การเต้นของหัวใจหลังแต่งงาน

“อะไรนะ” ซูซีเงยหน้าขึ้น “เมื่อคืนฉันกลับบ้านและเห็นว่าของของคุณหายไปหมดแล้ว ฉันคิดว่าคุณทิ้งฉันไปอีกแล้ว” หลิงจิ่วเจ๋อลูบคิ้วของเธอด้วยสายตาที่รับรู้ “หัวใจของฉันหยุดเต้น” หัวใจของซู่ซีเจ็บปวด เธอจึงหลุบตาลงและกล่าวว่า “ฉันยอมรับว่าฉันคิดมากเกินไปในวันนั้น โดยเฉพาะเมื่อฉันเห็น Gu Yunshu นอนอยู่บนเตียงของคุณ ฉันรู้สึกไม่สบายใจ” “ฉันรู้แล้ว มันเป็นความผิดของฉัน!” หลิงจิ่วเจ๋อพูดทันที “ฉันขอให้ใครสักคนเปลี่ยนเตียง” ซู่ซีตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะออกมา “คุณหัวเราะอะไร” ดวงตาของหลิงจิ่วเจ๋อสดใส ริมฝีปากของเขาเม้มเข้าหากัน และรอยยิ้มปรากฏบนดวงตาของเขา “เมื่อเรากลับมาถึงเจียงเฉิง ฉันจะพาคุณไปดูที่นั่น” ซู่ซีเม้มริมฝีปากและส่ายหัว ตาของเธอโค้งงอไปด้วยเสียงหัวเราะ หลิงจิ่วเจ๋อชอบวิธีที่เธอยิ้มมากจนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มหัวลงและจูบเธอที่ริมฝีปาก จูบเธออย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล…

ซู่ซีพิงศีรษะลงบนหน้าอกของเขาและพูดว่า “ถ้ารู้สึกไม่สบายใจ ไปนอนห้องถัดไปสิ” “ไม่!” หลิงจิ่วเจ๋อปฏิเสธทันที “ถ้าอย่างนั้น อย่ารบกวนฉัน ฉันอยากนอน” ซู่ซีรู้สึกประหม่ามากก่อน แต่ตอนนี้เธอผ่อนคลายลงและรู้สึกง่วงมากจนลืมตาไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้น คุณนอนเถอะ ฉันจะกอดคุณแบบนี้” หลิงจิ่วเจ๋อกระซิบ “ใช่” เสียงของซูซีเริ่มไม่ชัดเจน ขณะที่เธอกำลังจะหลับไป หลิงจิ่วเจ๋อก็กระซิบที่หูเธออีกครั้ง “ซีเป่าเอ๋อร์ พูดอีกครั้งสิ คุณรักฉัน” ซู่ซีหลับตาแล้วพึมพำ “ฉันรักคุณ” “เท่าไร?” “รักมัน” “พูดอีกครั้งสิ” “หลิงจิ่วเจ๋อ เงียบปากหรือออกไปเดี๋ยวนี้!” ซู่ซีผลักเขาออกไป พลิกตัว…

หลิงจิ่วเจ๋อถอนหายใจออกมาจากริมฝีปากบางของเขา ยกแขนขึ้นและกอดเธอแน่น ถูคางกับหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน “ปู่สบายดีไหม” ซู่ซีเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและพยักหน้า “หมอจางบอกว่าตราบใดที่คุณตื่นขึ้นมา คุณก็จะไม่เป็นไร ตอนนี้คุณอารมณ์ดีแล้ว” “ดีเลย!” หลิงจิ่วเจ๋อลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน “ฉันอยากจะเข้าไปเป็นเพื่อนคุณ แต่ฉันกลัวว่าคุณจะอารมณ์เสียเกินไปและไม่อยากเจอฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่กล้าเข้าไป” ซู่ซีซุกศีรษะลงในอกของเขาแล้วกระซิบว่า “ฉันรู้สึกสบายใจที่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่” เธอคว้าเสื้อของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง เสียงของเธอสั่นเครือ “หลิงจิ่วเจ๋อ ทำไมคุณไม่บอกฉัน” หลิงจิ่วเจ๋อหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดช้าๆ “ฉันทำร้ายคุณมาก คุณไม่กลับมาสองปีแล้ว และคุณก็ยังพูดว่าคุณไม่รักฉันอีกต่อไป ฉันกลัว กลัวว่าคุณจะไม่ต้องการฉันอีกแล้ว! ฉันต้องการให้คุณกลับมาหาฉันด้วยความเต็มใจและรักฉันอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะฉันทำบางอย่างเพื่อคุณหรือเพราะฉันรู้สึกซาบซึ้ง” “ไม่นะ! คุณควรบอกฉันตั้งแต่เนิ่นๆ!” ซูซีฝังตัวลงในอ้อมแขนของเขา…

