นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
มีข่าวลือกันว่าเจ้าชายที่สิบเก้าเป็นคนเย็นชา เย่อหยิ่ง และไม่ชอบผู้หญิง ซ่างเหลียงเยว่จ้องมองหน้าท้องกลมๆ ของเธอ เขาไม่ชอบผู้หญิง แล้วตอนนี้ลูกในท้องของเธอเป็นใครล่ะ
มีข่าวลือกันว่าเจ้าชายลำดับที่สิบเก้ามีใบหน้าเหมือนกับเทพเจ้า และธรณีประตูของพระราชวังก็ถูกเหยียบย่ำลงด้วยการมีอยู่ของเขา ซ่างเหลียงเยว่ ฮ่าๆ ดึงดูดผึ้งและผีเสื้อ!
กล่าวกันว่าลุงที่สิบเก้าได้สร้างความสำเร็จทางการทหารที่ยิ่งใหญ่และเป็นรองเพียงจักรพรรดิในราชอาณาจักรตี้หลินเท่านั้น ซ่างเหลียงเยว่มองดูชายที่กำลังล้างเท้าของนาง “ท่านชาย คนข้างนอกบอกว่าท่านไม่มีใครทัดเทียม แล้วข้าพเจ้าเป็นใคร?”
ตี้หยูหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดเท้าของนางอย่างใจเย็น แล้วเงยหน้าขึ้นมอง “ท่านคิดอย่างไร?”
“ท่านคิดว่าฝ่าบาททรงเป็นคนผิวเผินเช่นนั้นหรือ?” “ฝ่าบาททรงชอบความมีน้ำใจและความอ่อนโยนของสาวน้อยของเรา ไม่ใช่ความไร้ยางอายของเธอ!” ทันใดนั้น เหล่าคนรับใช้และคนรับใช้ก็แยกย้ายกันไปทำธุระของตนเอง บุคคลทั้งหมดในศาลาที่โอ่อ่านั้นคือคนของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ แม้ว่าใบหน้าของมิสไนน์จะถูกทำลาย แต่คนของมกุฎราชกุมารก็ไม่ได้ถูกอพยพ ตราบใดที่พวกเขาไม่ถอนตัวออกไปในวันนั้น พวกเขาจะไม่กล้าที่จะขัดใจคนของหยาเกออย่างแน่นอน …
ราชินีแม่จ้องมองจักรพรรดิหยูโดยไม่กระพริบตา นางได้ยินมาจากคนในวังว่าหยูเอ๋อร์พูดเป็นการส่วนตัวว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง เรื่องนี้ทำให้เธอตกใจ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาพูดอย่างนี้เพราะเขาไม่อยากยอมรับความงามอันน่าทึ่งของเจ้าชายคนโตทั้งสองคน แต่เธอกลับรู้สึกวิตกกังวลเมื่อคิดว่า Yu’er นั้นอายุ 25 ปีแล้วและยังไม่มีแม้แต่สนม “เลขที่.” …
ทั้งห้องโถงเงียบสงบ หลังจากจุดธูปไปแล้ว ตี้หยูก็นำเข็มเงินกลับมา พระสนมหลับไป ใบหน้าของเขาไม่มีความเจ็บปวดอีกต่อไป เมื่อจักรพรรดิทรงเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด ในที่สุดหัวใจของราชินีแม่ก็สงบลง ในที่สุดมันก็ไม่เสียงดังอีกต่อไป จักรพรรดิหยูตรัสว่า: “การมีคนอยู่ในวังมากเกินไปนั้นไม่เหมาะสม” …
ผู้คนที่อยู่ในห้องนอนหันมามองทันที ชางหยุนซ่างเข้ามาพร้อมกับหลิวอี้ซึ่งก้าวเดินอย่างรวดเร็วและมีท่าทางวิตกกังวล เขาถึงกับเซไปเซมาเพราะเขารีบ เมื่อซ่างฉงเหวินเห็นเธอ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ซ่างเหลียงเยว่ก็พูดขึ้นมาว่า “พี่สาว อย่าเข้ามา!” ซ่างหยุนซ่างหยุดชะงัก …
ซ่างเหลียงเยว่ส่ายหัวและใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดน้ำตา เมื่อเห็นนางร้องไห้ ชางฉงเหวินก็รู้ว่านางต้องกลัวแน่ๆ พลางตบหลังเธอเบาๆ “อย่าร้องไห้ กลับบ้านไปเถอะ ทุกอย่างจะดีขึ้น” หากจักรพรรดิปล่อย Yue’er ทุกอย่างก็จะดี …
“ใช่แล้ว ราชินีแม่ควรจะอยู่ที่พระราชวังจ่าวหยางตอนนี้” ราชินีทรงยืนขึ้นและตรัสว่า “การที่ราชินีแม่เสด็จไปนั้นร้ายแรงมาก ดังนั้นฉันจึงซึ่งเป็นเจ้าแห่งฮาเร็มก็ต้องไปด้วย” “ฉันจะช่วยคุณแต่งตัว” ในไม่ช้ากลุ่มก็ไปที่พระราชวังจ้าวหยาง ในขณะนี้ มีผู้คนจำนวนมากยืนอยู่ในพระราชวัง Zhaoyang …
“กษัตริย์สัญญากับคุณ” ดวงตาของตี้ฮัวรูเต็มไปด้วยความปีติยินดี “ขอบคุณครับลุง!” “แต่……” รอยยิ้มบนใบหน้าของตี้ฮัวรูหยุดนิ่งและเขารีบพูด “แต่อะไร?” “มีบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่สามารถควบคุมได้ คุณเข้าใจไหม” เมื่อมองไปที่ตี้ฮัวรู ดวงตาฟีนิกซ์ของเธอก็ยิ่งลึกล้ำขึ้น …
ราชินีเอนหลังพิงเก้าอี้ พยุงศีรษะด้วยความเหนื่อยล้า จิ่วโหยวเดินเข้าไปและบีบขมับ “อย่าโกรธเลย ราชินี ด้วยคุณหนูเก้าแบบนี้ เธอไม่มีทางได้อยู่กับมกุฎราชกุมารอีกต่อไป” ราชินีทรงลืมตา มีแสงสว่างเย็นอยู่ในดวงตาของเขา “ไม่เป็นไปได้อีกต่อไปแล้ว?” …
“นางสาว!” เมื่อได้ยินเสียงของ Qinglian เซี่ยงเหลียงเยว่ก็หันไปทันที “ชิงเหลียน!” เธอวางแขนเสื้อลงแล้วมองไปที่ชิงเหลียนที่กำลังวิ่งมาหาเธอด้วยตาที่เบิกกว้าง ผมของชิงเหลียนยุ่งเหยิงและเธอดูวิตกกังวล แต่โชคดีที่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนเดิม ซ่างเหลียงเยว่โล่งใจ แต่เขายังคงถาม …
ทันใดนั้น นางสาววังน้อยก็หยุด ซ่างเหลียงเยว่ก็หยุดเช่นกัน ดูเหมือนเธอจะกลัวหรืออะไรสักอย่าง ขาของเธอหมดแรงและเธอก็เกือบจะล้มลงกับพื้น สาวใช้ในวังทั้งสองตอบสนองอย่างรวดเร็วและสนับสนุนเธออย่างรวดเร็ว จักรพรรดิหยูขมวดคิ้วเล็กน้อย หันกลับมาเผชิญหน้ากับราชินีที่กำลังเดินเข้ามา ยกมือขึ้นและกล่าวว่า “น้องสะใภ้” …
by