นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
หยุนซู่ ลูกสาวคนโตที่โง่เขลาและน่าเกลียดของพระราชวังหยุนในราชอาณาจักรเทียนเฉิง ถูกใส่ร้าย ฝ่าฝืนคำสั่ง และหลบหนีจากการแต่งงาน และถูกฝังทั้งเป็นในวันหมั้นหมาย! เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ลูกหลานของหมอผียุคใหม่ได้เดินทางข้ามกาลเวลา พ่อผู้ให้กำเนิดเกลียดเธอ แม่เลี้ยงกำลังคำนวณ น้องสาวต่างมารดาเป็นคนชั่วร้าย และคนเลวมีความทะเยอทะยานชั่วร้าย! เป็นเรื่องตลกดี ดูสาวน้อยหน้าตาน่าเกลียดไร้ค่าคนนี้พลิกชีวิตใหม่ เหยียบแม่เลี้ยง ต่อย Bai Lian ทรมานหญิงชั่วอย่างโหดร้าย ถือเข็มเงินไว้ในมือ และทำสิ่งดีๆ แต่เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็ถูกจิ้งจอกท้องดำขี้โรคพาตัวกลับเข้าถ้ำ ราชาผู้ชั่วร้ายยิ้ม: “เจ้าหญิง ได้เวลาคืนแต่งงานแล้ว!” หยุนซู่ยกคิ้วขึ้นและตบหน้าเขาด้วยจดหมายหย่า: “ท่านชาย โปรดเคารพตนเองด้วย!”
หางตาของหยุนซูแดงเล็กน้อย และขนตาของเธอเปียกชื้น เมื่อเธอสัมผัสด้วยนิ้ว เธอก็รู้สึกถึงหมอกบางๆ ฉันบอกไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะฉันโกรธหรือเป็นเพียงปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาของความไม่สบาย “คุณเป็นคนที่ร้องไห้เพราะความโกรธ” เธอโบกมือปัดออกไปอย่างโกรธเคืองและไม่พอใจ และเอื้อมมือไปงัดแขนของเขารอบเอวของเธอ “ปล่อยฉันเถอะ ฉันจะไปนอนพักผ่อนแล้ว!” …
หยุนซู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งหลังจากได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็หันศีรษะมามองเขา: “คุณหมายความว่า ถ้าฉันมีปัญหา ฉันควรจะไปหาคุณงั้นเหรอ?” จุนชางหยวนยิ้มและพูดว่า “คุณอยากมาหาฉันไหม?” นี่มันไม่จริงหรอก… หยุนซูคิดถึงเรื่องนี้แล้วรู้สึกผิดเล็กน้อย ความคิดเดียวของเธอในเวลานั้นคือจัดการสถานการณ์ด้วยตัวเอง …
เป็นเพียงวันแรกของการแต่งงานของพวกเขา ทำไมเจ้าชายและเจ้าหญิงจึงทะเลาะกัน? ตอนเช้าทุกอย่างก็ยังดีอยู่ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า? หากมีการทะเลาะเบาะแว้งระหว่างเจ้านาย คนรับใช้ก็จะลำบากไปด้วย คนรับใช้ทุกคนต่างก็ประหม่า แต่ไม่กล้าผลักประตูเพื่อไกล่เกลี่ย ทำได้เพียงแต่ยืนนิ่งอยู่ที่ประตูด้วยใจระทึก ภายในบ้าน …
“แล้วไอเดียของฉันล่ะ ดีไหมล่ะ?” เมื่อคนที่เหลือออกไปแล้ว หยุนซูก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาจ้องจุนชางหยวนด้วยคิ้วที่โค้งงอ ดูภูมิใจเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังแสวงหาความเชื่อถือ “ด้วยความช่วยเหลือของ Zhennan Marquisate …
หยานเซินนอนลงบนพื้น กัดฟันแน่นในใจ: “ใช่แล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฝ่าบาท” จุนชางหยวนหยุดพูดและมองไปที่หยุนซู น้ำเสียงของเขาเบาลงเล็กน้อย “คุณพอใจหรือยัง” ดวงตาของหยุนซู่กะพริบและเขาจงใจพูดว่า “เราต้องรออีกสองเดือนเหรอ? นี่มันนานเกินไป …
หยุนซูดูเหมือนจะมองไม่เห็นการแสดงออกที่น่าเกลียดของพวกเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม “เนื่องจากอาจารย์หยานตกลง ฉันจึงจะรอชมงูเหลือมยักษ์ในเมืองหลวงในอีกเดือนข้างหน้า” ขณะที่เธอกล่าวเช่นนี้ เธอก็หันกลับมาอีกครั้ง ประสานมือเข้าด้วยกันเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา และพูดกับจุนชางหยวนด้วยรอยยิ้ม: “ฉันไม่เคยเห็นงูเหลือมยักษ์ในภาคใต้เลยตั้งแต่สมัยเด็ก! ต้องขอบคุณคฤหาสน์มาร์ควิสเจิ้นหนานที่ทำให้ฉันสามารถลืมตาได้ในครั้งนี้” …
หยุนซู่ไม่กลัวว่าพวกเขาจะสงสัย เพราะเนื้อสัตว์ป่าที่เธอพูดถึงมีคุณค่าทางยาซึ่งเป็นสิ่งที่แพทย์ทุกคนรู้ดี ในบรรดาคนทั้งหมดที่อยู่ที่นั่น มีเพียงจุนชางหยวนเท่านั้นที่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเธอ รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏแวบผ่านดวงตาฟีนิกซ์ของชายคนนั้น ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเขายืนดูหยุนซูหลอกคนอื่น ออร่าที่เย็นชาและหนักหน่วงของเขาอ่อนลงมาก …
“เป็นของขวัญที่ใจบุญจริงๆ…” หยุนซู่ยืดเสียงออกด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ และกล่าวกับหยานเซินว่า “เจ้าคิดว่าพระราชวังเจิ้นเป่ยจะไม่มีอะไรที่คฤหาสน์มาร์ควิสเจิ้นหนานสามารถแสดงได้หรือ?” หยานเซินสำลักขึ้นมาทันใด มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน แม้ว่าคฤหาสน์ Zhennan Marquis จะเป็นตระกูลเก่าแก่ที่มีมรดกอันล้ำลึกมานานนับศตวรรษ …
เซี่ยงกวนเย่ส่ายหัว “องค์หญิง ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ได้ตั้งใจจะใช้ความสัมพันธ์เก่าของเราเป็นภัยคุกคามฝ่าบาท” หยุนซูยิ้ม “จริงเหรอ?” แม้ว่าจะไม่มีการบังคับ คำพูดเช่นนี้ก็ยากที่จะปฏิเสธมากกว่าการบังคับ นี่คือความฉลาดทางอารมณ์และศิลปะการพูด “ฝ่าบาทควรทราบดีถึงข้าพเจ้า …
หยุนซูจำได้อย่างรวดเร็วว่าเธอเคยเห็นคนๆ นี้มาก่อน เมื่อวานนี้ที่ล็อบบี้ของพระราชวัง เขายืนอยู่ใกล้จุนหยวนเหิงและจุนเยว่หลาน ซึ่งเป็นพี่ชายและน้องสาวมาก พวกเขาทั้งหมดดูแปลกเล็กน้อย ซึ่งดึงดูดให้หยุนซู่มองพวกเขาอีกสองสามครั้ง ซ่างกวนเย่? จะเป็นคนจากตระกูลซ่างกวนรึเปล่านะ? “รออยู่ที่นี่ …
by