นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
เมื่อฉันมองใบหน้าของเขาแบบนี้ ฉันก็อยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสเขาอย่างอธิบายไม่ถูก แม้ว่าหนวดจะเย็น แต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนผิวหนังเหมือนเจลาติน เดิมทีฉันคิดว่าหน้าตาดีของเขาเป็นผลมาจากการแต่งหน้า แต่แล้วฉันก็รู้ว่าจริงๆ แล้ว โม จิงเหยา นั้นหน้าตาดีตามธรรมชาติ “โฮ่โฮ่ คุณหลงรักฉันหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณถึงพาฉันไปด้วยแม้ว่าคุณจะตาย” เธอกระซิบขณะที่ปลายนิ้วของเธอสะบัดหน้าของ โม จิงเหยา ขณะที่เหนือศีรษะ
ฉันไม่อยากจะคิดว่าโมจิงเหยาจะลงโทษฉันอย่างไร ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่เห็นทุกสิ่งที่ควรเห็นและไม่ควรเห็น ต้องบอกว่านายโมหุ่นดีจริงๆ คนดีทำให้เขาอิจฉาริษยา ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้หญิงจำนวนมากอยากเป็นผู้หญิงของ Young Master Mo ถ้าเขาไม่ใช่คนตรงเขาก็อยากเป็นคนของคุณโมด้วย …
เธอไม่กล้ามองเขา ดังนั้นจึงมีคนที่ไม่มีอะไรจะพูดและกำลังมองหาสิ่งที่จะพูด ไม่เช่นนั้นมันคงเป็นเรื่องน่าอายจริงๆ “โอเค แต่ฉันก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดีถ้าฉันนอนคนเดียว” “ฉันจะนวดให้คุณ…” ส่วนคนอื่นๆ ยูเซไม่สามารถไปต่อได้ เธอแค่ไม่อยากให้เขาตายกะทันหันเพราะการนอนหลับไม่ดี เธอแค่อยากจะช่วยเขา …
ระหว่างเคาะ ชายคนนั้นยังคงนิ่งเงียบ แต่เธอรู้สึกว่าเขาพยายามจะเคลื่อนไหวแล้ว ร่างกายของฉันอยากจะขยับตัว แต่ก็ยังทำไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอเคาะแขนของเขาซ้ายและขวา แต่ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยเธอไป ทันใดนั้น หยูเซก็ก้าวถอยหลังและพิงประตูรถโดยอยู่ห่างจากโมจิงเหยาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ …
“โมจิงเหยา…” หยูเซตะโกนออกมาด้วยเสียงต่ำ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เขาไม่พูดหรือปล่อยเธอไป หยูเซค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองและเห็นโมจิงเหยา หัวใจของเธอก็อดรู้สึกเปรี้ยวไม่ได้ โมจิงเหยา…เขาหลับไปจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ท่าทางและความแข็งแกร่งของแขนของเขาที่อยู่รอบตัวเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง …
เขาคิดมาตลอดว่าโมจิงเหยาหัวเราะไม่ได้ แต่ตอนนี้โมจิงเหยายิ้มได้แล้ว แต่ทุกครั้งที่เขายิ้ม มันเป็นเพียงการเปรียบเทียบ เขาเคยคิดว่าไม่มีใครในโลกนี้จะกล้าไม่เชื่อฟัง Mo Jingyao แต่ตอนนี้มี Yu Se …
เหงื่อบนหน้าผากของ Lu Jiang ยิ่งหนาขึ้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ข้างนอกในขณะนี้ และอากาศในเดือนกรกฎาคมก็ร้อนมากแล้ว แต่ตอนนี้เขารู้สึกหนาวเท่านั้น ต้องบอกว่าเฉินฟานเป็นคนปากร้ายแน่นอน ตอนที่ Lu …
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หยูเซก็เหลือบมองโมจิงเหยาอย่างเงียบ ๆ จากหางตาของเขา แล้วยกนิ้วโป้งขึ้น แต่สำหรับเฉินฟานแล้ว “ใช่ นั่นคือความจริง คุณกำลังถามฉัน ฉันตัดสินใจแล้ว” …
“คุณสองคนสามารถต่อสู้แบบจุดต่อจุดได้หรือไม่” เธอเคยเห็นการต่อสู้แบบจุดต่อจุดในละครเครื่องแต่งกายเท่านั้น แต่ในชีวิตจริง ยูเซไม่เคยเห็นมันมาก่อน ตอนนี้จู่ๆ เธอก็ได้พบกับอาจารย์สองคน เธอก็เริ่มสงสัยและอยากจะลืมตาขึ้นมาทันที Lu Jiang มองไปที่ …
ยูเซคิดอย่างจริงจังว่า “นั่นไม่จริง ฉันแค่พูดบางอย่างที่ฉันไม่ควรพูด” “ในเมื่อลิ้นของเจ้าไม่เชื่อฟังและเจ้าพูดสิ่งที่ไม่ควรพูด ดังนั้นเจ้าควรถูกลงโทษทุกที่ที่เจ้าไม่เชื่อฟัง เจ้าควรกัดลิ้นตัวเองหรือฉันควรจะให้ใครตัดลิ้นของเจ้า?” “ไม่…ไม่…” พี่เฉิงคลานไปหาโมจิงเหยาด้วยความตื่นตระหนก และเพียงแต่ก้มหัวให้โมจิงเหยา “หลีกทางให้หน่อย” …
“ใช่แล้ว เฉินฟานเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าคนที่ช่วยชีวิตเขาไม่ใช่เชอร์รี่ หลังจากที่รู้ว่าฉันกำลังตามหาคุณทั่วเมือง เขาก็ริเริ่มที่จะติดต่อฉันให้ไปรับคุณ” “เขาสารภาพกับเชอร์รี่แล้วเหรอ?” หลังจากทบทวนทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ยูเซก็พบว่าเธอมีคำถามในใจมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อวานนี้ เธอมุ่งความสนใจไปที่การออกจากสถานที่แห่งความถูกและผิดของเฉินฟานเท่านั้น …
by