นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
ซือเหิงพยักหน้า “ถัว ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณเจียงอี้!” “ไม่เป็นไรครับ ผมแค่รู้สึกแย่ที่ทำให้คุณเข้ามายุ่งเมื่อวานนี้ ถ้าอยากให้ช่วยก็บอกมาเถอะ ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีเงินหรืออำนาจอะไร และเทียบไม่ได้กับจินเซิง แต่เราก็เป็นสหายร่วมรบกัน …
เจียง ทูนหนานค่อยๆ ขยับออกจากริมฝีปากของชายคนนั้นและกระซิบว่า “มันเสียงดังเกินไป ฉันไม่ชอบคนพวกนี้ และฉันไม่ชอบที่นี่” “ตระกูลซี?” ซือเหิงถาม “อืม” ซือเฮงหยิบไวน์จากมือเธอไปวางบนโต๊ะกาแฟ …
เขาดูเหมือนใคร? ก่อนที่หยุนซูจะนึกขึ้นได้ เด็กสาวก็ค่อยๆ ยกมือขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วคว้าชายเสื้อของหยุนซูไว้ ริมฝีปากของเธอที่ทาลิปสติกสีแดงสดแต่ยังคงซีดอยู่ ดูเหมือนจะขยับไปมา “คุณอยากจะพูดอะไร?” หยุนซูกดดาบของเธอแรงๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้และจ้องมองเธอ …
เว้นเสียแต่ว่า…… หยานจินไม่กังวลกับความล้มเหลวของแผนของเขาเพราะแผนของเขากำลังจะประสบความสำเร็จ! ความคิดนี้แล่นผ่านจิตใจของฉันเหมือนฟ้าแลบ ก่อนที่หยุนซูจะทันได้ตอบสนอง เสียงแปลกๆ และอ่อนแอก็ดังขึ้นจากด้านหลังเขา: “ข้ารับใช้ผู้ต่ำต้อยของคุณฝากความคิดถึงมายังสมเด็จพระราชินีนาถ” หยุนซูตกใจและหันกลับไปโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นหญิงสาวแปลกหน้าและอ่อนแอปรากฏตัวอยู่บนทางเดินในสวนด้านหลังเขา เด็กสาวอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปี …
สวนในคฤหาสน์ขององค์หญิงเงียบสงบมาก เมื่อหยุนซู่เดินเข้าไปใกล้ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเบา ๆ ในพุ่มไม้ ผู้ที่เข้าร่วมงานเลี้ยงวันนี้ล้วนเป็นผู้หญิง และถึงแม้พวกเธอจะอยากออกไปเดินเล่นก็ตาม พวกเธอก็จะไม่ยอมไปหลังพุ่มไม้โดยเด็ดขาด ปฏิกิริยาแรกของหยุนซูคือการสงสัยว่าสิ่งนั้นตั้งใจมุ่งเป้ามาที่เธอ …
หยุนซูโค้งคำนับเล็กน้อย หันหลังแล้วออกจากศาลา ทันทีที่คุณก้าวออกไปข้างนอก อากาศยามค่ำคืนที่สดชื่นจะพัดมาปะทะใบหน้าของคุณ พัดเอากลิ่นหอมของธูปที่ยังคงอบอวลอยู่ในงานเลี้ยงออกไป และทำให้คุณรู้สึกสดชื่น หยุนซูสูดหายใจเข้าลึกๆ สองครั้ง และรู้สึกว่าจิตใจของเขามีความชัดเจนมากขึ้น “เจ้าหญิง.” …
ตามที่ซานฟู่จินคาดไว้ เมื่อจิ่วเกอพาสามีของเธอไปที่พระราชวังเฉียนชิงและพระราชวังหย่งเหอ ก็เป็นเวลาเที่ยงสองสิบห้านาทีแล้วเมื่อพวกเขามาถึงพระราชวังหยูชิง ทุกคนที่มาที่นี่ก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน เมื่อสักครู่นี้ ขณะที่ทั้งสองหนุ่มสาวเข้าเฝ้าจักรพรรดิ จักรพรรดิทรงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาองค์หญิงองค์ที่เก้าเป็นองค์หญิงเหอซั่วเหวินเซียน นี่อาจถือได้ว่าเป็น “ความยินดีสามประการที่มารวมกัน” …
หลังจากออกไปทั้งวัน ชูชู่และเจ้าชายองค์เก้าก็เหนื่อยล้าทั้งคู่ หลังจากขึ้นรถแล้วพวกเขาก็พูดคุยกันสักพักแล้วรถก็เงียบลง ชูชูพิงไหล่เจ้าชายลำดับที่เก้าและไม่อยากพูดอะไร รถม้าวิ่งไปจนถึงบ้านเลย ชูชู่ก็เคยเจอเหตุการณ์เคอร์ฟิวเหมือนกัน แม้กระทั่งในช่วงเวลาเคอร์ฟิว ก็มีการลดไม้กั้นลงในทุกถนนเพื่อห้ามการจราจร และมีเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนจากคณะกรรมาธิการทหารห้าเมืองประจำการอยู่ อย่างไรก็ตาม …
เจ้าหญิงองค์ที่เก้านอนอยู่บนไหล่ของเจ้าชายองค์ที่สี่ และถูกอุ้มขึ้นรถเกี้ยวแต่งงาน โดยมีน้ำตาไหลอาบแก้ม จนถึงตอนนี้เองที่เธอเริ่มรู้สึกถึงความเป็นจริงของการต้องออกจากบ้าน และทุกครั้งที่เธอกลับมาที่วัง เธอจะเป็นเพียงแขกคนหนึ่งเท่านั้น แม้ว่ามกุฎราชกุมารีจะเตรียมป้ายไว้ให้เธอเพื่อที่เธอจะได้เข้าไปในพระราชวังเพื่อแสดงความเคารพได้ตลอดเวลา แต่มันก็ยังแตกต่างออกไป ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ไม่ว่าป้าทวดหรือพี่สาวของฉันจะมาที่ศาล …
ยังไม่ถึงเที่ยงเลยด้วยซ้ำ และฤกษ์มงคลที่เจ้าหญิงองค์ที่เก้าจะแต่งงานก็คือหลังพระอาทิตย์ตกดิน ยังเหลือเวลาอีกครึ่งวัน ทุกคนนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อถึงเวลาเที่ยงเกือบถึงเวลาอาหารเย็นก็มีคนมาเชิญเรา สนมอี้ส่งเป่ยหลานไปเชิญนางสนมที่ห้า ชู่ชู่ และนางสนมที่สิบไปที่พระราชวังอี้คู สนมฮุยส่งคนไปเชิญสนมองค์ที่เจ็ดและแปดไปที่พระราชวังหยานซ์ มกุฎราชกุมารได้เชิญนางสาวสามไปที่พระราชวังหยูชิง …
