ระหว่างทางกลับบ้าน ซูซีแวะร้านขนมและซื้อตุ๊กตาหมีช็อกโกแลตสองตัว เธอทานไปหนึ่งชิ้นและเหลือไว้ให้กับยูยูอีกชิ้นหนึ่ง
ระหว่างทางฉันได้รับโทรศัพท์จากหลิงจิ่วเจ๋อ “คุณทำอะไรอยู่?”
ซูซีกัดช็อกโกแลตในปาก และรสขมหวานของนมก็จางหายไป เธอเฝ้ามองก้อนกรวดบนถนนด้วยดวงตาที่แจ่มใสพร้อมรอยยิ้ม “ฉันไปร้านขนมหวานมา”
“คุณซื้ออะไรกิน?” ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ลูกอมช็อคโกแลตและท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว!”
“มีสำหรับฉันบ้างไหม” ชายคนนั้นถามด้วยเสียงหัวเราะ
“ใช่แล้ว ฉันจะรอคุณมา”
“ส่งมันมาเลยตอนนี้” เสียงของหลิงจิ่วเจ๋อเริ่มเบาลงเรื่อยๆ “ฉันคิดถึงคุณ มาทำงานกับฉันหน่อยสิ”
ซู่ซีมองดูนาฬิกาบนข้อมือของเธอ และเหวินเฉียนก็ตอบว่า “ทั้ว ฉันจะพบคุณทีหลัง!”
“ฉันจะให้หมิงจัวมารับคุณ!”
“ไม่ล่ะ ฉันจะขับเอง”
“ระวังบนท้องถนน อย่าเร่งรีบ!”
“เอิ่ม!”
ซูซีวางสายโทรศัพท์แล้วเดินอย่างรวดเร็วเข้าไปในชุมชน เมื่อเธอได้ยินเสียงของหลิงจิ่วเจ๋อ ดูเหมือนอารมณ์แย่ๆ ของเธอทั้งหมดจะหายไปในทันที
เธอไปบ้านของชิงหนิงก่อน แต่แล้วเธอก็จำได้ว่าตอนนี้โยวโยวอาจจะงีบหลับอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เคาะประตู แต่เพียงแขวนถุงกระดาษจากร้านขนมไว้ที่ประตู
เมื่อยูยูตื่นขึ้น พี่สะใภ้จะพาเธอไปเล่นที่สนามเด็กเล่นในชุมชน และเธอจะเห็นทันทีที่เธอออกไป
หลังจากใส่ช็อกโกแลตลงในหม้อให้ยู่ยู่แล้ว ซูซีก็เดินขึ้นไปชั้นบน มัดผมที่ปล่อยสยายของเธอ จากนั้นหยิบกุญแจรถแล้วออกไป
เมื่อพวกเขามาถึงอาคารหลิง หญิงสาวที่แผนกต้อนรับก็รู้จักซูซีแล้วและทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม
ซูซีโบกมือและเดินไปที่ลิฟต์ที่สงวนไว้สำหรับประธานาธิบดี
หลังจากขึ้นไปชั้นบนแล้ว คัลลี่ก็มาคนเดียว ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และพูดอย่างกระตือรือร้น “ซู่ซี คุณมาแล้ว!”
“นี่คุณหลิงใช่ไหม?” ซู่ซีถาม
คัลลี่ชี้ไปที่สำนักงานของประธานาธิบดีแล้วพูดว่า “เข้าไปเลย!”
ซู่ซีเดินไปเคาะประตู แล้วก็มีเสียงผู้ชายทุ้มลึกดังมาจากด้านใน “เข้ามาสิ”
ซู่ซีผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปพร้อมรอยยิ้ม “คุณหลิง อาหารของคุณมาถึงแล้ว!”
หลิงจิ่วเจ๋อเงยหน้าขึ้น เอนหลังเก้าอี้ และพูดด้วยรอยยิ้มต่ำ “ส่งมาสิ”
ซูซีเดินเข้าไปหาแล้วยื่นถุงกระดาษให้เขาพร้อมกับยิ้มแบบมาตรฐานบนริมฝีปากของเธอ “คุณหลิง โปรดให้คะแนนฉัน 1 ดาวด้วย”
หลิงจิ่วเจ๋อจับมือเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา วางมือบนหน้าผากของเธอ และถามด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ “ฉันขอลองก่อนได้ไหม”
ซูซีเอนศีรษะเล็กน้อยและนั่งบนตักของเขา ดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับมีดวงดาวนับพันดวงอยู่ในนั้น
ดวงตาของหลิงจิ่วเจ๋อลึกล้ำมากขึ้น เขาเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วจูบริมฝีปากสีชมพูของเธอ
ซูซีรู้สึกถึงความร้อนแรงของชายผู้นี้ และไม่อาจช่วยอาการสั่นเล็กน้อยได้ เธอผลักไหล่เขาและกระซิบว่า “คุณหลิง ฉันให้ขนมกับคุณ คุณกินมันไปโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า”
ดวงตาที่แคบของหลิงจิ่วเจ๋อมีรอยยิ้มจางๆ “ทำไมคุณไม่พูดตั้งแต่แรกล่ะ ฉันคิดว่าคุณมอบตัวให้ฉันแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็พอใจแค่คุณเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงได้แค่วิจารณ์คุณในแง่ลบเท่านั้น!”
