Category: นางสนม ของ จักรพรรดิหยู่ซ่างเหลียงเยว่

“ส่วนสิ่งที่ Yue’er ขอ ฉันจะจัดการให้ ส่วนอาจารย์ไม่ต้องกังวลมากเกินไปหรอก Shangshu ฉันจะจัดการเอง” ซ่างฉงเหวินลูบเคราของเขาแล้วหัวเราะ ซ่างเหลียงเยว่กำลังดูคนรับใช้กำลังแกว่งชิงช้าอยู่ในลานบ้าน วันนี้เธอได้รู้ว่าต้นไทรนั้นใหญ่โตมาก และสามารถรองรับคนซ่อนตัวอยู่บนนั้นได้สิบคนอย่างสบายๆ และเธอเดาว่าชายคนนี้คงต้องอยู่บนต้นไทรใหญ่ต้นนี้นานกว่าหนึ่งวัน และเขาอยู่ได้นานกว่าหนึ่งวันแต่ก็ไม่ได้ทำร้ายเธอ เขาคือคนๆ นั้นใช่ไหม จู่ๆ เซี่ยงเหลียงเยว่ก็เกิดความอยากรู้เกี่ยวกับคนๆ นั้นมาก เธออยากรู้จริงๆ ว่าซ่างเหลียงเยว่เคยทำอะไรมาก่อน ถึงได้มีคนมาปกป้องเธออย่างลับๆ สาวใช้คนหนึ่งรีบเข้ามา “คุณหนู นายท่านมาแล้ว” ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงของซ่างฉงเหวินก็ดังขึ้น “เย่เอ๋อร์! คุณพ่อสัญญากับคุณ!” ซ่างเหลียงเยว่ยกมุมปากของเธอขึ้น ฉันรู้ว่าคุณจะเห็นด้วย…

ซ่างฉงเหวินโยนซองยาลงแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น อย่าไปบ้านน้องสาวคนที่เก้าของคุณอีกต่อไป” ซ่างหยุนซ่างมองดูเขาและพูดว่า “พ่อ…” “จากนี้ไป อาหาร เสื้อผ้า และค่าใช้จ่ายประจำวันของน้องสาวคนที่เก้าของคุณจะเป็นเช่นเดียวกับฉัน ไม่ว่าฉันจะใช้สิ่งใด น้องสาวคนที่เก้าของคุณก็จะใช้สิ่งนั้น” ซ่างหยุนซ่างบีบผ้าเช็ดหน้าแน่นด้วยเล็บของเธอ “แม่ของคุณทำให้ฉันอารมณ์เสียบ่อยมากในช่วงนี้ คุณเป็นคนมีเหตุผลที่สุด ดังนั้นเอาของพวกนี้ไปให้เธอเถอะ” “ครับคุณพ่อ” ในที่สุด ชางฉงเหวินก็พูดว่า “เธอทำให้พ่อสบายใจได้เสมอ อย่าเป็นเหมือนแม่ของเธอ เข้าใจไหม” ในขณะนี้ ชางฉงเหวินมองดูชางหยุนชางด้วยดวงตาที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ซ่างหยุนซ่างก้มหัวลงและจิกเล็บลงในฝ่ามือของเธอ “ซ่างเอ๋อเข้าใจ” ชางฉงเหวินออกจากสนาม และชางหยุนชางกวาดโต๊ะ และทุกสิ่งก็ล้มลงบนพื้นด้วยเสียงดังปัง เธอไม่ได้ทำอะไร แต่คุณพ่อสงสัยเธอ…

