บทที่ 122 ซูซู อย่าทำให้ฉันกังวลมากเกินไปนะ
“ฝ่าบาท…” แพทย์หลวงทั้งสองมองดูเขาด้วยความกังวล จุนชางหยวนเป็นคนตัวสูงและเพรียวบาง และเขาอุ้มสาวน้อยตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน แพทย์หลวงทั้งสองท่านที่คุกเข่าอยู่บนพื้นไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของหยุนซูได้เลย และได้ยินเสียงไอของเธอเพียงสองครั้งเท่านั้น จู่ๆ จุนชางหยวนก็กลับคืนสู่สติของเขา ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อย เขาจับศีรษะของหยุนซูด้วยมือข้างหนึ่ง …