ผู้เฒ่าหวู่หันหลังแล้วเดินออกไป โดยไปที่ห้องครัวก่อน เมื่อเห็นหมอจางกำลังเทยาต้มลงในชาม เขาก็รีบเดินไปข้างหน้าและพูดว่า “ให้ฉันรับไป!” หมอจางพยักหน้า “เมื่อยาใกล้จะแห้งแล้ว ให้ป้อนยาให้คุณเจียง ฉันจะไปเตรียมตัว ฉันจะฉีดยาเข็มที่สองให้คุณเจียงในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า” “ดี!” ชายชราหวู่เดินออกมาจากครัวพร้อมกับถือยา เมื่อเขาเดินข้ามลานบ้าน เขาหันกลับไปมองและเห็นหลิงจิ่วเจ๋อยืนอยู่ใต้ทางเดิน ท่าทางของเขามั่นคงราวกับภูเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาจึงรู้สึกโล่งใจ เมื่อกลับมาที่ห้องของเจียงเหล่า ซูซีหันกลับมามอง “ยาพร้อมแล้วหรือยัง?” “พร้อมแล้ว!” ผู้เฒ่าอู่ส่งให้ซูซี ซู่ซีทดสอบอุณหภูมิและป้อนให้ปู่ของเธอในอึกเดียว เมื่อชามยาใกล้จะหมดลงแล้ว คุณหวู่ลังเลและพูดว่า “คุณหนู คุณหลิงมาแล้ว” ซู่ซีหยุดชะงัก แล้วหันกลับมาด้วยท่าทีประหลาดใจ “เขาอยู่ที่นี่เหรอ…

หลิงจิ่วเจ๋อยืนนิ่งด้วยความมึนงง หัวใจของเขาจมดิ่งลงด้วยความตื่นตระหนก ความตื่นตระหนกที่เขาพยายามควบคุมอย่างสุดความสามารถค่อยๆ กลายเป็นความตื่นตระหนก และเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขาดูเหมือนจะแข็งตัว ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้ ในพริบตาเดียว เขารู้สึกเหมือนกลับไปเมื่อสองปีก่อน วันที่เขารู้ว่าเธอตายไปแล้ว เขารู้สึกว่างเปล่าไปทั้งตัว และความมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็เหมือนตาข่ายขนาดใหญ่คลุมศีรษะของเขา ตั้งแต่นั้นมา แม้แต่การหายใจก็ยังทำให้เขาเจ็บปวด เธอเป็นบ้าอีกแล้วเหรอ? ทิ้งเขาอีกแล้วเหรอ? หลิงจิ่วเจ๋อรู้สึกหนาวไปทั้งตัว สักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาซู่ซี ตามที่เขาคาดไว้ โทรศัพท์ก็ถูกปิดลง เขาเดินกลับไปยังห้องนั่งเล่น แล้วนั่งลงบนโซฟาอย่างช้าๆ ในความมืด ความรู้สึกหายใจไม่ออกแทบจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว เขาจะต้องรอเธออีกกี่ปีกันนะ? เพราะเหตุใดหลังจากพยายามเต็มที่แล้ว ผลลัพธ์สุดท้ายก็ยังคงเป็นเช่นนี้ ความเจ็บปวดราวกับเข็มทิ่มแทงแพร่กระจายในหัวใจของฉัน และมันมาพร้อมกับความเกลียดชังเล็กน้อยซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย! ภายหลังจากนั้นไม่นาน…