ซ่างฉงเหวินก้าวเข้ามา โดยจ้องมองไปที่ซ่างเหลียงเยว่ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างรวดเร็ว “อะไร…เกิดอะไรขึ้นกับเยว่เอ๋อร์?” ซ่างหยุนซ่างตกใจเมื่อเห็นซ่างฉงเหวินและพูดว่า “พ่อ น้องสาวคนที่เก้าของฉันเป็นลมแดดและยังไม่ตื่นเลย” “ความร้อน เป็นโรคลมแดดได้ยังไง?” ชิงเหลียนกล่าวทันทีว่า “ตอนเที่ยง ฉันไปเอาถังน้ำแข็งมา แต่คุณนายจางบอกว่าไม่มีแล้ว คุณหญิงจึงขอให้ฉันไปเอาถังน้ำแข็งจากคุณหญิงคนที่สาม แต่เมื่อฉันไปเอามา คุณหญิงก็หมดสติไป” ใบหน้าของซ่างฉงเหวินมืดมนลง “เตะแม่จางออกจากคฤหาสน์ซ่าง!” ซ่างเอ๋อมี แต่เยว่เอ๋อไม่มี เขาคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! “ครับท่าน.” ผู้จัดการหลิวออกไปอย่างรวดเร็ว ชางฉงเหวินนั่งอยู่บนเตียงและขมวดคิ้วมองชางเหลียงเยว่ผู้มีใบหน้าขาวราวกับหยก ขนตาหนา คิ้วและตาสีอ่อน และดูไม่สบาย เขาไม่ควรตบเธอเมื่อวานนี้ “พ่อ ซ่างเอ๋อต่างหากที่ดูแลน้องสาวคนที่เก้าไม่ดี ซ่างเอ๋อมีความผิด”…

ซ่างเหลียงเยว่กำลังนอนอยู่บนโซฟา พยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่การกระทำนี้สำหรับเธอยากพอๆ กับการปีนขึ้นสวรรค์ ทันทีที่เธอยกมือขึ้น มือของเธอก็อ่อนปวกเปียก และซ่างเหลียงเยว่ก็นอนลงบนโซฟาเช่นกัน สีหน้าของชิงเหลียนเปลี่ยนไปอย่างมาก “คุณหนู!” รีบไปซะ ถ้าเธอไม่เข้ามาก็คงจะดี เมื่อฉันมาถึง ฉันเห็นเธอเหงื่อออกมากและผมเปียก “คุณหนู ทำไมคุณถึงเหงื่อออกมากขนาดนั้น!” “คุณหนู อย่าทำให้ชิงเหลียนตกใจสิ!” ซ่างหยุนซ่างมองดูปี่หยุนอย่างเข้มงวด ปีหยุนก้มหัวลงด้วยความตื่นตระหนก ซ่างหยุนซ่างรีบเข้ามา “พี่สาวสาม ท่านรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?” ซ่างเหลียงเยว่ลืมตาขึ้นและมองดูเธอ เมื่อเธอเห็นเธอ รอยยิ้มซีดๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “พี่สาว ฉันสบายดี ฉันเดาว่าคงเป็นเพราะอากาศร้อนเกินไป…” ดวงตาของซ่างหยุนซ่างมืดมนลง…

เขารู้เรื่องนั้นแล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แน่นอนว่าไม่นานหลังจากกลับบ้าน Shang Lianyu ก็เสียโฉมและถูกส่งกลับบ้านเกิดของเธอ ส่วน Shang Yunshang และ Nan Qijie ก็ถูกกักบริเวณในบ้านด้วยเช่นกัน เธอได้กลายเป็นบุคคลที่บริสุทธิ์ที่สุด ในทางทฤษฎีไม่มีอะไรผิดกับทั้งหมดนี้ เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่เธอ ผู้เป็นหญิงสาวที่เกิดนอกสมรสในคฤหาสน์ซ่างซู่ ซึ่งไม่ค่อยออกไปข้างนอก และต้องเผชิญหน้ากับแม่ที่ถูกต้องตามกฎหมายและลูกสาวที่ถูกต้องตามกฎหมาย จะทำได้อย่างไร? ไม่มีจิตฉลาด ไม่มีความคิดฉลาด มันเป็นไปไม่ได้. แต่ผมไปหาพี่ชายแล้วบอกว่าผมเป็นพระภิกษุแต่ต้องอยู่แต่ในบ้าน… ตี้หยูหรี่ตาลงเล็กน้อย และในไม่ช้า แสงก็ส่องผ่านดวงตาของเขา และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา บวชเป็นพระให้พี่ชายเป็นจักรพรรดิ…

