Admin

-ยางอนันต์ที่ไม่มีใครละเลยเริ่มพูดกับตัวเองว่า “ฉันเห็นเธอฟุ้งซ่าน เธออารมณ์ไม่ดีหรือเธอเจอปัญหาอื่นที่เราไม่รู้หรือเปล่า” “หยาน หยาน โมจิงเหยากดดันเธอมากเกินไปหรือเปล่า? จริงๆ แล้วเขาเปลี่ยนส่วนผสมทั้งหมดในโรงอาหาร NTU เป็นแบบออร์แกนิกสำหรับอาหารสามมื้อของเธอต่อวัน ซึ่งทำให้หยูเซรู้สึกว่าเธอเป็นหนี้เขามากเกินไป ดังนั้นฉันจึงทำไม่ได้ กินหรือนอนดี?” “คงจะดีไม่น้อยถ้าแฟนที่ฉันเจอในอนาคตนั้นดีเท่ากับโมจิงเหยาเพียงครึ่งเดียว และฉันก็พอใจ” “หยานหยาน คุณมีแฟนหรือยัง? มาฟังกันดีกว่า ฉันสามารถช่วยแนะนำอะไรคุณได้” “ไม่” Lin Ruoyan ที่เงียบอยู่ในที่สุดก็พูดและตอบกลับ จากนั้น ยางอนันต์ซึ่งเคยแสดงโชว์เดี่ยว จู่ๆ ก็รู้สึกสบายใจ “ฉันแค่จะบอกว่าหยานหยาน คุณจะไม่เหมือนหยูเซ คนที่ฆ่ามีดนับพันเล่มและไม่สนใจฉันเลย”…

น้ำเสียงของข้อความของเขาผ่อนคลายราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่เธอรู้ว่าเมื่อคืนเขาอดทนแค่ไหน เพราะเมื่อคืนเธอบ้ามาก ผ่อนคลายมาก แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เขาก็ยังปล่อยเธอไปในนาทีสุดท้าย เธอร้องไห้อยู่นาน และไม่รู้ว่าสุดท้ายเธอก็หลับไปเมื่อไร ขณะที่เธอร้องไห้ เขาก็กอดเธอไว้แน่นโดยไม่พูดอะไรสักคำ ตั้งแต่ความตึงเครียดในร่างกายของเขาไปจนถึงการผ่อนคลายขั้นสุดท้าย แม้ว่าเธอจะไม่เคยประสบกับกระบวนการนั้นมาก่อนในฐานะผู้หญิง ตู้เหนียงกล่าวว่า “ผู้ชายจะสุขภาพไม่ดีจริงๆ ถ้าเขาอดทนต่อไป” มันเป็นเวลานาน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทุกครั้งที่เขาอดทนเธอจะปกป้องร่างกายของเขา และเธอก็รู้ด้วยว่าตราบใดที่ไม่พบหยกชิ้นนั้นสักวันหนึ่ง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาก็จะเป็นเช่นนี้ จะไม่มีความคืบหน้าใดๆ เขายังคงไม่ยอมหมั้นกับเธอ ไม่ต้องพูดถึงแต่งงานกับเธอเลย เธอเข้าใจว่าเขาต้องการทิ้งทางออกให้เธอเพื่อที่เธอจะได้ไม่เสียใจเมื่อวันหนึ่งเธอได้พบกับผู้ชายที่รักเธอและสามารถทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่แท้จริงได้ แต่ยิ่งเขาประพฤติเช่นนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกเศร้ามากขึ้น กัดริมฝีปากของเธอและจ้องมองคำพูดที่เขาส่งทางโทรศัพท์ เธอกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันไม่อยากเห็นคุณ” “แต่ฉันต้องการ” คำพูดที่ไม่สะทกสะท้านของ Chi…

