Month: February 2025

พวกเขาต่างก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ละคนต่างก็นิ่งเงียบอยู่กับความคิดของตนเอง ไฟหรี่ลงและอบอุ่น ชิงหนิงสงบลง เธอรู้สึกแจ่มใสขึ้นในอ้อมแขนของเจียงเฉิน และค่อยๆ รู้สึกกระสับกระส่าย เธอพยายามผลักแขนเขาออกไปอีกครั้งแล้วกระซิบว่า “สายแล้ว กลับบ้านไปเถอะ!” “คุณกำลังไล่ฉันออกไปอีกแล้วเหรอ” เจียงเฉินก้มหัวลงและจ้องมองเธอ “คราวที่แล้วที่คุณไล่ฉันออกไป ฉันโกรธมากจนนอนไม่หลับทั้งคืนหลังจากกลับมา!” “ฉันไม่ได้” ชิงหนิงพูดครึ่งทาง จากนั้นก็หยุดไปครู่หนึ่ง เมื่อนึกถึงความอับอายเมื่อคืนนี้ “คนขับรถพาคุณนายหลี่กลับบ้านหลังจากที่ส่งเธอไปที่นั่นแล้ว ฉันไม่มีรถ แล้วคุณอยากให้ฉันเดินกลับบ้านเองหรือ” เจียงเฉินพูดด้วยความไม่พอใจ ชิงหนิงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหลุบตาลงและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณไปนอนในห้องนอนแขกเถอะ” “ฉันจะนอนในห้องนอนเพื่อเป็นเพื่อนโยวโยว ส่วนคุณนอนในห้องนอนแขก” เจียงเฉินมอบหมายงานโดยไม่ถามคำถามใดๆ ชิงหนิงมองขึ้นมาและจ้องมองเขา…

เจียงเฉินเป็นคนตัวสูง มีนิสัยเย็นชาและสูงศักดิ์ ไม่ว่าเขาจะยืนตรงไหน รัศมีของเขาก็จะแข็งแกร่งมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว เขาพุ่งตรงไปหาชิงหนิง ผลักเหอเยว่ออกไป และพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “พาแม่ของคุณออกไปจากที่นี่ทันที ถ้าเจ้ากล้ายั่วโมโหเว่ยชิงหนิงอีก ข้าจะทำให้เจ้าออกไปจากเจียงเฉิง!” เหอเยว่มองดูเจียงเฉินด้วยความประหลาดใจ ซู่หลี่ไม่ยอมรับมันอีกต่อไปแล้ว เธอภูมิใจในตัวลูกชายของเธอเสมอมาและจะไม่ยอมให้คนอื่นดุเธอ เธอขมวดคิ้วและมองเจียงเฉิน “คุณเป็นใคร” เจียงเฉินจับมือเย็นๆ ของชิงหนิง “ผู้ชายของเธอ!” ชิงหนิงเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเจียงเฉินตึงเครียดและดูเหมือนเขาจะโกรธ เฮ่อเยว่ตกตะลึง และซู่หลี่กับคนอื่นๆ ก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นไปอีก ดวงตาของพวกเขาเป็นประกายและถามว่า “เจ้าเป็นคนของนาง ทำไมนางถึงมาคอยรังควานลูกชายของข้า” ดวงตาของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความชั่วร้าย “ถามลูกชายของคุณสิว่าใครกำลังรังควานใคร…

ครอบครัวหยินเต๋อ ภรรยาหลัก หยินเต๋อเป็นเหมือนแพนเค้กและไม่สามารถนอนหลับได้ดีในเวลากลางคืน ตงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านอาจารย์กังวลเรื่องอะไร?” หยินเต๋อลุกขึ้นนั่งและพูดว่า “ฉันไม่สบายใจที่จะขอให้พ่อบ้านพาฉันไปที่นั่น ทำไมฉันไม่ไปที่นั่นเองล่ะ” เมืองหลวงแห่งนี้ไม่เพียงแต่อยู่ห่างจากเฉิงจิงหลายพันไมล์เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะมีเพียงคนรับใช้เท่านั้นที่อยู่ที่นั่นเพื่อส่งสิ่งของนั้น ดังนั้นจึงดูเหมือนละเลยมากเกินไป เมื่อมาถึงเฉิงจิงแล้ว เขาคงจะถูกตระกูลทงดูถูก แม้ว่าตระกูล Niuhulu จะมีอำนาจเท่ากับตระกูล Tong ก็ตาม แต่พวกนางสนมนั้นเป็นลูกหลานของพระสนมทั้งที่เป็นสายตรงตามกฎหมายก็เลยมีช่องว่างระหว่างพวกนางสนมมาก The Eight Banners มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างเด็กที่ถูกกฎหมายและลูกนอกสมรส ดงก็ลุกขึ้นนั่งด้วย ห้องนั้นมืด และเธอไม่มีเจตนาที่จะลุกขึ้นไปจุดตะเกียง เธอเพียงแต่พูดว่า “แต่ท่านปรมาจารย์สิบจะไม่เปิดคฤหาสน์หรอกหรือ? จะมีสิ่งต่างๆ มากมายให้ทำทั้งภายในและภายนอก…

