Category: ภรรยาแพทย์ แต่งงานกับสามีที่หยิ่งผยอง

เสียงเย็นชาของเขาประกอบกับความเย็นชาที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าเขาตัวสั่น จากนั้นเธอก็คุกเข่าลงพร้อมกับ “ป๋อม” “คุณ…” โมจิงเหยาคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะมาโจมตีหยูเซ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าไม่เพียงแต่เธอจะไม่โจมตีหยูเซ แต่ในทางกลับกัน เธอคุกเข่าลงไปหาหยูเซ มันไม่สอดคล้องกับสูตรการโจมตีผู้คนเล็กน้อย “คุณหมอยู ในที่สุดเมื่อคุณออกมาแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อขอบคุณ” หยูเซดึงโมจิงเหยาที่ตกตะลึงอยู่ข้างหลังเขาโดยตรง โมจิงเหยาไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ แต่เธอก็รู้จัก “คุณโอเคไหม?” นี่คือผู้หญิงที่กระโดดลงจากอาคารไปชนเด็กชายตัวเล็ก ๆ เมื่อวานนี้ เดิมทีเธอคำนวณไว้ว่าวันนี้ผู้หญิงคนนี้เกือบจะหายดีแล้ว แต่วันนี้เธอยังคงต้องดูแลเด็กอยู่ สักพักหนึ่งแต่เธอไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะยังหายขาด ฉันรู้สึกไม่ดีเลยจึงออกจากโรงพยาบาลมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ “ใกล้เสร็จแล้ว ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระแล้ว ดังนั้นฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว”…

ไม่ใช่แค่แจ้งให้ลู่เจียงออกไปไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงใช้เวลานานนัก โชคดีที่เมื่อเธอเกิดความสงสัย ในที่สุด โมจิงเหยาก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าไป ยูเซชี้ไปที่เสื้อผ้าของเขาที่เธอเพิ่งถอดออกแล้วพูดว่า “เปลี่ยนเร็วเข้า เราจะออกไปหลังจากเปลี่ยน” “เอาล่ะ” เมื่อเขารู้ว่าหญิงสาวตัวเล็กกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอก็ยังคิดที่จะหาเขาเช่นกัน มุมปากของโมจิงเหยาก็โค้งงอเล็กน้อย ใบหน้าของเขายิ้มอย่างอบอุ่น และเขาก็เริ่มถอดออก กางเกงของเขา หยูเซหันหน้าหนีทันทีและไม่สามารถมองได้ เธอเขินอายที่เห็นชายเปลี่ยนเสื้อผ้า แม้ว่าโมจิงเหยาจะเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบโดยทั่วไปที่มีรูปร่างผอมเพรียวเมื่อสวมเสื้อผ้าและมีรูปร่างเปลือยเปล่า แต่ยูเซกลับรู้สึกเขินอาย เธอหยุดมองโมจิงเหยา แต่เธอก็ไม่ได้ใช้งานเลย เธอเดินออกจากห้องนอนแล้ววิ่งตรงไปที่ประตู เธอต้องการดูว่าหลูเจียงจากไปแล้วหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ฉันแค่รู้สึกว่าพฤติกรรมของโมจิงเหยาในการส่งข้อความถึงลู่เจียงข้างนอกตอนนี้ค่อนข้างแปลก จะดีกว่าไหมถ้าเปิดประตูและพูดทั้งหมดพร้อมกัน? เธอไม่เข้าใจจิตใจของโมจิงเหยาเลยจริงๆ ฉันไม่อยากให้เธอได้ยินอะไรเลย ดังนั้นฉันจึงใช้ข้อมูลเพื่อสื่อสารกับหลู่เจียงตลอดกระบวนการทั้งหมด หยูเซมาถึงประตูโดยถือกล่องอาหาร…