Qi Xi เขียนรายการบางอย่างลงในรายการของขวัญ ลูกสาวโกรธและเขาในฐานะป้าไม่สามารถดูเปล่าประโยชน์ได้ ถ้าเขาไม่อธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน เขาคงคิดว่าลูกสาวของเขากำลังลำบาก หลังจากออกมาจากบ้านหลังที่สี่ เขาก็เข้าไปในสวนฉางชุนอีกครั้งและขอประชุมนอกร้านหนังสือชิงซี คังซีฟังและลูบขมับของเขา เมื่อเช้าฉันเพิ่งตรวจสอบรายงานชีพจรของพี่เก้าและพบว่าเมื่อคืนพี่เก้ามีไข้สูง โชคดีที่เขาถูกส่งไปหาหมอหลวงและยาก็เย็นลงก่อนรุ่งสาง เกิดอะไรขึ้น? “ส่งต่อ!” คังซีเหนื่อยเล็กน้อย Qi Xi ไม่มีทางเลือกในเรื่องทางการ แต่เขาเกาะติดเรื่องส่วนตัวมากเกินไป คงเป็นเพราะผมรู้สึกเสียใจกับลุงอีกแล้วเขาจึงมาจู้จี้ผม เมื่อ Qi Xi เข้ามา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอับอาย อับอายเต็มร้อย? คังซีมองดูเขาแล้วพูดว่า “ทำไมคุณถึงหน้าตาแบบนี้? มีอะไรผิดปกติกับธุรกิจอย่างเป็นทางการหรืออะไร?” Qi Xi…

เมื่อเจ้าชายจากไป ไหล่ของเขาก็ทรุดลง คังซีมองดูเขาออกไปและถอนหายใจอย่างหนัก เขามองเห็นข้อบกพร่องของเจ้าชาย แต่เขาไม่สามารถตำหนิเขาได้โดยตรง เจ้าชายมีอายุยี่สิบแล้ว และเขายังคงต้องรักษาศักดิ์ศรีของเขาไว้ แค่เจ้าชายเย็นชาเกินไป ครอบครัวในหัวใจของเขาควรเป็นทั้งพระราชวังหยูชิง ไม่ใช่คนอื่นๆ ในพระราชวัง เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ไหมที่พี่น้องที่มีพ่อคนเดียวกันไม่สนิทกันแต่ต้องไปนัดบอดกับเผ่าห่างไกล? ราชวงศ์และเผ่ามีความสัมพันธ์กันในการตรวจสอบและถ่วงดุลเพื่อให้สามารถดำรงอยู่ได้ยาวนาน หากราชวงศ์หนักเกินไปก็จะสูญเสียความช่วยเหลือ หากกลุ่มหนักเกินไปก็จะคุกคามอำนาจของจักรวรรดิ สนับสนุนสาขาใกล้เพื่อตรวจสอบและปรับสมดุลสาขาที่อยู่ห่างไกล เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่สมัยจักรพรรดิชิสุ นี่คือวิธีที่ฉันจัดการกับมันด้วยตัวเอง เจ้าชายมองไม่เห็นจริงๆ… เจ้าชายไม่เคยห่างเหินจากตระกูลเฮเชลีขนาดนี้มาก่อน คังซีรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เจ้าชายไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่คิดเมื่อก่อน หลังอาหารเย็น คังซีไม่ได้เรียกรถม้า แต่เดินไปที่บ้านพักฮุ่ยฟางซึ่งมีนางสนมยี่อยู่ ได้รับข่าวแล้วที่นี่ และพวกเขารู้ว่าคังซีพลิกโต๊ะ ยี่เฟยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ในวันที่อากาศร้อน…

บ้านสี่หลังห้องชั้นบน ทุกคนแยกย้ายกันไปและความเงียบก็กลับมา พี่จิ่วนั่งข้างคัง มองลงไปที่บาดแผลที่มือของเขา ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองซู่ซู่ ทาครีมบนแผลเพื่อให้มีกลิ่นยาแรง เมื่อเห็นความผิดของเขา ซู่ซู่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอจึงหยิบม่านขึ้นมาแล้วออกไป พี่จิ่วเงยหน้าขึ้น มองดูแผ่นหลังของซู่ซู่ แล้วยืนขึ้นและตามทันแล้วพูดว่า “คุณโกรธเหรอ?” ซู่ซู่เหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว!” พี่จิ่วพูดเหน็บแนม: “ฉันโกรธมากจนเป็นบ้าเลยถ้าไม่ทำอะไร!” ซู่ซู่ชี้ไปที่ปากเสือของเขาแล้วพูดว่า “ตอนนี้คุณสบายแล้วหรือยัง?” พี่จิ่วกัดฟันแล้วพูดว่า “มันเจ็บ!” สักพักโต๊ะอาหารเย็นก็ถูกจัดวาง มือขวาของพี่จิ่วไร้ประโยชน์ ดังนั้นซู่ซู่จึงยัดช้อนไว้ในมือซ้ายของเขา ท้ายที่สุดการใช้ช้อนไม่สะดวกเธอจึงยุ่งสองครั้งจึงทำข้าวของพี่จิ่วเป็นสังขยาไข่แล้วผสมกับข้าวเพื่อให้เขากินได้ง่ายขึ้น มันยากนะพี่จิ่วไม่พูดแล้ว เมื่อถอดโต๊ะรับประทานอาหารออกเท่านั้นจึงจะพูดว่า “ดูเหมือนว่าฉันจะทำให้พระราชวังหยูชิงขุ่นเคือง … “…