หยูจิงคลายข้อสงสัยของเธออย่างรวดเร็ว “จิ่วเจ๋อเป็นคนขอให้เราไม่พูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าคุณ เมื่อคุณกลับมา คุณจะต้องทานยานี้เป็นเวลาสองปี เขาไม่ได้เก็บยานี้ไว้ที่บ้านอีกต่อไป แต่ได้นำยานี้ไปให้บริษัทหมดแล้ว เขาคงกลัวว่าคุณจะเห็นมัน” ซู่ซีฟังด้วยความมึนงง ร่างกายของเธอมึนงงไปหมด จิตใจของเธอว่างเปล่า และเธอก็ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัสอีกครั้ง เมื่อเห็นใบหน้าของเธอซีดลงอย่างน่ากลัว หยูจิงก็รีบพูดว่า “ซู่ซี วันนี้ฉันบอกคุณทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะอยากให้คุณสงสารจิ่วเจ๋อ แต่เพราะอยากให้คุณรู้ว่าจิ่วเจ๋อรักคุณมากแค่ไหน เพื่อคุณ เขาสามารถสละชีวิตของเขาได้เลย!” “เขาสามารถทำสิ่งนี้เพื่อคุณได้ ปัญหาอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้ระหว่างคุณทั้งสอง?” ซู่ซีรู้สึกเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออกในใจ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดออกมาอย่างคลุมเครือว่า “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณคุณนายหลิงที่บอกฉันเรื่องนี้!” ดวงตาของหยูจิงอ่อนลง “ฉันหวังว่าคุณจะเรียกฉันว่าน้องสะใภ้ได้เร็วๆ นี้!” – หลังจากแยกทางกับหยูจิงแล้ว…

หลิงจิ่วเจ๋อทำอาหารหลายอย่าง เจียงเฉินเปิดไวน์ที่เขาเอามา และพวกเขาก็รับประทานอาหารเย็นและคุยกันเหมือนอย่างที่เคยทำ แต่เนื่องจากหลิงจิ่วเจ๋อและซูซีไม่สบาย บรรยากาศจึงเริ่มหดหู่เล็กน้อยทันที แม้แต่ชิงหนิงก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อหลิงจิ่วเจ๋อเดินไปที่ระเบียงเพื่อรับโทรศัพท์ เธอขมวดคิ้วและถามว่า “ซู่ซี เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับจิ่วเจ๋อ เธอทะเลาะกันหรือเปล่า” ซูซีจิบไวน์ แล้วก้มตาและไม่พูดอะไร เจียงเฉินรินไวน์ให้ซูซีและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “หลายปีผ่านไป ฉันเห็นมันชัดเจนที่สุดจากจิ่วเจ๋อ เขารักคุณจริงๆ พวกคุณสองคนผ่านอะไรมาเยอะมาก อย่าทำร้ายความสัมพันธ์ของคุณเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้” ซู่ซีเม้มริมฝีปากของเธอ “มีเพียงผู้ที่อยู่ในนั้นเท่านั้นที่สามารถเข้าใจสิ่งต่าง ๆ เช่นความรู้สึก” ชิงหนิงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาของซู่ซีสงบนิ่งและเฉยเมย “รอให้ฉันสงบลงสักสองสามวัน แล้วฉันจะบอกคุณ” “ซู่ซี คุณกับจิ่วเกอคือความรักเดียวที่ฉันเชื่อ…

Gu Yunshu สะอื้นและพูดว่า “ฉันยังถ่ายละครของผู้กำกับ Li อยู่ ถ้าตอนนี้ฉันลาออก ผู้กำกับ Li จะต้องถ่ายบทของฉันใหม่ และ Su Xi จะเพิ่มภาระงานให้ฉันด้วย ฉันจะออกจาก Jiangcheng หลังจากละครจบ ฉันสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาให้ Su Xi ในช่วงเวลานี้ ยิ่งกว่านั้น ถ้าฉันลาออกตอนนี้ Su Xi จะคิดว่าคุณมีความผิด และความเข้าใจผิดอาจจะยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้น!” หลิงจิ่วเจ๋อหลับตาลงชั่วขณะ ราวกับพยายามอย่างดีที่สุดที่จะอดทน “ถ้าเจ้ากล้ายั่วนาง…

