นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
หลิง อี้นัวไม่ได้พูด เพียงแค่มองเขาอย่างเฉยเมย เขาหยิบกล่องเครื่องประดับหนังสีแดงออกมาแล้วเปิดออกก็พบต่างหู GK คู่หนึ่ง “ฉันจำได้ว่าคุณบอกว่าคุณชอบต่างหูมากที่สุด ฉันใช้เงินทั้งหมดที่มีเพื่อซื้อสิ่งนี้ ฉันอยากจะมอบให้กับคุณ วันเกิด” …
แท็กซี่ไปส่งเขาตามที่อยู่ของเขา และน้ำเสียงของเขาก็ใจดีเป็นพิเศษ “คุณรู้จักตระกูลหลิงไหม” “อะไรนะ?” โจวหยางตกตะลึง “ไม่มีอะไร แค่ลงจากรถด้วยความระมัดระวัง” ทัศนคติของคนขับสุภาพมาก โจวหยางจ่ายค่าโดยสารและเดินไปฝั่งตรงข้ามจากถนนยางมะตอยที่เต็มไปด้วยดอกไม้ทั้งสองข้าง ยิ่งเขาเข้าใกล้มากเท่าไร …
ซูซีเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยดวงตาที่ขุ่นเคือง “พูดตามตรง ถ้าฉันออกไปต่อสู้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำร้ายจุดนี้เท่านั้น” หลิงจิ่วเจ๋อมองดูร่างกายของเธออีกครั้งและพบว่าไม่มีอาการบาดเจ็บอื่นใดจริงๆ “ของดีจะลื่นได้ยังไง” “อย่าเอะอะ เป็นเรื่องปกติหรือเปล่าที่จะเผลอลื่นล้ม?” ซูซีพูดด้วยน้ำเสียงง่วงนอนและกอดไหล่ของเขา “ไปนอนเร็วๆ!” …
หลังจากนั้นไม่นาน ซูซีก็ลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเธอซีดเซียว แต่ใบหน้าของเธอยังคงไร้ความรู้สึก ราวกับว่าฤดูร้อนอันเขียวขจีได้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ซือหยานนั่งบนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ที่ตกลงบนพื้นขึ้นมาแล้วสูดลมหายใจ “แกไปซะ แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้เจอฉันมาหนึ่งวัน หรือแกล้งทำเป็นว่าฉันตายแล้ว! …
ตรงนั้นมีเสมียนเดินเข้ามาหาเขาว่า “คุณเมย ยินดีต้อนรับ อย่าเถียงกับคนที่ไม่มีเงินซื้อน้ำหอมแม้แต่ขวดเดียว เข้ามาดูสิ มีสินค้าใหม่ๆ มากมาย ชอบใจ” หยิบมาสักสองสามอันก่อน “ลองดูสิ” …
“ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพ่อของพี่ชายคนโตคนนี้ เขาท้องไส้ปั่นป่วน ฉันจะให้ยาเขาหน่อย” “อะไรนะ คุณขอให้ฉันสั่งยาจีนไม่ใช่เพื่อคุณ แต่เพื่อคนไข้ในคลินิกของเรา” ใบหน้าของหมอเจียงเข้มขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ใช่ ไม่…คุณทำไม่ได้เหรอ?” …
ถึงแม้ห้องจะเล็ก แต่เขาก็ยังอยู่ในนั้น เหตุผลไม่ใช่ว่ามันกว้างขวางและสว่างไสว หรือไม่ได้หรูหราและมีระดับเพียงเพราะเธอเคยอาศัยอยู่กับเธอมาก่อน เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ อารมณ์เศร้าในตอนแรกก็ดีขึ้นทันที ทันใดนั้นฉันก็ไม่โกรธหรือรำคาญอีกต่อไป เกี่ยวกับเรื่องหยก เธอไม่รีบร้อนที่จะรู้เรื่องราวทั้งหมด ล้วนมีเหตุผลเสมอ …
หยูเซเม้มริมฝีปากของเธอ เดิมทีเธอกลั้นไว้ แต่เมื่อนางจางถาม น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ เมื่อเธอร้องไห้ นางจางยิ่งกังวลมากขึ้น “บอกฉันหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าฉันจะตัดสินใจแทนคุณไม่ได้ แต่ลู่เจียงและนายน้อยก็สามารถตัดสินใจแทนคุณได้เสมอ” นางจางไม่ได้บอกว่าโมจิงเหยาไม่เป็นไร …
พี่ชายคนที่ห้ามีนิสัยใจกว้าง แต่เขาก็เป็นพี่ชายของเจ้าชายด้วย เขาโกรธในใจและหยาบคายกับเจ้าชาย Horqin มาก “พี่จิ่วไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว แล้วจะมีเหตุผลอื่นอะไรให้เขาอีกล่ะ? คุณไม่รังแกเขาก่อนเหรอ? เขาไม่โจมตีแล้วเพื่อประโยชน์ของยายแล้วไงล่ะ อย่างอื่นคุณทำได้ไหม” …
เจ้าชายและพี่ชายในวังล้วนเป็นพี่น้องกัน แต่พี่น้องต่างจากพี่น้อง พี่น้องร่วมแม่เดียวกันเป็นเรื่องปกติที่จะมีพี่ชายคนที่เก้าและพี่ชายคนที่ห้าพี่น้องเคารพซึ่งกันและกัน นอกจากนี้ยังมีกรณีเช่นพี่ชายคนที่สี่และพี่ชายคนที่สิบสี่ที่มีอายุต่างกันมากโดยห่างกันสิบสองปีเต็ม พี่ชายคนที่สี่ดูแลน้องชายของเขาอย่างจริงใจ และเขาดูแลน้องชายของเขาเหมือนลูกชาย เพื่อให้พี่ชายเป็นเหมือนพ่อของเขา อย่างไรก็ตาม พี่ชายคนที่สิบสี่กลับดื้อรั้นอย่างยิ่งและไม่เห็นคุณค่าของมันเลย . …
by 