“คือลู่เจียงเอง” โมจิงเหยารู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันได้ เขาจึงซ่อนมันไว้จากหยูเซ “เดี๋ยวก่อน” ยูเซลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า “ฮะ?” โมจิงเหยาหยุดแล้วหันไปมองหยูเซ “เราไปดูเขากันเถอะ ฉันอยากออกไปเดินเล่นเพื่อทำให้ตัวเองสดชื่น” ตอนนี้เธออยากจะย้ายไปรอบๆ แต่เธอรู้ดีว่าในอพาร์ตเมนต์เธอเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงหรอก เพราะฉันกลัวเธอจะเหนื่อย “ไม่ คุณยังไม่หายดีเลย คงต้องใช้เวลาสองสามวันจึงจะออกไปข้างนอกได้” “ฉันอยากกินอะไรสักอย่าง” ยูเซทำหน้ามุ่ย และเปิดโหมดตระการตาและน่ารัก เธอไม่เชื่อว่าเธอไม่สามารถเกลี้ยกล่อมผู้ชายคนนี้ได้ “คุณอ่อนแอ” โมจิงเหยาปฏิเสธโดยตรงโดยไม่ให้พื้นที่ใดๆ “แล้วฉันจะไม่รู้ได้ยังไงว่าฉันอ่อนแอหรือเปล่า? ฉันสบายดี ฉันรู้สึกดีขึ้นหลังจากนอนหลับมานาน แล้วคุณก็ทำอาหารเสริมเลือดมากมายเพื่อเติมเลือด ถัง ฉัน ตอนนี้ไม่ได้อ่อนแอเลย” “แต่หน้าของคุณยังซีดนิดหน่อยและแย่นิดหน่อย”…

นอกจากซุปทั้ง 6 อย่างแล้ว ยังมีตับหมูทอดพริกหยวก เลือดหมูตุ๋นเต้าหู้ ปลาไหลตุ๋น ไก่กระดูกดำตุ๋น สังขยาไข่ และเห็ดหอมผัดกุ้ง อาหารทั้งหกจานจะเสิร์ฟเป็นสองส่วน หนึ่งเย็นและหนึ่งร้อน หยูเซจ้องมองอย่างว่างเปล่า รู้สึกโง่เขลาโดยสิ้นเชิง ซุปนี้และอาหารจานนี้ล้วนแต่ช่วยบำรุงเลือด โมจิงเหยาต้องการชดเชยเลือด 1,200 ซีซีที่เธอส่งออกไปโดยใช้การบำบัดด้วยอาหาร โมจิงเหยาหยิบจานอาหารมาสองจาน และเมื่อเขาหันกลับมา เขาก็พบกับหยูเซที่ตกตะลึง “ใครขอให้คุณเข้าครัว อย่าขยับ กลับไปนั่งที่เก้าอี้ทันที อย่าเหนื่อย” ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ เขาก็วางจานที่เพิ่งหยิบขึ้นมาแล้วหยิบยูขึ้นมา เซและอุ้มเธอไปส่งที่โต๊ะ อุปมา:… เธอยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก มันเป็นเพียงการถ่ายเลือดสำหรับเธอ…

“ลาออก หากคุณมีปัญหาใดๆ ฉันจะจัดการมัน” ใบหน้าของโมจิงเหยาเข้มขึ้น การตัดสินใจของหยูเซคือการตัดสินใจของเขา ถ้าเขารู้ว่ามีปลาแบบนี้อยู่ในทีมของคลินิก เขาคงฆ่ามันไปนานแล้ว เขาไม่ใช่คนใจดี “ใช่” เฉิน ซัวลี่ ตอบด้วยคำพูดของโมจิงเหยา เขากล้าทำทุกอย่าง ที่นั่น Chen Qiang ถูกพยาบาลเรียกไปที่ห้องไอซียู ตำรวจพา Luo Amei ออกไปและสอบปากคำภรรยาของ Chen Qiang เกี่ยวกับการฆาตกรรม เธอได้ยินอย่างคลุมเครือว่า Luo Amei ตะโกน: “ภรรยาของฉันเป็นผู้ป่วยทางจิต เธอสามารถ…