รถของหลิงจิ่วเจ๋อขับไปที่สำนักงานชั่วคราวของกลุ่มโปรแกรม และหลังจากลงจากรถ เขาก็เดินตรงเข้าไปข้างใน อันทงเห็นหลิงจิ่วเจ๋อตกใจเล็กน้อยและไม่น่าเชื่อเล็กน้อย จึงเดินไปทักทายเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและเยินยอ “เจ้านายหลิง คุณมาที่นี่ทำไม คุณไม่จำเป็นต้องมาด้วยตนเอง แค่ขอให้ใครสักคนโทรศัพท์มาก็พอ!” ซู่ถง ซู่ซื่อซื่อและคนอื่นๆ ก็มองมาด้วยท่าทางประหลาดใจเหมือนกัน ซู่ซื่อซื่อรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อไม่รู้ว่าหลิงจิ่วเจ๋อจะมาช่วยซู่ถงหรือซู่ซี หลิงจิ่วเจ๋อเหลือบมองทุกคน “ซู่ซีอยู่ไหน” ซู่ซื่อซื่อพูดทันที “คุยกับผู้อำนวยการข้างในสิ” หลิงจิ่วเจ๋อก้าวไปข้างหน้าด้วยขาอันยาวของเขาและเดินเข้าไปข้างใน ซู่ถงจ้องไปที่ด้านหลังของหลิงจิ่วเจ๋อและถามอันถงว่า “หลิงจิ่วเจ๋อจะช่วยเราจริงๆ หรือไม่?” “แน่นอน!” อันทงพูดอย่างมั่นใจ “ประธานหลิงเป็นคนโทรมาที่สถานีเพื่อสนับสนุนฉัน ชื่อเสียงของกู่หยุนซู่ยิ่งใหญ่กว่าของซู่ซี!” ในตอนแรกเธอคิดว่าซูซีเป็นหลานสาวของหลิงจิ่วเจ๋อเช่นเดียวกับซู่ยี่ยี่ แต่ต่อมาเธอก็พบว่าซูซีเป็นเพียงครูสอนพิเศษเท่านั้น Gu Yunshu และ…

ซู่ซื่อซื่อเดินเข้ามาและมองดูซู่ถงด้วยความรังเกียจ “คุณพูดอะไรกับซู่ซี?” ซู่ถงยิ้มจางๆ “บอกข้อเท็จจริงบางอย่างกับเธอ” ใบหน้าขาวซีดของซู่ซีเย็นชาและหม่นหมอง เขาเหลือบมองซู่ถงแล้วก้าวเข้าไปข้างใน ผู้กำกับและโปรดิวเซอร์อยู่ในสตูดิโอ เมื่อพวกเขาเห็นซูซีเดินเข้ามา พวกเขาก็ลุกขึ้นและทักทายเธออย่างกระตือรือร้น “คุณคือคุณหนูซูหรือไม่ โปรดนั่งลง!” ผู้อำนวยการนำน้ำไปให้ซูซีด้วยตัวเองและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อไม่นานนี้ ฉันได้ยินจากเซียวหยูว่าคุณหนูซูเป็นคนช่วยโน้มน้าวอาจารย์กู่ เราอยากจะขอบคุณคุณด้วย” ซู่ ซีซื่อ “ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนโน้มน้าวอาจารย์กู่ให้เข้าร่วมโปรแกรมของคุณ แต่คนที่เขาทำงานด้วยคือซู่ ซีซื่อ ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น และฉันอยากรู้ว่าทำไม!” ผู้กำกับยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า “คุณซู ทีมงานรายการของเราเชิญอาจารย์กู่มาร่วมรายการเพื่อเพิ่มความนิยมของรายการ อาจารย์กู่เต็มใจที่จะปรากฏตัวในรายการ ดังนั้นเขาต้องมีจุดมุ่งหมายของตัวเอง ตราบใดที่เป้าหมายของเราบรรลุผลสูงสุด…