Author: Admin

ทุกคนรู้ว่าชูชู่เป็นคนร่ำรวยและมีสินสอดมาก แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมากขนาดนี้ เก้าหมื่นตำลึง! พระสนมองค์ที่ 8 ได้เข้าพิธีวิวาห์ในวังเมื่อ 2 ปีก่อน นางมีชื่อเสียงจากสินสอดที่มีมูลค่าสูงถึง 10,000 …

เจ้าชายลำดับที่สี่เดินตามหลังไปครึ่งก้าวแล้วเดินตามเจ้าชายลำดับที่หนึ่งเข้าไป เมื่อเห็นเจ้าชายลำดับที่สิบสี่ทำท่าทางดีใจ ใบหน้าของเขาก็เริ่มมืดมนลง และเขาอยากจะดุเขา เจ้าชายลำดับที่สิบสี่เป็นคนฉลาด เขาเดินไปข้างหน้าสองก้าวทันที พยุงแขนของเจ้าชายองค์โตไว้และกล่าวว่า “พี่ชาย ท่านมาถึงแล้ว ทุกคนมาถึงเกือบหมดแล้ว …

บ้านหลักของอาคารที่ 3 ทางด้านทิศใต้ เมื่อเห็นหญิงสาวคนที่สี่กินแอปริคอตสีเขียวทีละคำ เจ้าชายคนที่สี่รู้สึกเหมือนว่าฟันของเขากำลังจะปวด เมื่อเห็นดังนี้ สุภาพสตรีคนที่สี่จึงยื่นจานแตงโมให้พร้อมกล่าวว่า “ท่านเจ้าคะ รับอันนี้ไปเถิด” เจ้าชายคนที่สี่เหลือบมองนาฬิกา …

วันต่อมาคือวันที่ 20 พฤษภาคม ซึ่งเป็นวันที่เจ้าชายองค์ที่เก้าจัดงานเลี้ยง ในตอนเช้าตรู่ ฟาร์มจะนำหมูที่ถูกเชือด แกะ กรงไก่ และปลาดำตัวใหญ่มีชีวิตไม่กี่ตัวที่ซื้อมาจากตลาดใกล้ๆ มาส่ง …

ผู้ที่เข้ามาคือพระสนมผู้สูงศักดิ์ของจักรพรรดิ และข้างๆ เธอก็คือจักรพรรดิจ้าวเหรินซึ่งมีใบหน้าซีดเผือก เมื่อถึงเวลาที่งานเลี้ยง เธอสังเกตเห็นว่า Diwu Yao ให้ความสำคัญกับ Yun Ling …

แม้กระทั่งคนที่เฉื่อยชาอย่าง Rong Chan ก็ยังสังเกตเห็นสิ่งนี้ และกระซิบบอก Yun Ling “พี่สาวหยุนหลิง เหตุใดองค์หญิงลำดับที่เก้าจึงจ้องมองคุณ” องค์หญิงเซียนเอามือปิดหน้าและพูดหยอกล้อว่า …

การเคลื่อนไหวของเสี่ยวปี้เฉิงดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องโถงทันที เมื่อทูต Dongchu เห็นฉากนี้ เขาก็วิ่งเข้าไปด้วยความตื่นตระหนกเพื่อพยายามหยุดการต่อสู้ “เจ้าชายจิง โปรดหยุดเถิด! คุณเอ็ดเวิร์ดแค่อยากทักทายเจ้าหญิงเท่านั้น!” เสี่ยวปี้เฉิงโกรธมากจนเขาหัวเราะ “คุณเรียกสิ่งนี้ว่าของขวัญพบปะเหรอ?” …

ตี้หวู่เหยาสะบัดมือของขันทีเหวินด้วยความรำคาญ “โอ้ พอแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว!” “องค์หญิง จักรพรรดิแห่งโจวได้ถามความเห็นขององค์ชายจิงและภรรยาอย่างชัดเจนแล้ว และพวกเขาก็ปฏิเสธเราอย่างชัดเจน คุณจะไม่ขู่พวกเขาด้วยการเจรจาจริงๆ ใช่ไหม” ขันทีเหวินรู้สึกกังวลมากจนรู้สึกว่าผมของเขาเริ่มขาวขึ้นในชั่วข้ามคืน …

“ไม่เชื่อฉันเหรอ?” “อ่า?” ซ่างเหลียงเยว่เบิกตากว้างแล้วพูดอย่างรวดเร็ว: “ไม่นะ เยว่เอ๋อร์เชื่อในตัวเจ้าชาย เยว่เอ๋อร์เชื่อมาก!” “แต่ฝ่าบาท เยว่เอ๋อร์ไม่อยากเป็นภาระแก่ท่าน เยว่เอ๋อร์ไม่อยากให้ท่านถูกคนอื่นควบคุมเพราะข้า…” ดวงตาของซ่างเหลียงเยว่เต็มไปด้วยน้ำตาทันทีขณะที่เธอพูด …

“คุณโกรธฉันรึเปล่า?” เสียงทุ้มที่ต่ำลงดูเหมือนจะฟังดูนุ่มนวลกว่าปกติมาก ซ่างเหลียงเยว่ผงะถอยและกล่าวว่า “เยว่เอ๋อร์กล้าโกรธเจ้าชายได้อย่างไร?” “แต่คุณเป็น…” “เมื่อวานฉันประมาท” Di Yu ขัดจังหวะ Shang …