นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
เจ้าชายองค์ที่สี่ทรงทบทวนการเสด็จตรวจราชการรอบเมืองหลวงครั้งนี้ โดยทรงสังเกตว่าความสัมพันธ์ระหว่างมกุฎราชกุมารและเจ้าชายองค์แรกได้รับการปรับปรุงดีขึ้นอย่างมาก ไม่ใช่ว่าเราเคยละเลยมันแล้ว มกุฎราชกุมารทรงควบคุมอารมณ์ของตน และมกุฎราชกุมารองค์แรกก็ทรงปรากฏให้ความเคารพนับถือมากขึ้นด้วย อย่างไรก็ตาม การคาดเดาของเจ้าชายองค์ที่เก้าค่อนข้างไม่น่าเชื่อถือ จักรพรรดิจะไม่ผลักเจ้าชายองค์ที่สิบให้ตาย มิฉะนั้น เจ้าชายองค์ที่เก้าจะตามไป …
ห้องนั่งเล่นบ้านพักเจ้าชายองค์เก้า เมื่อเจ้าชายลำดับที่เก้าได้ยินว่าเจ้าชายลำดับที่สิบจะไปไห่เตี้ยนในวันรุ่งขึ้น เขาก็ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้วางแผนที่จะไป แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่าเขาควรจะไปกับเจ้าชายลำดับที่สิบ “เอาล่ะ ไปกันเถอะ วันนี้เรารีบเก็บของ เดี๋ยวค่อยไปวันอื่น…” เจ้าชายองค์เก้ากล่าว …
ไม่ใช่แค่เจ้าชายองค์เก้าเท่านั้นที่มีความคิดเช่นนี้ เมื่อพระราชวังหยูชิงได้รับข่าว มกุฎราชกุมารก็ทรงคิดมากเกินไป เขายังรู้ด้วยว่าหากมีมกุฎราชกุมารีอยู่ในพระราชวังด้านตะวันออก แม้ว่าจะมีเจ้าหญิงอีกพระองค์หนึ่งได้รับแต่งตั้ง สถานะของเธอก็จะไม่สูงเกินไป เจ้าหญิงสองพระองค์แห่งตระกูลตงเอ๋อมาจากตระกูลชั้นสูง แต่บิดาและปู่ของพวกเธอไม่ได้มีฐานะสูงส่ง เป็นไปได้ว่าหนึ่งในสองพระองค์จะเสด็จเข้าสู่พระราชวังหยูชิง เขาเพียงแต่อดทนมากขึ้นเท่านั้น …
เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในด้านหนึ่งของสนามฝึก นักเรียนก็วิ่งวนไปรอบๆ หลายครั้งแล้ว “ดูเถิด มกุฎราชกุมารและมกุฎราชกุมารเสด็จมาแล้ว!” มีคนพูดขึ้น ฝูงชนก็พากันขยับตัวอย่างรวดเร็ว เหล่านักเรียนที่กำลังหาวอยู่ก็ตื่นตัวขึ้นทันทีและวิ่งเร็วขึ้นมาก ใจกลางสนามฝึกซ้อม เย่ฉีกำลังใช้นาฬิกาพกเพื่อบอกเวลา …
หยุนหลิงกระแอมและหยิบกระดาษบาง ๆ ออกมาจากแขนเสื้อของเธอสองสามแผ่น ส่งให้สจ๊วตเจิ้ง “เอ่อ… ในเมื่อนายไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน งั้นก็ลืมมันไปเถอะ! ฉันมีโน้ตเพลงอยู่ตรงนี้ นายเอาไปอ่านกับครูให้ละเอียดๆ ได้เลย …
เฟิงหวู่จี้เปิดวาล์วเล็กๆ ที่ไหนสักแห่งในห้องครัว และน้ำพุเย็นๆ ก็ไหลออกมาจากท่อไม้ไผ่ทันที แม้ว่าถนนในเมืองหลวงของราชวงศ์โจวที่ยิ่งใหญ่จะอยู่ในสภาพทรุดโทรม แต่ก็มีระบบประปาขนาดใหญ่และพัฒนาอย่างดี รางเก็บน้ำขนาดใหญ่ถูกขุดไว้บนภูเขาบริเวณนอกเมืองหลวง จากนั้นน้ำจะถูกส่งเข้ามาในเมืองผ่านอุโมงค์หินใต้ดิน ที่มุมทั้งสี่ของเมืองมีรางหินสำหรับรองรับน้ำแร่ที่นำมาจากภูเขา ท่อไม้ไผ่นับไม่ถ้วนจะกระจายน้ำลงในรางหินเล็กๆ …
เหลียนจื้อรีบนำโสมพันปีมาให้ ตี้หยูให้เหลียนจื้อหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วใส่เข้าไปในปากของซ่างเหลียงเยว่ จากนั้นก็ใช้ส่วนที่เหลือเป็นยา ในไม่ช้า เหลียนจื้อก็นำโสมพันปีที่เหลือไปปรุงยา ในขณะที่หงหนีและตันหลิงได้รับคำสั่งจากตี้หยูให้เติมถ่านเพิ่มลงในไฟในห้องเพื่อเพิ่มอุณหภูมิห้อง ทุกคนต่างยุ่งวุ่นวาย ตี้หยูก็ไม่หยุดเช่นกัน เขาฝังเข็มให้ซ่างเหลียงเยว่เพื่อระงับลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเธอ …
“ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นวันนี้ อย่าโทษตัวเองเลย เรามาโฟกัสที่การหายดีของน้องสะใภ้ก่อนดีกว่า” นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เหลียนจื้อกล่าวว่า “คุณไม่ควรมองข้ามอาการบาดเจ็บของคุณเช่นกัน” เขารู้ว่าเหลียนฉีมีฝีมือการฝึกฝนอันยอดเยี่ยม อันที่จริงแล้ว ไม่มีใครในราชสำนักกล้าที่จะอ้างตำแหน่งอันดับหนึ่ง …
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเหลียนฉีพยายามป้องกันความหนาวเย็นให้กับน้องชายและพี่สะใภ้ของเขา เขาก็เกือบจะเข้าสู่สภาวะถูกปีศาจเข้าสิง” หากเหลียนฉีได้รับบาดเจ็บก็ไม่เป็นไร แต่โชคร้ายที่เหลียนฉีไม่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับอิทธิพลของฉี แต่ความจริงก็คือเขาเกือบจะคลั่งเพราะความชั่วร้ายไปแล้ว เขาไม่สามารถอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ฟางหลิงมองดูเลือดที่มุมปากของเหลียนจือ และชี้มือไป …
เจียงทูนหนานไม่ตื่นจนกระทั่งบ่ายวันถัดไป และเห็นฉีซู่หยุนเฝ้าอยู่ข้างเตียงของเธอ ฉีซูหยุนไม่ได้นอนแม้แต่น้อยตั้งแต่มาถึงเมื่อคืน ดวงตาของเธอมืดมนและเต็มไปด้วยความปวดร้าว “ยังเจ็บอยู่ไหม?” “นิดหน่อย ดีขึ้นเยอะเลย!” เสียงของเจียงทูน่านยังคงแผ่วเบา “เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?” “ไม่เป็นไรค่ะ …
by 
