นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
จักรพรรดิคังซีประทับบนเตียงคัง (เตียงอิฐที่อุ่นไว้) และมองดูเหล่าเจ้าชายของพระองค์ เขาเห็นสีหน้าของทุกคนแล้วรู้สึกผิดหวังมาก เจ้าชายองค์โตไม่ควรเผชิญหน้ากับมกุฎราชกุมารในเวลานี้ เพราะมันเข้าทางผู้วางแผนเบื้องหลัง มกุฎราชกุมารไม่ควรปล่อยให้อารมณ์ของตนมาครอบงำ เสียความสงบ และเผชิญหน้ากับเจ้าชายองค์ที่สามต่อหน้าทุกคนโดยตรง เจ้าชายองค์ที่สามเป็นคนชั่วร้ายที่คอยลากคนอื่นๆ …
คังซีพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา เจ้าชายลำดับที่เก้ายืนอยู่ใกล้ๆ แล้วพลิกหมัดของเจ้าชายลำดับที่สามขึ้น เจ้าชายลำดับที่สามมองไปที่เจ้าชายลำดับที่เก้าอย่างหมดหนทางและค่อยๆ กางกำปั้นของเขาออก เจ้าชายองค์ที่เก้ามองดูจากด้านข้างแล้วอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ฝ่ามือทั้งสองข้างเน่าเปื่อย มีเนื้อและเลือดไหลเวียน โดยเฉพาะมือขวาที่บาดเจ็บสาหัส แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ในขณะนั้นเร่งด่วนและเลวร้ายเพียงใด …
“โครม โครม โครม” เสียงกีบม้าที่ดังรวดเร็วดังขึ้น จักรพรรดิทรงทราบข่าวจึงทรงส่งเจ้าชายองค์แรกและองค์ที่เจ็ดไป “พี่ใหญ่ พี่เจ็ด…” เมื่อเห็นเสาค้ำยันของเขา องค์ชายเก้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “เจ้าม้าบ้านั่น! …
สีหน้าของจักรพรรดิจ้าวเหรินแข็งกร้าวขึ้น “เจ้าพูดอะไรนะ? เจ้าไม่เคยเห็นลูกชายของเจ้าเลยแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่เขาเกิดมา แล้วเจ้ายังอยากจะส่งเขาไปงั้นหรือ?” สีหน้าของเจ้าชายรุ่ยเปลี่ยนเป็นกังวล ลมหายใจของเขาเริ่มถี่ขึ้นอีกครั้ง “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ฝ่าบาท…” จักรพรรดิจ้าวเหรินรีบขัดจังหวะเขา “เอาล่ะ …
ภายในห้องพยาบาลผดุงครรภ์อุ้มทารกอ้วนกลมที่มีใบหน้าเหี่ยวๆ ไว้ โดยมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสุข “เด็กอ้วนผู้โชคดีจริงๆ! เขาต้องหนักอย่างน้อยเจ็ดปอนด์แน่ๆ!” คุณหญิงหรงจับมือลูกสาวไว้ข้างเตียง ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย “ขอทรงโปรดประทานรางวัลแผ่นทองคำแก่ทุกคนในคฤหาสน์ในวันนี้ด้วยเถิด” พยาบาลผดุงครรภ์ก็ตกลงอย่างเต็มใจ จากนั้นเธอและคนรับใช้อีกหลายคนก็เริ่มทำความสะอาดทารกกัน …
ภายใต้แสงสลัวของพลบค่ำ คฤหาสน์ของตู้เข่อเจิ้งกั๋วสว่างไสว สว่างราวกับกลางวัน สาวใช้และคนรับใช้รีบเข้าและออก ในขณะที่ทหารรักษาการณ์ค้นหาและเฝ้าดูแลลานบ้านแต่ละแห่ง เมื่อหยุนหลิงและสามีมาถึง หรงจ้านกำลังสั่งให้คนรับใช้ในคฤหาสน์โรยผงไล่แมลง สีหน้าของเขาเคร่งขรึมและวิตกกังวล แต่คำสั่งของเขากลับเป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อเห็นหยุนหลิง …
“ ท่านโจวหูเว่ยกลับมาที่หมินโจวแล้ว” ตี้หยูยืนเอามือไพล่หลังบนพื้นหญ้า มองดูพระอาทิตย์ขึ้นในระยะไกล แสงแดดส่องทะลุเมฆลงมากระทบตัวเขา ทำให้เขาดูเหมือนเทพบุตรผู้ลงมาจุติ ราวกับมีบรรยากาศอันบริสุทธิ์ราวกับมาจากต่างโลก “อืม” ชูจินถอนตัวออกไป แต่ตี้หยูยังคงยืนอยู่ตรงนั้น …
“พี่ม่วง ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ยอมให้ลูกของเราเป็นอะไรไป!” หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว หง ซีเหวินก็มองไปที่หยุนเฉิงหนานและพูดว่า “พ่อตา ผมมีเรื่องจะพูด” มีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถพูดต่อหน้าหยุนจื่อเหรินได้ ขณะนี้เธออ่อนแอ …
เหงื่อหยดหนึ่งจากหน้าผากของซ่างเหลียงเยว่หยดลงมาที่ขมับ จากนั้นหยดจากขมับลงมาที่แก้ม และในที่สุดก็หยดลงที่คาง ขณะที่เหงื่อกำลังจะหยดลงมา ก็มีผ้าเช็ดหน้าถูกหยิบออกมาและเช็ดออกอย่างเบามือ ตอนแรกซ่างเหลียงเยว่ไม่ได้สังเกต จนกระทั่งผ้าเช็ดหน้าหล่นลงมาบนขมับของเธอและเช็ดความชื้นออกไป ความอบอุ่นและสัมผัสที่ส่งผ่านผ้าเช็ดหน้าผืนบางทำให้เธอหยุดคิดและหันไปมองด้านข้าง ก่อนที่เธอจะรู้ตัว Di …
เจียง ทูนหนานสั่งเสี่ยวหมี่ว่า “ฉันจะพาฉีเส้าไปตรวจ เธอไปพบซินหลิงก่อน” ฉีซู่หยุนพูดทันทีว่า “ฉันไปเองได้ ไม่ใช่ว่าฉันเดินไม่ได้และต้องการคนดูแล ฉันจัดการได้ดีมาก คุณกับเสี่ยวหมี่ไปดูซินหลิงด้วยกันสิ!” เจียง …
by 
