บทที่ 196 พ่อตาของฉันคือคังซี

บราเดอร์จิ่วมองดูเล็กน้อยและเห็นว่าเขาแต่งตัวค่อนข้างเรียบๆ และดูไม่เหมือนมนุษย์เช่นจินฟูเฉิง เขาจึงพูดว่า: “ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีและอย่าทำผิดพลาด สถานที่ของเจ้าสบายมาก มัน มีชีวิตชีวาตลอดทั้งปี” หากคุณยังไม่สามารถทำงานได้ดีหลังจากไม่กี่วันนี้คุณกำลังขอ…” รักษาการผู้จัดการก้มหัวและตอบด้วยความเคารพ: “อย่ากังวล …

บทที่ 196 พ่อตาของฉันคือคังซี Read More

บทที่ 134 แขกบนชั้นหก

หลังจากที่ซุนหยูพูดจบ เธอเห็นซูซีเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยดวงตาที่ชัดเจนซึ่งดูเย็นชาและหนักหน่วง หากมองดีๆ พวกมันก็ดูบริสุทธิ์ราวกับสระน้ำใสที่ไม่มีอะไรซ่อนเร้น ซุนเยว่รู้สึกผิดเมื่อเห็นเธอ เธอยิ้มอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ถ้าคุณไม่มีเวลาก็ลืมมันไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดฉันจะวิ่งทั้งสองด้าน” ซูซีเก็บหนังสือของเธอ ยืนขึ้นแล้วพูดว่า …

บทที่ 134 แขกบนชั้นหก Read More

บทที่ 133 ปราสาทของเจ้าหญิง

ในระหว่างมื้ออาหาร ชิงหนิงไม่ได้พูดอะไรเลย และเจียงเฉินก็รู้สึกไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น ดังนั้นเขาจึงริเริ่มค้นหาหัวข้อ “คุณชอบเลโก้ไหม?” ชิงหนิงกระซิบว่า “ฉันมีอันเดียวเท่านั้น พ่อของฉันซื้อมาเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อฉันอายุสิบขวบ” พ่อของเธอไม่ได้เล่นการพนันในเวลานั้น เขาเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นพ่อครัวในโรงแรมและเงินเดือนของเขาเพิ่มขึ้นสามเท่า …

บทที่ 133 ปราสาทของเจ้าหญิง Read More

บทที่ 132 การระเบิด

เจียงเฉินตกตะลึงเล็กน้อยและขอให้เขาเข้ามาอย่างสุภาพ “ชิงหนิงบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวยี่ โปรดโทรหาเธอด้วย” Wei Linsheng เข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวังและมองไปรอบ ๆ เขาไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อนเขาดูเหมือนมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก เขาประหลาดใจและมีความสุข และทัศนคติของเขาก็ให้ความเคารพและระมัดระวังมากขึ้น …

บทที่ 132 การระเบิด Read More

บทที่ 131 ขายบ้าน

เมื่อชิงหนิงเข้ามาพร้อมน้ำ เธอเห็นเจียงเฉินนั่งอยู่บนโซฟา เขาเดินไปและวางถาดลง “ฉันหั่นผลไม้แล้ว คุณกินผลไม้ก่อนแล้วจึงดื่มน้ำ” เจียงเฉินเห็นว่ามีผลไม้สี่ชนิดอยู่บนจาน ไม่เพียงแต่การตัดจะสวยงาม แต่การผสมสียังน่าดึงดูดมาก ซึ่งกระตุ้นความอยากอาหาร เขากินที่โกยด้วยส้อมผลไม้ …

บทที่ 131 ขายบ้าน Read More
error: Content is protected !!