ซูซีไม่กล้าดูว่ามีใครอยู่นอกรถจริงๆ หรือไม่ เธอจึงรีบตอบอย่างคลุมเครือ “ดีมาก” ชายคนนั้นหัวเราะและอยากจะจูบเธออีกครั้ง ซูซีเงยหน้าขึ้นมอง “บ่ายวันนี้ฉันจะพาหลิงอี้หังไปด้วย ไปที่สนามแข่งม้ากันเถอะ” หลิงจิ่วเจ๋อหยุดชั่วครู่ ดูไม่พอใจเล็กน้อย “เรากำลังจะไปเดทกัน ทำไมเราควรโทรหาเขาด้วย” “ฉันสัญญาว่าถ้าเขาก้าวหน้าในการศึกษา ฉันจะสอนวิธียิงให้เขา!” หลิงจิ่วเจ๋อพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณจำทุกสิ่งที่คุณสัญญาไว้กับคนอื่นได้ แล้วทำไมคุณไม่จำสิ่งที่คุณสัญญาไว้กับฉันไว้ล่ะ” “ฉันสัญญาอะไรกับคุณ” “สัญญากับฉันว่าคุณจะอยู่ข้างฉันตลอดไป” “ก็บอกแล้วไงว่าเหนื่อย!” Ling Jiuze รู้สึกหายใจไม่ออก ทำไมเขาถึงพูดคำที่ไม่จริงใจเช่นนี้? ทันใดนั้นโทรศัพท์ของ Su Xi ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น เธอนั่งลงบนเก้าอี้ทันทีและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อรับสาย ชิงหนิงโทรมาถามว่าทำไมยังไม่กลับมา…

ซูซีเริ่มเขินอายมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจ้องมองไปที่หลิงจิ่วเจ๋อ และพูดกับหลิงอี้หังอย่างจริงจังว่า “รีบไปเข้าเรียนเร็วเข้า!” หลังจากพูดแล้วเขาก็ถือกระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่วิลล่า หลิงอี้หังเลิกคิ้วที่หลิงจิ่วเจ๋อแล้วถอนหายใจ “ลุงคนที่สอง ครูซูยังไม่อยากคุยกับคุณ คุณต้องทำงานหนักกว่านี้!” หลิงจิ่วเจ๋อตบไหล่เขา “คุณต้องทำงานหนักเหมือนกัน!” “ฉันกำลังพยายามเพื่ออะไร” หลิงอี้หังเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสับสน “พยายามอย่างหนักที่จะช่วยให้ลุงคนที่สองของคุณตามทันป้าคนที่สองของคุณ!” การแสดงออกของหลิงจิ่วเจ๋อยังคงไม่เปลี่ยนแปลง หลิงอี้หังดูเป็นผู้ใหญ่ “ไม่มีปัญหา ฉันจะจัดการเอง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้อาจารย์ซูอยู่ใกล้ฉันมากกว่าคุณ” หลิงจิ่วเจ๋อ “…” ไม่ว่าคุณจะโกรธแค่ไหนแม้ว่าคุณจะทำให้ลุงคนที่สองโกรธจนตาย คุณก็ยังไม่มีป้าคนที่สองได้! – ซูซีนั่งอยู่ในห้องของหลิงอี้หัง ตรวจสอบการบ้านทั้งหมดของเขาในสัปดาห์นี้ขณะรอให้หลิงอี้หังอาบน้ำ หลิงอี้หังรู้ว่าซูซีกำลังรอเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะรอช้า เขารีบอาบน้ำ…

ซูซีไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็รู้สึกอึดอัดในใจ ชิงหนิงไม่เสียใจเหรอ? เธอกำลังตั้งครรภ์และอาศัยอยู่ตามลำพังในต่างประเทศ เพื่อตอบแทนเงินของ Xu Yan เธอทำงานในร้านอาหารจีนที่มีท้องเพื่อช่วยถือจานและล้างจาน บางครั้งเธอก็ทำงานสามงานต่อวันด้วยซ้ำ กลับมาสายเกินไปและเป็นลมไป เขาล้มลงหน้าบ้าน แต่อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเจ้าของบ้านที่ตื่นเช้าก็มาพบ เจ้าของบ้านทนไม่ได้ที่จะดูถูกเธอ และรู้สึกเสียใจที่เธอทำงานหนักมาก เธอจงใจบอกว่าเธอทำอาหารไม่ได้ เธอจึงจ้างเธอทำอาหารที่บ้านและยกเว้นค่าเช่าและค่าอาหาร ยกเว้นการใช้บัตรที่ซูซีมอบให้เธอตอนที่เธอหางานไม่ได้ตั้งแต่แรก ชิงหนิงไม่เคยใช้เงินในนั้นอีกเลย จนกระทั่งปีที่ซู ซี เฉิน หมิง และคนอื่นๆ อาศัยอยู่กับพี่ชายจือ ชีวิตของชิงหนิงก็ดีขึ้นเล็กน้อย งานออกแบบของเธอได้รับรางวัลและเธอได้รับโบนัสก้อนใหญ่ เธอจ่ายเงินที่เธอใช้ในบัญชีของซู่ซิกาและชำระหนี้ของซูหยานจำนวน 200,000 หยวน นี่เป็นความยากลำบากทางการเงิน…

โต๊ะ เก้าอี้ตัวหนึ่ง คนหนึ่ง. หนังสือ ยูเซเพียงซ่อนตัวเองอย่างเงียบๆ ในบรรยากาศที่เงียบสงบของห้องสมุด ตามที่คาดไว้ กลิ่นของหนังสือเป็นสิ่งที่สงบที่สุด เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหยางอนันต์จากไปเมื่อใด ฉันไม่รู้ว่ากาแฟตรงหน้าฉันถูกเปลี่ยนสามครั้งติดต่อกัน และทุกถ้วยก็ถูก Lin Ruoyan นำมาให้เธอเป็นการส่วนตัว Lin Ruoyan ยังช่วยเธอใส่ถ้วยเปล่าลงในถังขยะ หนังสือ หนังสือ เธออ่านหนึ่งในสามตอนเที่ยง เธอเป็นนักอ่านเร็วและมีชื่อเสียงตอนที่เธออยู่ในโรงเรียนมัธยมต้น Qimei No. 1 ตอนนี้ฉันอยากอ่านหนังสือมากขึ้นเรื่อยๆ หากไม่มีหยกของโมจิงเหยา เธอก็อ่านหนังสือได้เฉพาะเมื่อเผชิญกับกรณีที่ความสามารถปัจจุบันของเธอไม่สามารถรักษาได้ จากนั้นจึงค้นหาวิธีแก้ปัญหาในหนังสือ อันที่จริง เธอและโมจิงเหยาต่างก็กระตือรือร้นที่จะตามหานายู…

เธอนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ รอให้อีกฝ่ายหยิบมันขึ้นมา สายตาของเธอจ้องมองไปที่อาหารกลางวันที่กินไปครึ่งหนึ่งบนจาน เธอรู้ว่ามันอร่อย แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกอยากอาหาร เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า โมจิงเหยาก็จากไป มีเพียงแม็คลาเรนของ Lu Jiang เท่านั้นที่จอดอยู่ในสวนวิลล่า แต่เช้าวันหนึ่งผ่านไป และลู่เจียงไม่ได้ติดต่อเธอ เมื่อฟังเสียงเรียกเข้าบนโทรศัพท์ของเธอ เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเธอคิดว่าลู่เจียงไม่ต้องการรับสายของเธอ ในที่สุดผู้โทรก็รับสายว่า “สวัสดี คุณหยู” “บอกฉันหน่อยว่าโมจิงเหยารับผิดชอบการปรับปรุงโรงอาหารในโรงเรียนมัธยมต้นฉีเหม่ยหมายเลข 1 หรือไม่ ฉันอยากให้คุณพูดความจริงและอย่าโกหกฉัน” หยูเซ่อพูดตรงประเด็น ในไม่กี่วินาทีที่เธอกำลังรอให้ลู่เจียงรับโทรศัพท์ เธอก็รู้สึกสับสนมาก ในความเป็นจริง ถ้าเป็นเพียงนักเรียน NTU ที่บอกว่าอาหารในโรงอาหารเปลี่ยนไป…