ซู่ซีโอบไหล่เขา ซุกศีรษะลงในอ้อมแขนของเขา และหัวเราะเบาๆ
หัวใจของหลิงจิ่วเจ๋ออ่อนลง เขาลูบผมเธอแล้วถามเบาๆ ว่า “วันนี้คุณทำอะไรมาบ้าง”
ซู่ซีพูดอย่างขี้เกียจว่า “ฉันทำงานร่างแบบการออกแบบมาสองชั่วโมงเมื่อเช้านี้ แต่ฉันไม่มีแรงบันดาลใจเลย”
“ไม่มีแรงบันดาลใจเหรอ?” หลิงจิ่วเจ๋อพูดเบาๆ “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ที่เช้านี้ฉันไม่อยากทำงานเลย ฉันคิดถึงคุณ คุณมีเหตุผลอะไร”
ซู่ซีเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเขาแล้วพูดอย่างจริงจัง “หลิงจิ่วเจ๋อ คุณโกงหรือเปล่า”
คำพูดหวานๆก็หลุดออกจากปากเขาได้อย่างง่ายดาย
“ฉันเพิ่งกินน้ำผึ้งไป แน่นอนว่ามันหวาน!” ชายผู้นั้นยิ้มและก้มหัวลงเพื่อจูบริมฝีปากของเธอ “ให้คุณได้ลิ้มรสมัน!”
ซู่ซีกัดเขาเบาๆ “คุณพูดจาไพเราะมาก รีวิวแย่มาก!”
หลิงจิ่วเจ๋อเม้มริมฝีปากและยิ้มอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็จูบเธออย่างลึกซึ้ง “ลองอย่างระมัดระวัง มีความหมายอื่นอีกไหม?”
ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันชั่วขณะหนึ่ง และซู่ซีก็พูดว่า “คุณทำงานเถอะ ฉันจะคิดเรื่องร่างการออกแบบของฉันต่อไป”
“คุณวิตกกังวลหรือเปล่า?” หลิงจิ่วเจ๋อเอ่ยถาม
“ไม่ต้องรีบ”
“งั้นมาประชุมกับฉันสิ การดูฉันประชุมอาจทำให้คุณได้ไอเดียใหม่ๆ เกี่ยวกับการออกแบบ”
ซู่ซีเบิกตากว้างเล็กน้อย “ไปประชุมกับคุณเหรอ?”
“ใช่ การประชุมค่อนข้างนาน และฉันไม่อยากให้คุณรอที่นี่คนเดียว” หลิงจิ่วเจ๋อยังคงพูดจาเกลี้ยกล่อมต่อไป “มาด้วยกันเถอะ ถ้าเจ้าเหนื่อย เจ้าก็มาพักผ่อนได้ทุกเมื่อ”
ซู่ซีกลอกตา “แล้วคุณจะแนะนำฉันให้คนอื่นรู้จักยังไง?”
“ไม่ต้องแนะนำหรอก คนที่ฟังการประชุมก็ล้วนแต่เป็นพี่ใหญ่ทั้งนั้น ส่วนพี่ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ผมก็เป็นได้แค่ภรรยาของผมเท่านั้น” หลิงจิ่วเจ๋อพูดครึ่งติดตลกว่า “คนที่อยู่ใต้การปกครองของฉันล้วนฉลาดมาก”
ซู่ซีรู้สึกอยากรู้จริงๆ ว่าหลิงจิ่วเจ๋อจัดการประชุมอย่างไร หลังจากคิดดูแล้วเธอจึงตกลง “การประชุมคือเมื่อไหร่?”
หลิงจิ่วเจ๋อเหลือบมองเวลาแล้วพูดว่า “ทันทีเลย!”