ส่วนที่สองคือตัวบ้านหลัก ไฟเปิดอยู่ ในห้องด้านตะวันตก เจ้าชายองค์ที่เก้าเงยคางขึ้น มองดูเจ้าชายรุ่นน้องและกล่าวว่า “ทำไมเจ้าถึงดูเศร้าหมองเช่นนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ลองคิดดูสิ เมื่อเจ้าออกจากวังอีกครั้ง เจ้าจะมีสถานที่ ไปเถอะค่ะ คงไม่ดีใจใช่ไหมคะ” สถาบันที่สองและสามกำลังเก็บสัมภาระของพวกเขา โดยเฉพาะสถาบันที่สองซึ่งมีเสียงดังตลอดบ่าย เมื่อน้องๆ กลับถึงบ้านจากโรงเรียน พวกเขาทุกคนก็ได้รับข่าวทันที เจ้าชายลำดับที่สิบสี่บังเอิญกลับมาพร้อมกับเจ้าชายลำดับที่สิบสามและรู้ทุกอย่าง ทุกคนต่างก็ไม่อยากออกไป เจ้าชายลำดับที่สิบสองนิ่งเงียบ เจ้าชายลำดับที่สิบสามยังคงมีใบหน้าที่เศร้าหมอง เจ้าชายลำดับที่สิบสี่บ่นตรงๆ ว่า: “พี่เก้า แต่เราอยู่ในห้องเรียน และเราไม่มีวันหยุดมากนักในหนึ่งปี…” เจ้าชายลำดับที่เก้าชี้ไปที่เจ้าชายลำดับที่สิบสี่แล้วพูดว่า “เจ้าไม่รู้สึกเสียใจเลยเหรอที่ต้องแยกทางกับเจ้าชายลำดับที่สิบสามก่อนหน้านี้? เราไม่ได้จัดพื้นที่ไว้สำหรับเจ้าด้วยเหรอเมื่อเราย้ายมา?” ดวงตาของเจ้าชายที่สิบสี่สว่างขึ้น…

ฟู่ซ่งกล่าวว่า “เมื่อก่อนมีคนไม่กี่คนอาศัยอยู่ที่นี่เพื่อดูแลบ้าน ห้องครัวก็เริ่มทำอาหารแล้ว ฉันเพิ่งสั่งขนมปังสองสามตะกร้าจากข้างนอกและขอให้ใครสักคนเตรียมซุปให้…” เมื่อเห็นว่าเขาเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี เจ้าชายคนที่สี่ก็รู้สึกโล่งใจและกล่าวว่า “หากคุณยังต้องการอะไรอีก ก็เหมือนเดิมหากคุณไปที่นั่นก่อน” ฟู่ซ่งเห็นด้วย ในตอนที่เจ้าชายลำดับที่สี่กำลังจะจากไป เจ้าชายลำดับที่แปดก็มาถึง เขาเพิ่งกลับมาจากภายนอกและได้เรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคฤหาสน์ของเจ้าชาย ทั้งสองครอบครัวอาศัยอยู่ติดกัน ดังนั้นการเข้าออกของผู้คนทางฝั่งนี้จึงไม่สามารถปกปิดจากเพื่อนบ้านได้ “ตอนนี้เรากำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ พี่เก้าจะย้ายออกไปเหรอ?” เจ้าชายองค์ที่แปดมองดูเจ้าชายองค์ที่สี่แล้วพูดด้วยความคาดหวังเล็กน้อย “เยี่ยมมาก จากนี้ไป เราพี่น้องทุกคนจะอาศัยอยู่ใกล้กัน และจะคึกคักมากขึ้น” หลังจากได้ยินเช่นนี้ เจ้าชายลำดับที่สี่ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่แล้วเขาก็คลายคิ้วลง โดยรู้ดีว่าเจ้าชายลำดับที่แปดอาจไม่รู้ว่าหญิงสาวลำดับที่เก้ากำลังตั้งครรภ์ ข้อเสียของการไม่มีญาติผู้หญิงเข้าวังก็คือ ไม่ค่อยมีข้อมูลดีเท่าไร. เจ้าชายคนที่สี่ไม่ได้พูดอะไร แต่เพียงกล่าวว่า “มันรีบร้อนเกินไป…”…

