นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
ในคฤหาสน์ซ่างมีทาสอยู่จำนวนมาก และมีทั้งสาวใช้และหญิงชราให้เห็นอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทันทีที่ซ่างเหลียงเยว่ออกไป สาวใช้ก็เรียกทันที “คุณหนูเก้า” มีความเคารพนับถือ ไม่เหมือนท่าทีเหยียดหยามในสมัยก่อนเลย ริมฝีปากของซ่างเหลียงเยว่โค้งขึ้นเล็กน้อย คนที่ไม่มั่นใจในตัวเองสามารถพบได้ทุกที่ ระหว่างทางไม่มีใครทะเลาะกับซ่างเหลียงเยว่ …
“ส่วนสิ่งที่ Yue’er ขอ ฉันจะจัดการให้ ส่วนอาจารย์ไม่ต้องกังวลมากเกินไปหรอก Shangshu ฉันจะจัดการเอง” ซ่างฉงเหวินลูบเคราของเขาแล้วหัวเราะ ซ่างเหลียงเยว่กำลังดูคนรับใช้กำลังแกว่งชิงช้าอยู่ในลานบ้าน วันนี้เธอได้รู้ว่าต้นไทรนั้นใหญ่โตมาก …
ซู่ซีแสดงท่าทีเข้าใจ มองดูใบหน้าที่คุ้นเคยของหญิงสาว ยิ้มจาง ๆ และพยักหน้า เด็กสาวได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการร้าน เธอช่วยซูซีอัปเกรดไอศกรีมปริมาณน้อยของเธอให้เป็นปริมาณมากฟรี และพูดอย่างมีความสุขว่า “นี่คือของขวัญจากฉัน หวังว่าเราจะได้พบกันอีกในอนาคต” …
หลิงจิ่วเจ๋อรีบปัดความคิดของเธอออกไป “เธอลืมมันไปได้เลย งานแต่งงานต้องจัดขึ้น” ซู่ซีเหลือบมองเขาอย่างขี้เกียจ “ฉันรู้!” เธอจับมือของนายเจียงและพูดว่า “อย่ากังวลเรื่องงานแต่งงานของฉัน คุณต้องรีบทำสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ ตราบใดที่คุณมีความสุข ฉันจะฟังคุณ” …
“อะไรนะ” ซูซีเงยหน้าขึ้น “เมื่อคืนฉันกลับบ้านและเห็นว่าของของคุณหายไปหมดแล้ว ฉันคิดว่าคุณทิ้งฉันไปอีกแล้ว” หลิงจิ่วเจ๋อลูบคิ้วของเธอด้วยสายตาที่รับรู้ “หัวใจของฉันหยุดเต้น” หัวใจของซู่ซีเจ็บปวด เธอจึงหลุบตาลงและกล่าวว่า “ฉันยอมรับว่าฉันคิดมากเกินไปในวันนั้น โดยเฉพาะเมื่อฉันเห็น …
ศาลาบรรพบุรุษมีสภาพทรุดโทรมมากจนกระเบื้องบนหลังคาหลุดล่อนมาเป็นเวลานาน หยุนซูเอื้อมมือออกไปคลำหาและหยิบกระเบื้องขึ้นมาสองสามแผ่น เขาสำลักฝุ่นและเริ่มไอ จากนั้นเขาก็คลานออกมาจากหลังคา เธอค่อยๆ ลดตัวลงและมองไปรอบๆ ไม่มีใครเดินตรวจตราบริเวณลานบ้าน มีเพียงคนรับใช้สองคนที่ยืนอยู่ที่ประตูที่อยู่ไกลออกไป ขณะนี้ท้องฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้น …
“ขังเด็กสาวกบฏคนนี้ไว้ในห้องโถงบรรพบุรุษ แล้วทำให้เธอต้องคุกเข่าลงและทบทวนความผิดพลาดของเธอ! ไม่มีใครสามารถปล่อยเธอออกไปได้หากไม่ได้รับคำสั่งจากฉัน!” ซู่หมิงชางคำราม จู่ๆ คนรับใช้หลายคนก็วิ่งเข้ามาจากนอกประตูและล้อมหยุนซูไว้ หยุนซูขมวดคิ้วอย่างใจร้อน การลงโทษอีกอย่างด้วยการคุกเข่าในห้องโถงบรรพบุรุษ? ในอดีตผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมมักถูกทำโทษด้วยการถูกบังคับให้คุกเข่าในห้องโถงบรรพบุรุษเป็นเวลาหลายวัน ห้องโถงบรรพบุรุษตั้งอยู่ในสถานที่ห่างไกลและหนาวเย็น …
ซู่หมิงชางตกตะลึงเมื่อเห็นสีหน้าของหมอคังเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “หมอคัง มีอะไรผิดปกติกับใบสั่งยานี้หรือเปล่า?” โดยไม่รอให้หมอคังตอบ เขาตะโกนใส่หยุนซูด้วยน้ำเสียงรุนแรงราวกับว่าเขาได้ตัดสินลงโทษเธอ “คุณเขียนอะไรลงไปเนี่ย คุณอยากฆ่าพี่ชายคุณจริงๆ เหรอ!” หยุนซู่เยาะเย้ย “พ่อ …
by 