ทันทีที่เขาพูดจบก็มีเสียงเคาะประตู
ซู่ซีกระโดดลงจากขาของหลิงจิ่วเจ๋อและมองไปที่ประตู
คัลลี่เดินเข้ามา ยิ้มให้ซูซี แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “บอสหลิง การประชุมระดับสูงตอนบ่ายกำลังจะเริ่มแล้ว บอสเฉินและทีมงานมาถึงห้องประชุมแล้ว”
“ผมจะไปทันที!” หลิงจิ่วเจ๋อพูดอย่างใจเย็น “วันนี้คุณจะไม่ไปกับฉันเพื่อจดบันทึกการประชุม ซู่ซีจะไปกับฉัน”
คัลลี่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย และคิดว่าซูซีจะมาทำงานที่บ้านของหลิง
หลิงจิ่วเจ๋อไม่ได้อธิบาย แต่ยืนขึ้นและมองไปที่ซู่ซี “ขนมที่คุณนำมาอยู่ไหน?”
ซู่ซีหยิบลูกอมออกมาจากถุงกระดาษ หลิงจิ่วเจ๋อรับมันมา ฉีกกระดาษห่อใสออก ใส่เข้าปาก และเดินออกไปโดยจับมือซูซีไว้
คัลลี่เบิกตากว้างขึ้นทันทีเมื่อเธอเห็นคนทั้งสองจับมือกันแน่น!
ซู่ซีแสร้งทำเป็นสงบ แล้วผละออกจากมือของหลิงจิ่วเจ๋ออย่างเงียบๆ และก้าวถอยห่างจากเขาหนึ่งก้าว เมื่อเธอเห็นว่าเขาจ้องมองมาที่เธอ เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและบอกเขาว่าอย่าก่อเรื่อง
หลิงจิ่วเจ๋อกัดขนมในปากและหัวเราะเบาๆ “ทำไมฉันต้องปิดบังความจริงที่ว่าฉันมีภรรยาจากคนอื่นด้วย?”
ซู่ซีผงะถอย “แล้วคุณอยากให้ฉันไม่กลับมาอีกเหรอ?”
หลิงจิ่วเจ๋อขมวดคิ้ว “คุณไม่มีสิทธิ์บอกฉันจริงๆ เหรอ?”
“เลขที่!” ซู่ซีกล่าวอย่างเข้มงวด!
หลิงจิ่วเจ๋อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการประนีประนอม เขาหันศีรษะและมองไปที่คัลลี่ซึ่งมีสีหน้ามึนงง “ได้ยินมั้ย? อย่าบอกใครนะ!”
คัลลี่พยักหน้าอย่างว่างเปล่า ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ
คุณหลิงแต่งงานแล้วเหรอ?
ซูซีเป็นภรรยาของนายหลิงใช่ไหม?
โอ้พระเจ้า นี่เป็นข่าวที่น่าทึ่งจริงๆ!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอรู้สึกว่าซูซีแตกต่างไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็นเธอ!
–
ซู่ซีตามหลิงจิ่วเจ๋อเข้าไปในห้องประชุม ห้องประชุมที่ทันสมัยและชาญฉลาดเต็มไปด้วยผู้บริหารระดับสูงจากหลายแผนกของบริษัทของหลิง
เมื่อพวกเขาเห็นหลิงจิ่วเจ๋อเข้ามา พวกเขาก็หยุดกระซิบโดยไม่รู้ตัวและยืนขึ้น พยายามจะทักทาย แต่พวกเขาทั้งหมดก็แสดงท่าทีแปลกใจ
นั่นขนมอยู่ในปากคุณหลิงเหรอ?
ทำไมสไตล์การวาดภาพมันแปลกจัง!
แล้วสาวสวยข้างเขาคนนี้เป็นใครล่ะ?
ผู้ช่วยประธานาธิบดีจากที่นี่เหรอ?
ฉันรู้สึกเหมือนจะเคยเห็นคนนี้ที่ไหนมาก่อน ดูคุ้นๆนะ!
หลิงจิ่วเจ๋อดึงเก้าอี้ข้างๆ เขาออกมาแล้วพูดกับซูซี “นั่งที่นี่”
ซู่ซีพยักหน้าเล็กน้อยให้ทุกคน โดยไม่พูดคำใดๆ และนั่งลงอย่างใจเย็น
หลิงจิ่วเจ๋อนั่งบนเก้าอี้ มองไปที่ทุกคน แล้วถามอย่างใจเย็นว่า “มีอะไรเหรอ?”
ทุกคนส่ายหัวด้วยความตกใจ “ไม่เป็นไร!”
สายตาของเขาหันไปทางซูซีโดยไม่ได้ตั้งใจ
หลิงจิ่วเจ๋อเปิดสำเนาที่เฉินซิงหงส่งมาให้ พลิกดูสองหน้าแล้วพูดอย่างใจเย็น “มาเริ่มกันเลย!”