นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
หยุนซู่ ลูกสาวคนโตที่โง่เขลาและน่าเกลียดของพระราชวังหยุนในราชอาณาจักรเทียนเฉิง ถูกใส่ร้าย ฝ่าฝืนคำสั่ง และหลบหนีจากการแต่งงาน และถูกฝังทั้งเป็นในวันหมั้นหมาย! เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ลูกหลานของหมอผียุคใหม่ได้เดินทางข้ามกาลเวลา พ่อผู้ให้กำเนิดเกลียดเธอ แม่เลี้ยงกำลังคำนวณ น้องสาวต่างมารดาเป็นคนชั่วร้าย และคนเลวมีความทะเยอทะยานชั่วร้าย! เป็นเรื่องตลกดี ดูสาวน้อยหน้าตาน่าเกลียดไร้ค่าคนนี้พลิกชีวิตใหม่ เหยียบแม่เลี้ยง ต่อย Bai Lian ทรมานหญิงชั่วอย่างโหดร้าย ถือเข็มเงินไว้ในมือ และทำสิ่งดีๆ แต่เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็ถูกจิ้งจอกท้องดำขี้โรคพาตัวกลับเข้าถ้ำ ราชาผู้ชั่วร้ายยิ้ม: “เจ้าหญิง ได้เวลาคืนแต่งงานแล้ว!” หยุนซู่ยกคิ้วขึ้นและตบหน้าเขาด้วยจดหมายหย่า: “ท่านชาย โปรดเคารพตนเองด้วย!”
คุณนายคังมีเรื่องมากมายที่จะพูด แต่เธอรู้สึกหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนี้ นางมองหยุนซูด้วยความสงสัย: “เจ้าตกลงกับเรื่องนี้หรือไม่? เจ้าจะเปลี่ยนใจกะทันหันงั้นหรือ?” “ไม่ต้องกังวลค่ะท่านหญิง มันจะไม่เกิดขึ้น” หยุนซูมองเธออย่างใจเย็น “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหม?” …
แล้วคุณนายคังจะไม่โกรธได้อย่างไร? หยุนซูปฏิเสธคำเชิญที่เธอเคยร้องขอมาก่อนแต่ไม่ได้รับ โดยบอกเพียงว่าเธอไม่มีเวลา นอกจากนี้คุณนายคังก็ไม่โง่ด้วย นับตั้งแต่เจ้าหญิงองค์ก่อนสิ้นพระชนม์ พระองค์ก็ทรงเป็นเจ้าบ้านประจำสวนหลังบ้านของเจ้าชายชรา ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พระองค์ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงมากมาย ทั้งงานเล็กงานใหญ่ แต่ไม่เคยเสด็จไปบ้านเจ้าหญิงองค์ใหญ่เลย …
หยุนซูมองเธออย่างเย็นชา ไม่ต้องการโต้เถียงอีกต่อไป และพูดกับพ่อบ้านโจวว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าจะกลับไปก่อน ข้าต้องการให้คนไปที่นั่น” บัตเลอร์โจวเข้าใจความหมายของคำพูดของเธอทันที แต่ไม่มีเวลาที่จะพูดอะไร จุนเยว่หลานโกรธมาก: “ฉันกำลังพูดกับคุณ …
นางคังยิ่งโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางเอาผ้าเช็ดหน้าปิดตาแล้วร้องไห้เสียงแหบพร่า “หรือว่าฉางหยวนก็คิดแบบเดียวกัน เขาคิดว่าเราสามคน แม่ลูก อยู่ในคฤหาสน์แล้วไม่ยอมออกไปไหน เขาจะไม่หยุดจนกว่าจะไล่เราออกไป?” พ่อบ้านโจวพูดอย่างรีบร้อน: “ทำไมท่านหญิงไท่จึงคิดเช่นนั้น …
ไม่ว่ายังไง คุณนายคังก็ยังคงเป็นผู้อาวุโส หากหยุนซูทะเลาะกับเธอ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป บัตเลอร์โจวคอยกระพริบตาให้หยุนซู่ลับหลังมาดามคัง จนเหงื่อเริ่มออกที่หน้าผากของเขา “เจ้าหญิง เรื่องนี้มันเรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่หรอก ท่านหญิงแค่ใจร้อน …
ก่อนที่หยุนซูจะทันได้พูดอะไร นางคังก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ทำไมท่านถึงอยากพาเขากลับมา ท่านยังไม่ได้พูดทุกสิ่งที่ท่านต้องการพูดเลยเหรอ?” นางเอามือปิดจมูกแน่นด้วยเล็บสีแดงสด มองดูหยุนซูด้วยสายตาที่วิจารณ์และไม่พอใจ และเก็บความโกรธเอาไว้ “ท่านมาได้ทันเวลาพอดี องค์หญิงชิงอันส่งคำเชิญมาด้วยตนเองเพื่อเชิญพวกเราไปร่วมงานเลี้ยง ข้ากำลังจะส่งคนไปแจ้งท่านพอดี …
ชิวเหอพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรสักพัก และทำได้เพียงก้มหัวลง “ฉันเข้าใจ.” หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เธอก็หันไปมองเสิ่นคงชิงอีกครั้ง “ขอบคุณหมอเสิ่นสำหรับยาทา” เสิ่นคงชิงมองดูดวงตาที่จริงจังของเธอ แล้วหน้าแดงด้วยเหตุผลบางอย่าง จากนั้นก็โบกมืออย่างรีบร้อน: …
ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นยาจีนที่แรง ขมและฝาด และความร้อนระอุก็แผ่ซ่านไปครึ่งหนึ่งของห้อง ทันทีที่ชิวเหอเดินเข้ามา เธอแทบมองไม่เห็นอะไรเลย เธอหยุดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินย่องเข้าไปในห้องด้านใน “เจ้าหญิง.” เธอหยุดอยู่หน้าประตูห้องด้านใน ก้มหน้าลง …
เมื่อเผชิญกับคำพูดที่รุนแรงของนางคัง ใบหน้าของชิวเหอก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย “ท่านหญิง ตอนนี้เจ้าชายและเจ้าหญิงยุ่งมาก ไม่มีเวลามาพบท่านเลย ถ้าท่านไม่มีอะไรทำ โปรดกลับมาอีกวันนะคะ” คุณหญิงคังมองเธอด้วยความไม่เชื่อ “คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? ฉันบอกให้เธอไปพาหยุนซูออกไปเดี๋ยวนี้!” …
มาถึงประตูศาลาหลินหยวนแล้ว ก่อนที่นางคังจะเข้าไปในลานบ้าน เธอถูกทหารยามที่เฝ้าประตูหยุดไว้ นางยกคิ้วขึ้นและถามอย่างโกรธเคือง “เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ ฉันมีเรื่องจะถามหยวนเอ๋อร์ เจ้ามาหยุดข้าทำไม” องครักษ์มีสีหน้าลำบากใจและกล่าวว่า “ขออภัยด้วย ท่านหญิง …
by