ตี้ฮัวรู่เดินมาที่ห้องทำงานของจักรพรรดิ ตี้ชิงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้มังกร จ้องมองเขา “เจ้าคิดเรื่องนี้มาสองชั่วโมงแล้ว เจ้าคิดออกแล้วหรือยัง?” ตี้ฮัวรูจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่มั่นคงเช่นเคย “พ่อ ผมจริงใจ!” “จริงเหรอ? ถ้าฉันจะเปลี่ยนตำแหน่งมกุฏราชกุมารของคุณเป็นภรรยาตามกฎหมายของคุณ คุณก็เต็มใจจะทำไหม?” ดวงตาของตี้ฮัวรูเบิกกว้างขึ้นทันใด มกุฎราชกุมาร… ตี้ชิงจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา ไม่พลาดการแสดงออกใดๆ ในดวงตาของเขา อย่างไรก็ตาม ดวงตาของตี้ฮัวรูไม่ได้มั่นคงเหมือนแต่ก่อน มกุฎราชกุมาร… ตำแหน่งมกุฎราชกุมารที่ใครๆ ก็อยากได้… จักรพรรดิทรงยืนขึ้นและตรัสว่า “คิดดูดีๆ เถิด เจ้าต้องการตำแหน่งมกุฎราชกุมารหรือสตรี?” ตี้ชิงออกไปแล้ว และตี้ฮัวรูก็ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานโดยไม่ขยับเขยื้อน มกุฎราชกุมาร… เยว่เอ๋อ… พระราชวังชางหนิง…

ชางฉงเหวินไม่สามารถเชื่อสิ่งที่ตี้ชิงพูดได้ นางสนม… นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดถึงอยู่เสมอหรือ? แม้ว่าเขาจะลืมตากว้างแต่เขาก็ลืมคิดไป แต่ซ่างเหลียงเยว่กลับนอนอยู่บนพื้น ไม่มองขึ้นหรือขยับตัวแต่อย่างใด แต่เสียงอันอ่อนแรงของเธอก็ได้ยินชัดเจนในทุกมุมของห้องโถง “ฝ่าบาท ข้าพเจ้าอ่อนแอและไม่คู่ควรกับมกุฎราชกุมาร ข้าพเจ้าไม่ต้องการเช่นนั้น!” บูม– ซ่างฉงเหวินรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างพังทลายลงมา เยว่เอ๋อร์ปฏิเสธจักรพรรดิ นางปฏิเสธจักรพรรดิจริงๆ! เธอนี่มันบ้าจริงๆ! บรรยากาศในห้องโถงกลายเป็นเย็นชาและน่ากลัวอย่างกะทันหัน ขันทีเต๋อจ้องมองซ่างเหลียงเยว่ที่กำลังคุกเข่าอยู่ข้างล่าง และแววตาประหลาดใจก็ฉายแวบผ่านดวงตาของเขา ลูกสาวลำดับที่เก้าของท่านเจ้าซ่างซู่เป็นคนพิเศษอย่างแท้จริง เขาเป็นคนอ่อนแอแต่ก็กล้าหาญมาก เขามีความกล้าหาญมากกว่าพ่อของเขามาก ตี้ชิงจ้องมองซ่างเหลียงเยว่ด้วยตาที่หรี่ลงเล็กน้อย เขาเปี่ยมด้วยความยิ่งใหญ่โอบล้อมทั้งห้องโถง เซี่ยงเหลียงเยว่ไม่ได้สั่นเทาหรือหวาดกลัว ราวกับกำลังจมอยู่ในโลกของตนเองและรอการตัดสิน ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจผลลัพธ์เลยและไม่กลัวไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม การดื่มชาหนึ่งถ้วยอาจต้องใช้เวลาถึงครึ่งชั่วโมงหรืออาจจะนานกว่านั้น ตี้ชิงพูด “ครอบครัวของเซี่ยงชิงเลี้ยงดูลูกสาวได้ดีมากจริงๆ” ซ่างฉงเหวินเริ่มตัวสั่น…

“การลงโทษ?” จักรพรรดิออกมาและหยุดอยู่ตรงหน้าซ่างฉงเหวิน “ตอนนี้ลูกชายของฉันกำลังคุกเข่าอยู่ข้างนอก ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะแต่งงานกับลูกสาวของพระสนมของคุณ คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไรดี” แม้จะไม่มีความโกรธอยู่ในน้ำเสียงของเขา แต่ถ้อยคำที่เขากล่าวก็เหมือนกับภูเขาที่กดทับซ่างฉงเหวิน และซ่างฉงเหวินก็เหงื่อแตกพลั่ก “ฝ่าบาท เยว่เอ๋อร์จะแต่งงานกับมกุฎราชกุมารเพื่อเป็นคู่ครองได้อย่างไร นี่…” “ฝ่าบาท ซ่างเหลียงเยว่ ธิดาลำดับที่ 9 ของรัฐมนตรีช่วยว่าการฯ ขอเข้าพบท่าน” ขันทีเดอเข้ามารายงาน ซ่างฉงเหวินตกตะลึง ดวงตาของตี้ชิงเคลื่อนไหวเล็กน้อยและมองไปที่ซ่างฉงเหวิน “ครอบครัวของซ่างชิง ดูเหมือนว่าคุณได้เลี้ยงลูกสาวที่ดีมา” “ฝ่าบาท ข้าพเจ้า…” เป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าคำพูดเหล่านี้ดีหรือไม่ดี แต่ซ่างฉงเหวินรู้ว่าจักรพรรดิกำลังไม่พอใจอย่างยิ่ง แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ตี้ชิงก็ยกมือขึ้นและพูดว่า “ส่งต่อไป” “ครับ…

