียวกันที่คฤหาสน์ของเจ้าชาย ทหารยามบางส่วนได้รับบาดเจ็บแล้ว …
เสียงฝีเท้ารีบเร่งกำลังใกล้เข้ามา หยุนซู่คำนวณในใจอย่างลับๆ ยกมุมปากขึ้นและรีบวิ่งออกจากตรอกทันที นอกตรอกถนนซูซาคุ ทหารราชองครักษ์กำลังล้อมรอบพวกเขา และมีคบเพลิงนับไม่ถ้วนส่องสว่างไปครึ่งถนน หยุนซูที่แต่งกายด้วยชุดสีดำและเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบถูกพบเห็นทันที “ใครมา?” ทหารยามตะโกน หยุนซูหันกลับไปมอง …
“จุนฉางหยวน!” หัวใจของหยุนซูกระชับขึ้น และเขารีบเอื้อมมือออกไปเพื่อช่วยเหลือเขา “คุณเป็นอะไรไป?” “ไม่เป็นไร ไอ ไอ…” จุนชางหยวนต้องการปลอบใจเธอ แต่เขาไม่อาจระงับอาการไอได้ และมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้น …
จุนชางหยวนหัวเราะเงียบๆ “ฉันไม่ใช่แมว ฉันไม่มีสายตาตอนกลางคืนที่ดีนัก ดังนั้นฉันจึงมองไม่เห็นมัน” นั่นแหละที่ฉันพูด เขาอุ้มหยุนซูไว้ในอ้อมแขนและเดินลงไปทีละก้าว โดยก้าวไปทีละก้าวอย่างสม่ำเสมอบนบันไดที่ลาดชันและแคบ “แล้วทำไมคุณถึง…” หยุนซูแสดงท่าทีไม่เชื่อ “เมื่อตอนเด็กๆ …
ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่ง เหล่าทหารยามที่กำลังพาจุนชางหยวนไปเดินเล่นรอบ ๆ พระราชวังก็ได้ยินเสียงระฆังดังมาจากทิศทางของคลังสมบัติเช่นกัน สีหน้าของกัปตันองครักษ์ผู้โกรธจัดเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงและเขาก็หยุดกะทันหัน “โอ้ไม่ เราติดกับดักแล้ว!” ดวงตาของเขาแดงก่ำ จ้องมองไปที่ชายชุดดำที่ยืนอวดดีอยู่บนหลังคาพระราชวัง เขากัดฟันด้วยความเกลียดชัง …
หยุนซู่มองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ บนชั้นไม้โรสวูดนับไม่ถ้วน มีสมบัติล้ำค่าที่หายากมากมาย เครื่องประดับทองคำ เงิน และหยก กองรวมกันเป็นภูเขา มีหลากหลายชนิดหลายประเภท โดยเฉพาะเมื่อส่องสว่างด้วยรัศมีของไข่มุกแห่งราตรี …
by