ร่างกายของชิงหนิงตึงเครียดขึ้นอย่างกะทันหัน และเธอไม่รู้ว่าควรจะผลักเขาออกไปหรือไม่? คืนนี้วุ่นวายเกินไป เธอสูญเสียความสามารถในการคิด และเขาทำให้เธอเมาเกินกว่าเหล้าแรงๆ “ให้ฉันได้พึ่งพาคุณสักพัก คุณไม่รู้หรอกว่าฉันใจดีกับคุณมากแค่ไหนในคืนนี้” เจียงเฉินหลับตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างยิ่ง เขาปล่อยเธอไปด้วยโอกาสดีๆเช่นนี้! เขาจะห้ามใจตัวเองได้ก็แต่เฉพาะเธอเท่านั้น หัวใจของชิงหนิงสั่นสะท้าน เธอคิดว่าเจียงเฉินพูดแบบนั้นเพื่อปกป้องเธอจากการถูกนายเฉินกลั่นแกล้ง เธอรู้สึกขอบคุณในใจ จึงไม่ได้ขยับตัว เธอเปิดกระจกรถเล็กน้อย สายลมเย็นยามค่ำคืนก็พัดเข้ามา รถก็ขับออกไปด้วยความเร็ว ชิงหนิงค่อยๆ สร่างเมาขึ้น และทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฉีหยวนได้ชมเชยเจียงเฉินอยู่ตลอดเวลา เธอสามารถเห็นมันได้ แม้แต่คุณเฉินเองก็ระมัดระวังมากเสมอเมื่อพูดคุยกับเจียงเฉิน และดูเหมือนว่าเขาจะพยายามเอาใจเจียงเฉินเพื่อหวังกำไรสองเปอร์เซ็นต์นั้น หากเจียงเฉินไม่ปฏิบัติกับเธอเช่นนั้น นายเฉินจะกล้าทำอะไรกับเธอจริงๆ เหรอ? ชิงหนิงกัดริมฝีปากของเธอ คิดว่าเธอคงดื่มมากเกินไปในงานปาร์ตี้ และนั่นคือสาเหตุที่เธอสับสน…

พวกเขามาถึงโถงหมายเลข 9 และมีกลุ่มคนเดินเข้าไป ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่หญิงสี่หรือห้าคนเดินเข้ามา แสงไฟสลัวและสภาพแวดล้อมที่หรูหรา ตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายถูกเปิดเผยอย่างเต็มที่หลังจากดื่ม รองประธานาธิบดีเกาอุ้มผู้หญิงที่เขารู้จักไว้ในอ้อมแขน ป้อนไวน์ให้เธอและจีบเธอ ความสง่างามและสุภาพที่เขาแสดงออกมาเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรกนั้นหายไป นี่เป็นครั้งแรกที่ Qingning ได้เห็นฉากเช่นนี้ ในอดีต Jiang Chen และ Qiao Bolin มักจะมาเล่นไพ่ พูดคุย และดื่มด้วยกัน แม้ว่าจะมีผู้หญิงอยู่รอบๆ พวกเธอก็ยังคงประพฤติตัวดี แต่เธอก็รู้ว่านี่คือบรรทัดฐานของผู้ชายในที่ทำงาน และแม้ว่าเธอจะไม่ชอบมัน เธอก็ต้องคุ้นเคยกับมัน มีคนรับใช้หญิงนั่งอยู่ข้างๆ เจียงเฉิน แต่เจียงเฉินมีอุปนิสัยที่สูงส่งและสง่า ดังนั้นคนรับใช้หญิงจึงไม่กล้าที่จะอวดดีจนเกินไป…

ชิงหนิงถามทันที “ตระกูลเจิ้งมาหาคุณอีกแล้วเหรอ?” “ไม่!” เหอเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่าประหม่ามากนัก เราจะพบกันได้ก็ต่อเมื่อเป็นลูกของคนอื่นเท่านั้นไม่ใช่หรือ?” ชิงหนิงไม่กล้าที่จะมองไปที่เจียงเฉิน และพูดด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหินเล็กน้อย “ขอโทษนะ ฉันอาจจะมีอะไรบางอย่างในคืนนี้” “ไม่เป็นไร เราเจอกันใหม่วันอื่นก็ได้” เฮ่อเยว่พูดอย่างเกรงใจ “ฉันจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว คุณไปทำงานของคุณไปเถอะ!” “โอเค ลาก่อน!” ชิงหนิงวางสายโทรศัพท์และยืนนิ่งเหมือนเดิม รอฟังคำบรรยายของเจียงเฉิน เจียงเฉินก้มหัวลงมองเอกสารอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ หลังจากที่เธอเก็บโทรศัพท์ลง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการว่า “วันนี้ฉีหยวนจะรักษาพวกเรา คุณมากับฉันเถอะ” “ดี!” ชิงหนิงพยักหน้า เนื่องจากเป็นผู้ช่วยที่เชื่อฟังและมีคุณสมบัติครบถ้วน เจียงเฉินเหลือบมองเธออีกครั้งและพูดว่า “ไปข้างหน้าสิ!” “ใช่!”…