ผู้ที่อยู่ใกล้ก็มองดูทันที คนที่อยู่ห่างไกลต่างพากันยืดคอให้ชัดเจนว่าเป็นอะไร หลัวอาเหมยก้มศีรษะลงและมองดูแล้วพูดว่า: “นี่เป็นไปไม่ได้ นี่ต้องเป็นของปลอม ใบอนุญาตประกอบธุรกิจจะได้มาได้อย่างไรและไม่ได้เปิดมานานกว่าหนึ่งเดือน นี่เป็นไปไม่ได้แน่นอน หากไม่เปิด เกินเดือนจะขาดทุนขนาดไหน แสดงให้ฉันเห็นสิ มันคงเป็นของปลอม” แต่ในขณะที่หลัวอาเหมยยื่นมือออก ผู้อำนวยการเฉินก็รีบนำใบอนุญาตประกอบธุรกิจในมือของเขาคืนทันที “หากเป็นจริงหรือเท็จ เพียงแสดงให้ตำรวจเห็น แล้วพวกเขาจะรู้ คลินิกของเราจะไม่เปิดดำเนินการโดยไม่มีใบอนุญาต เปิดได้นานแล้ว” “เราแค่อยากเข้มงวดกว่านี้ เราได้ผ่านการทดสอบเหมือนในโรงพยาบาลทั่วไปแล้ว” ตำรวจรับใบอนุญาตประกอบธุรกิจที่ผู้อำนวยการเฉินส่งมอบมา จากนั้นสแกนแล้วพูดว่า: “นี่เป็นเรื่องจริง” “แล้วเธอ…เธอทำงานโดยไม่มีใบรับรอง” หลัวอาเหมยไม่คาดคิดว่าคลินิกจะมีใบรับรองทั้งหมด เธอตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่งและทำได้เพียงชี้ไปที่หยูเซและตะโกน คราวนี้ โมจิงเหยาพูดว่า “ยูเซไม่ได้มาทำงาน เช้านี้เธอไม่ได้ทำงานที่เกี่ยวข้องกับแพทย์และพยาบาล…

เฉินเฉียงเงยหน้าขึ้นมองหยูเซ ในขณะนั้นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แต่เพียงชั่ววินาทีหนึ่ง ดูเหมือนเขาจะจำอะไรบางอย่างได้ แล้วศีรษะของเขาก็ก้มลงอีกครั้งโดยไม่มีการตอบสนองใดๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่ยูเซพูด เมื่อเห็นว่า Chen Qiang ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเขา Luo Amei ก็รู้สึกเขินอายอีกครั้ง “คุณจะให้เงินฉันหรือไม่ อย่าคิดว่าคุณจะยุยงให้ลูกชายของฉันกบฏได้ เขาอยู่เคียงข้างฉัน เขาบอกว่าเขาไม่รับ ความคิดริเริ่มของฉางเหลียงถูกส่งมาที่นี่ แต่คุณพาฉางเหลียงไปที่คลินิกและใช้มันเพื่อการทดลองฮะ” ที่นั่น ตำรวจที่ฟังการแนะนำของ Lu Jiang เข้ามา เขาเพิกเฉยต่อแบล็กเมล์ของเธอ และถามโดยตรงว่า: “เฉินฉางเหลียงถูกแทงห้าครั้ง มีใครแจ้งตำรวจบ้างไหม ใครเชือดเขา” เมื่อตำรวจถามคำถามนี้…

“เฮ้ คุณกำลังพยายามกระโดดข้ามกำแพงอย่างเร่งรีบใช่ไหม? คุณกังวลว่าจะไม่ได้รับเงินเมื่อตำรวจมา คุณกำลังพยายามขโมยเงินอยู่หรือเปล่า?” มา. เขาเพิ่งแก้ไขข้อบกพร่องของเครื่องจักร มีเพียงไม่กี่คนที่รู้วิธีใช้เครื่องนั้น แต่เขารู้วิธีใช้งาน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่คนที่สามารถทำงานได้มากกว่านี้ เขาซึ่งเคยอยู่ในห้องเครื่องจึงไม่รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่คลินิกจนบัดนี้ เป็นนางพยาบาลตัวน้อยที่เพิ่งวิ่งไปแจ้งว่าเขารีบวิ่งเข้ามา ในมือของเขาถือกระเป๋าเอกสารสีดำ ซึ่งต่างจากเสื้อคลุมสีขาวที่เขาสวมอยู่อย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น สะดุดตาราวกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ดูเผินๆ เขาก็เป็นผู้นำของคลินิกแห่งนี้ เมื่อเปรียบเทียบกับอายุที่ยังน้อยของ Yu Se มันทำให้ผู้คนรู้สึกถึงการกดขี่ แต่มันก็ไม่ดีเท่าโมจิงเหยาที่อยู่เคียงข้างหยูเซ เหตุผลที่ผู้หญิงคนนั้นไม่กลัวโมจิงเหยาจากด้านหลังก็เพราะว่าเป็นเวลากลางวันแสกๆ มีคนมากมายอยู่รอบๆ และเธอพาคนมาด้วยมากมาย ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวโมจิงเหยา เธอไม่กลัวโมจิงเหยาด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับผู้อำนวยการเฉิน แม้ว่าผู้อำนวยการเฉินจะไม่สุภาพเลย แต่เธอก็ไม่กลัว…

