บทที่ 540 ความหึงหวง
ตี้หยูพูดขึ้นอย่างกะทันหัน เสียงต่ำของเขาทำให้ความเย็นชาของราตรีนั้นดังจากหูของซ่างเหลียงเยว่เข้าไปในหัวใจของเธอ และซ่างเหลียงเยว่ก็แข็งทื่อไปทันที จิตใจของเธอวิ่งพล่าน และเธอมองไปที่ตี้หยูอย่างดุเดือด “ฝ่าบาท พระองค์ทรงอิจฉาหรือไม่?” ซ่างเหลียงเยว่ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เพราะนางรู้สึกว่านาหลานหลิงได้เล่าเรื่องที่เธอกับองค์ชายใหญ่คุยกันทุกวันให้องค์ชายฟัง และองค์ชายก็ไม่ได้พูดอะไรเมื่อกลับมา …
