บทที่ 1086 มีชีวิตชีวา
“เจ็บไหมคะอาจารย์” นางสาวคนที่สิบถามด้วยความกังวล เจ้าชายลำดับที่สิบกล่าวว่า “มันจะเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ก็จะดีขึ้นหลังจากมันผ่านไป” “แล้วหน้าเป็นไงบ้าง?” นางสาวคนที่สิบอดไม่ได้ที่จะพลิกตัวและนอนลงเผชิญหน้ากับเจ้าชายคนที่สิบ และสัมผัสใบหน้าของเขาด้วยมืออีกข้างของเธอ มันเข้าถึงยากนิดหน่อย เจ้าชายลำดับที่สิบก็พลิกตัวและเผชิญหน้ากับหญิงสาวลำดับที่สิบ ทำให้เธอสัมผัสเขาได้ง่ายขึ้น “ไม่เจ็บหรอก พี่จิ่วไม่ได้ใช้กำลังอะไรเลย…” เจ้าชายลำดับที่สิบกล่าวอย่างอ่อนโยน “งั้นฉันจะไม่ปล่อยให้เขาตีฉันอีก!” นางสาวคนที่สิบพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ถ้าพี่ชายของฉันไม่ต้องการฉันอีกแล้ว พวกเราจะย้ายออกไปและจะไม่ไปอยู่ที่บ้านเหนืออีกต่อไป!” เจ้าชายลำดับที่สิบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ตบหลังเธอและพูดว่า “จะไม่มีครั้งต่อไปอีก อย่าโกรธเลย” สตรีคนที่สิบผงะถอยและกล่าวว่า “ส่วนเจ้าชายคนที่แปด เรามาอยู่ห่างจากเขาตั้งแต่ตอนนี้กันเถอะ ถ้าเขาเข้ามาใกล้ ฉันจะไล่เขาออกไป…” เจ้าชายลำดับที่สิบอดหัวเราะไม่ได้และกล่าวว่า…