“แม่ครับ ผมส่งพ่อมาที่นี่ก่อน อย่าส่งเสียงดังที่นี่” ในขณะนี้ ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นถูกพยาบาลเรียกลงมา เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาก็เริ่มเกลี้ยกล่อมทันที ลูกชายของเธอพูดเช่นนี้ และทุกคนก็หันไปทางฝั่งของยูเซทันที “เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวส่งเธอมาที่นี่ จึงไม่นับเป็นคลินิกที่ใช้ผู้ป่วยเพื่อทำการทดลอง” “ถูกต้อง สิ่งนี้ไม่สามารถนับได้อย่างแน่นอน” “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอคนแบบนี้ ฉันเลยรีบไปขอให้ใครสักคนทำการผ่าตัด แล้วก็ตำหนิเขา และบอกว่าเขากำลังทำการทดลอง เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความพยายามรีดไถเงิน มันไร้ยางอายมาก” “มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายสำหรับมนุษยชาติ” “ครั้งนี้ฉันยืนเคียงข้างคลินิกและคุณหมอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้” “ฉันก็เหมือนกัน ฉันคิดว่าคลินิกนี้ค่อนข้างดี” ในเวลานี้ ท่ามกลางฝูงชน ยกเว้นคนที่ผู้หญิงคนนั้นพามาเอง ทุกคนก็เริ่มยืนเข้าแถว ลูกชายคนไข้อธิบายเองจึงไม่มีเรื่องโกหก ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ…

“เซียวเซ” เมื่อเห็นหยูเซลงจากรถ โมจิงเหยาก็เดินไปรอบ ๆ รถและเดินไปที่ข้างเธอทันที สำรวจเธออย่างประหม่า “ทำไมคุณถึงลงจากรถ?” สีหน้าบ่น สีหน้ากังวลมาก กล่าวสั้นๆ คือเขาไม่อยากให้เธอลงจากรถ และแค่อยากให้เธอนอนในรถอย่างเชื่อฟัง ทันทีที่เขาเข้ามา ยูเซก็โน้มตัวเข้าหาเขาแล้วพูดว่า “ฉันสบายดี” แม้ว่าเธอจะช่วยชีวิตเซียวหยานและผู้หญิงที่กระโดดลงมาจากอาคารเมื่อวานนี้ แต่เธอก็มีเส้นลมปราณเก้าเส้นและเส้นลมปราณแปดเส้นเพื่อปกป้องร่างกายของเธอ และ เธอกลับมาเป็นปกติเมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อนมันไม่มีอะไรจริงๆ “อย่าแสดงความรักของคุณที่นี่ ให้เงินเธอทันที ไม่งั้นคุณจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้” ผู้หญิงคนนั้นวางมือบนสะโพกเพื่อจุดประสงค์เดียวเพื่อขอเงิน เมื่อเห็นว่าโมจิงเหยากำลังจะพูด ยูเซก็จับมือของเขาอย่างมั่นใจและพูดอย่างเย็นชา: “ไม่” “ทำไมคุณไม่ให้เงินฉันล่ะ สามีของฉันกำลังเข้ารับการผ่าตัด คุณพาเธอไปที่คลินิกของคุณ คุณไม่ต้องการรักษาสามีของฉันและสร้างชื่อเสียงที่ดี…