หยานจื้อแสร้งทำเป็นห้ามเธอ “คุณหนูจิ่ว อย่าไปนะ คุณหญิงคนโตบอกว่าคุณสุขภาพไม่ค่อยดีและต้องพักผ่อนให้เพียงพอ…” เซี่ยงเหลียงเยว่รีบขึ้นรถม้าที่ชิงเหอเตรียมไว้พร้อมกับความช่วยเหลือของชิงเหลียน หยานจื้อมองดูรถม้าแล่นออกจากคฤหาสน์ เธอเม้มริมฝีปากและกลับไปยังลานบ้านของซ่างหยุนซ่าง “คุณหนู ซ่างเหลียงเยว่ไปที่พระราชวังแล้ว” ซ่างหยุนซ่างยกคิ้วขึ้น “โอ้ คุณไปที่นั่นจริงๆ เหรอ?” “ครับ หลังจากที่ผมพูดอย่างนั้น คุณหนูเก้าก็แทบรอไม่ไหวที่จะขึ้นรถม้าไปที่พระราชวัง” ซ่างหยุนซ่างวางแปรงลงแล้วเม้มริมฝีปาก “ฉันคิดว่าเธอฉลาดมาก ฉันนึกว่าฉันประเมินเธอสูงเกินไป” หยานจื้อกล่าวว่า: “คุณหนู อย่ากังวลเลย ซ่างเหลียงเยว่ชื่นชอบองค์ชายรัชทายาท และนางจะไม่ยอมให้องค์ชายรัชทายาทต้องเจอกับปัญหา” “อะไรจะเกิดขึ้นกับมกุฎราชกุมารได้ล่ะ ถ้าจะเกิดขึ้นก็คงเป็นเธอเท่านั้น” ผู้หญิงที่พยายามจะขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารีคือคนที่จักรพรรดิจะทรงโกรธ ในไม่ช้า รถม้าก็หยุดที่พระราชวัง และชิงเหอก็พาซ่างเหลียงเยว่ไปที่พระราชวังพร้อมกับสัญลักษณ์ของเจ้าชาย…

“ใจดี.” ตี้หยูเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ตี้ฮัวรู ตี้ฮัวรูยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน “สามเดือนที่แล้ว ฉันไปที่ชิงโจวเพื่อรับมือกับภัยพิบัติ ระหว่างทางกลับ ฉันเป็นหวัดและตกจากม้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันล้มลงจากภูเขาและเป็นลม” “ฉันคิดว่าฉันจะตาย แต่ฉันก็ตื่นขึ้นอย่างไม่คาดคิด เมื่อฉันตื่นขึ้นมา เยว่เอ๋อร์ก็นั่งอยู่ข้างๆ ฉัน ถือชามยาและป้อนยาให้ฉัน…” ขณะที่เขาพูด ดวงตาของตี้ฮัวรูก็เต็มไปด้วยความรัก ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นเกิดขึ้นตรงหน้าของเขา ตี้หยูหลุบตาลงและถูถ้วยด้วยปลายนิ้วของเขา ภาพที่เขาถูกไล่ล่าในคืนนั้นฉายผ่านมาต่อหน้าต่อตาเขา และในไม่ช้า ภาพก็หยุดนิ่งในช่วงเวลาที่บาดแผลของเขาถูกปกคลุมด้วยริมฝีปากอันนุ่มนวลของเขา จู่ๆ แผลที่ไหล่ของฉันที่หายดีแล้วก็เริ่มคันเล็กน้อย ตี้ฮัวรู่กล่าวว่า “ลุง เยว่เอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่ใจดีที่สุดที่ฉันเคยเห็น เธอสุภาพ เคารพผู้อื่น และมีเหตุผล แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของสนม…