นิยายประวัติศาสตร์ นิยายจีน อ่านนิยาย นิยายแปล
การเต้นของหัวใจหลังแต่งงาน : การตามหาภรรยาของเขาของนายหลิงค่อนข้างหวาน
Su Xi และ Ling Jiuze แต่งงานกันมาสามปีแล้ว ไม่เคยพบกันเลย และมีคนน้อยมากที่รู้เกี่ยวกับพวกเขา ในตอนเย็น ซู ซี ภรรยาของซีอีโอ กำลังนอนอยู่ในวิลล่าของหลิง จิ่วเจ๋อ ลูบไล้สุนัขของหลิง จิ่วเจ๋อ และนอนอยู่บนโซฟาที่เขาออกแบบและปรับแต่งเอง และในระหว่างวัน เธอเป็นครูสอนพิเศษที่เขาจ้าง และเธอก็ถูกเขากดขี่เพื่อรับเงินเดือน ขึ้นอยู่กับการแสดงออกของเขา อย่างไรก็ตามเขาสามารถต่อหน้าเธอได้ แต่คนอื่นทำไม่ได้เมื่อมีคนดูถูกเธอเขาจะสนับสนุนเธอเมื่อมีคนรังแกเธอเขาจะต่อสู้และฆ่าพวกเขา
ฝนตกหนักมาก และหลิงอี๋นัวก็เปียกโชกทันทีที่เธอออกมา เธอรู้สึกถูกกระทำผิดและเสียใจ เธอไม่อยากโต้เถียงและต้องการอยู่ห่างจากซือหยานเท่านั้น มีเสียงแตรรถดังลั่น และจู่ๆ รถคันหนึ่งก็หยุดลงตรงหน้าหลิงอี้นัว หลิงอี้นัวตกใจ จากนั้นก็มีใครบางคนคว้าแขนเธอและพาเธอไปที่ข้างถนน ซือหยานถือร่มไว้เหนือศีรษะ …
เซินจิงกรีดร้อง! หลี่เซียวลงมาจากชั้นบนและได้ยินเสียงร้องของเสิ่นเซียวจิงในห้องน้ำ เขาเดินไปที่ห้องน้ำทันทีแล้วผลักประตูเปิดออก “เซียวจิง คุณอยู่ข้างในไหม” เซินจิงเปิดประตูแล้ววิ่งออกไป โดยโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่จิงด้วยอาการสั่นเทา เธอเปียกโชก ผมของเธอเปียกน้ำ และใบหน้าของเธอซีดเผือด …
หลังรับประทานอาหารเย็น หวางปินและคนอื่นๆ รีบไปหาหลิงอี้นัวเพื่อทำความสะอาดโต๊ะ และขอให้เธอไปพักผ่อนใกล้ๆ เมื่อเสิ่นเหวินจิงเห็นเช่นนี้ เธอก็ยังคงสงบและทำงานหนักยิ่งขึ้น ขณะที่หลี่เหวินกำลังทำความสะอาดครัว เซินเหวินจิงก็เข้ามาและพิงศีรษะของเขา “พี่เหวิน ฉันรู้สึกเวียนหัว” …
หลิงอี้นัวพูดอย่างใจเย็น “ไม่ ฉันไม่ชอบชานม” หวางปินและคนอื่นๆ มอบชานมให้กับหลิงอี้นัว “เจ้าสิ่งนี้มันหวานจนแทบจะสำลักคอ ฉันไม่ชินเลยนะ!” “ดื่มนี่เข้าไปแล้วนอนไม่หลับเลย นี่ไงเสี่ยวหนัว!” “ฉันก็ไม่ชอบดื่มเหมือนกัน!” …
เขาไปนั่งข้างเตียงและเห็นว่าเธอกำลังนอนหลับอย่างสบาย ขนตายาวของเธอห้อยลงมาและหายใจได้สม่ำเสมอ เธอดูเชื่อฟังและอ่อนโยน เขาเฝ้าดูเธอเป็นเวลานานแต่เธอก็ยังตื่นตัวมาก ฉันไม่รู้ว่าฉันเหนื่อยหรือว่าฉันนอนหลับสบาย เพราะฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่น หลิงจิ่วเจ๋อจูบแก้มอันนุ่มนวลของนาง และไม่อาจทนรบกวนนางได้ ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องทำงาน พอฟ้ามืดลง …
หลิงจิ่วเจ๋อใช้ข้อมือยันหน้าผากของเขา ปิดตาครึ่งหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “หากเจ้าไม่ได้พยายามที่จะสร้างความขัดแย้งระหว่างซือหยานและเหวิน แสดงว่าเจ้ากำลังพาดพิงถึงซือหยาน” “ต้องเป็นอย่างหลังแน่ๆ!” ดวงตาของซู่ซีมีท่าทีเย็นชาเล็กน้อย “คนที่เธออยากติดตามจริงๆ ก็คือซือหยาน” หลิงจิ่วเจ๋อพูดติดตลกว่า …
“โอเค คุณทำได้เมื่อไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ ฉันไม่สนใจ!” ซือหยานถอนหายใจ “หยุดถอนหายใจแบบคนแก่ตลอดเวลาได้แล้ว!” หลิงอี้นัวเหลือบมองเขา และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหม่นหมองเป็นสดใส ขณะนั้น หลิงจิ่วเจ๋อเดินเข้ามา เห็นซือหยาน …
ซู่ซีได้ยินความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเสิ่นเหวินจิง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม ซือหยานถามซู่ซีว่า “หลิงยี่นัวอยู่ที่ไหน?” “ข้างนอก” เธอหยุดชั่วคราวแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา “และหลิงจิ่วเจ๋อก็มาด้วย!” ซี่หยานเหลือบมองเธออย่างใจเย็น และมุ่งหน้าไปทางสนามหลังบ้าน “มากับฉัน” …
ซู่ซีเดินเข้าไปในห้องของหลิงอี้หาง เขาออกจากเกม เหลือบมองเวลา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ “คุณมาสายครึ่งชั่วโมง คุณคงผ่านด่านมาหลายด่านแล้วถึงจะมาหาฉัน” ซู่ซีถอนหายใจเบาๆ “นี่คือสาเหตุที่ฉันไม่อยากให้คุณบอกฉัน คุณเข้าใจความเจ็บปวดของฉันไหม” “คุณเป็นที่โปรดปรานของทั้งครอบครัว …
เมื่อมาถึงบ้านของตระกูลหลิง หลิงลี่ได้ยินคนรับใช้ทักทายเขา จึงลุกขึ้นยืนทักทาย “ทำไมคุณถึงเพิ่งมาที่นี่ล่ะ ฉันรอคุณมาตั้งแต่เช้าแล้ว สุดสัปดาห์หน้ามาทานอาหารเช้าที่บ้านเราสิ” หลิงจิ่วเจ๋อยิ้มจางๆ “ในที่สุดก็ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว ทำไมคุณไม่ให้เรานอนตื่นสายล่ะ?” จู่ๆ …
by