by เฉินหยวนรู้สึกหดหู่ “พวกเราเลือกซู่ถงมานานแล้ว และยอมแพ้ซู่ซี เธอเกลียดพวกเราจนจะตาย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นราชา แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเรา?”
ซู่เจิ้งหรงกล่าวว่า “แม้ว่าเราจะทำมากเกินไปเล็กน้อยก่อนหน้านี้ แต่เรามีความเชื่อมโยงกันด้วยสายเลือด และซู่ซีต้องยอมรับเรื่องนี้”
เฉินหยวนเยาะเย้ย “นางช่างโหดร้ายเหลือเกิน นางจำพวกเราไม่ได้เลย! ข้าพเจ้าสงสัยด้วยซ้ำว่าทั้งหมดนี้น่าจะเป็นกับดักที่นางจงใจวางไว้ สรรเสริญซู่ถงอย่างสูงส่ง แล้วปล่อยให้นางตกต่ำลง! นางจงใจประกาศตัวเป็นราชาในเวลานี้เพียงเพื่อแก้แค้นทงถง และแก้แค้นพวกเรา! บางทีนางอาจจงใจให้ซู่ถงเห็นแบบร่างเหล่านั้นในตอนต้นก็ได้!”
ซู่ เจิ้งหรง ขมวดคิ้วและพูดว่า “อย่าปล่อยให้จินตนาการของคุณโลดแล่น ซู่ซีจะไม่ทำแบบนั้น!”
“แล้วทำไมเธอถึงออกมาบอกว่าเธอคือราชาตอนนี้” ใบหน้าของเฉินหยวนเย็นชา “เธอทำมันโดยตั้งใจ เธอวางกับดักให้ทงทงตกลงไป และเธอยังคอยดูอยู่จากด้านหลัง เธอช่างโหดร้ายมาก!”
ซู่เจิ้งหรงเปิดปากและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็เห็นคนรับใช้วิ่งลงมาจากชั้นบนด้วยความตื่นตระหนกพร้อมพูดด้วยความสยองขวัญว่า “ท่านชาย ท่านหญิง หญิงสาวฆ่าตัวตาย!”
“อะไรนะ” ซู่เจิ้งหรงยืนขึ้นทันที
เฉินหยวนตกใจยิ่งกว่านั้น ท่าทางของเธอนิ่งไปสองสามวินาที จากนั้นเธอก็วิ่งขึ้นบันไดด้วยความตื่นตระหนก
ในห้องชั้นบนของซู่ถง ซู่ถงนอนอยู่บนเตียงโดยวางแขนข้างหนึ่งไว้บนขอบเตียง ข้อมือของเขาถูกบาดและเลือดไหลลงบนพรมจนพรมสีขาวเปียกโชก สีแดงของเลือดช่างน่าตกใจ!
“อ๊า!” เฉินหยวนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
ซู่เจิ้งหรงรีบวิ่งไปหาคนรับใช้ทันที “ไปเอาผ้าพันแผลมาแล้วโทรแจ้งเบอร์ฉุกเฉิน!”
คนรับใช้พยักหน้าด้วยความกังวลแล้วหันหน้าออกไป
สิบห้านาทีต่อมา รถพยาบาลพาซู่ถงออกไป
นักข่าวที่ซุ่มอยู่หน้าประตูบ้านตระกูลซู่ก็ได้รายงานข่าวนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน ดังนั้นในไม่ช้า ข่าวการฆ่าตัวตายของซู่ถงก็กลายเป็นประเด็นร้อน
อินเทอร์เน็ตกำลังเดือดดาลด้วยความตื่นเต้นต่อการปรากฏตัวของพระราชา และข่าวการฆ่าตัวตายของซู่ถงก็เหมือนน้ำร้อนที่เทลงในน้ำมันเดือด ซึ่งระเบิดขึ้นทันทีพร้อมกับน้ำมันที่กระเซ็นไปทั่วและก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่
ซู่ซื่อซื่อโทรหาซู่ซีและบอกข่าวการฆ่าตัวตายของซู่ถงให้เธอฟัง
ซู่ซีและหลิงจิ่วเจ๋อกำลังรับประทานอาหารเย็นกันที่ร้านหลานเยว่จู่ หลังจากวางสาย หลิงจิ่วเจ๋อเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “ซู่ถงฆ่าตัวตายหรือเปล่า”
ซู่ซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามด้วยรอยยิ้ม “คุณรู้ได้ยังไง?”
“ด้วยบุคลิกของเธอ เธอจะต้องทำเช่นนี้ ถอยกลับเพื่อก้าวไปข้างหน้า และเอาชีวิตรอดในสถานการณ์สิ้นหวัง” หลิงจิ่วเจ๋อกล่าวอย่างช้าๆ ในขณะที่แกะปูให้ซูซี
ซู่ซียกคิ้วขึ้น “คุณหมายความว่าการฆ่าตัวตายของซู่ถงเป็นของปลอมเหรอ?”
“แน่นอนว่าเธอจะได้รับการช่วยเหลือ” หลิงจิ่วเจ๋อวางไข่ปูลงบนเต้าหู้ไข่ทองคำ แล้ววางจานเล็กไว้ตรงหน้าซู่ซี
เต้าหู้มีความอ่อนนุ่ม ละมุนลิ้น และเนียนเรียบ เมื่อผสมผสานเข้ากับไข่ปูรสอร่อย ทำให้ได้ความเพลิดเพลินที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้
ซูซีค่อยๆ ลิ้มรสอาหารโดยไม่สนใจการแทรกแซงจากโลกภายนอก
เมื่อรับประทานอาหารไปได้ครึ่งทาง หลิงจิ่วเจ๋อก็ออกไปรับสายโทรศัพท์ โทรศัพท์ของซู่ซีบนโต๊ะสั่นขึ้นมาทันใด เธอเหลือบมองสายเรียกเข้า พิจารณา แล้วจึงรับสาย
“สวัสดี?”
เสียงโกรธของเฉินหยวนถูกบีบคั้นด้วยเสียงสะอื้น “ซู่ซี ทงถงกรีดข้อมือของเธอและฆ่าตัวตาย เธออาจจะไม่รอดแล้ว ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง?”
“ซู่ซี ทำไมเธอถึงชอบกระโจนออกมาทำลายทงทงทุกครั้งที่เธออารมณ์เสียอยู่เสมอ”
“ถ้าคุณเกลียดฉันเพราะลำเอียงและไม่ชอบคุณ ก็แค่มาหาฉันสิ ทำไมคุณถึงทำร้ายทงทง”
“ถ้าเธอตายเท่านั้นเธอจะพอใจไหม?”
เฉินหยวนตะโกนสุดเสียง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง!
ดวงตาของซู่ซีเย็นชาเล็กน้อย และน้ำเสียงของเธอก็สงบ “ทำไมคุณยังคิดว่าฉันเป็นคนทำร้ายเธอตอนนี้ ฉันปล่อยให้เธอขโมยแบบร่างเพื่อเข้าร่วมรายการวาไรตี้หรือเปล่า ฉันปล่อยให้เธอไม่ยอมรับความผิดพลาดและกัดฟันตอบ หรือฉันบังคับให้เธอหยิ่งผยองและใช้กองทัพเรือของเธอโจมตีฉัน”
เฉินหยวนพูดอย่างโกรธ ๆ “เป็นคุณเอง คุณตั้งใจแสดงแบบให้ทงทงดูใช่ไหม คุณตั้งใจวางแผนที่จะทำร้ายเธอ!”
ซู่ซีขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เยาะเย้ย “คุณเฉินหยวน คุณกับซู่ถงกำลังมีอาการหวาดระแวงอยู่หรือเปล่า? ถึงแม้ว่าฉันต้องการแสดงแบบร่างให้เธอเห็น แต่เป็นเพราะเธอไม่อาจทนต่อการล่อลวงของชื่อเสียงและขโมยมันไป หากเธอซื่อสัตย์จริงๆ เธอจะไม่มองมันเลยแม้ว่าฉันจะวางแบบร่างไว้ตรงหน้าเธอก็ตาม!”
เฉินหยวนไม่ได้พูดอะไรเป็นเวลานาน เสียงเดียวที่ได้ยินทางโทรศัพท์คือเสียงร้องไห้แผ่วเบาของเธอที่รู้สึกหมดหนทางและหวาดกลัว
ด้วยเหตุผลบางประการ ซูซีไม่ได้วางสายโทรศัพท์ แต่ยังคงฟังเสียงร้องไห้ของเฉินหยวน เธอหันศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนั้นเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง และใบของต้นแอปเปิลป่าก็เปลี่ยนเป็นสีเหลือง เมื่อลมพัด ใบไม้ร่วงลงมาสองสามใบ และมีใบไม้กองอยู่บนพื้นเป็นชั้นๆ
หลังจากผ่านไปนาน เฉินหยวนก็พูดอีกครั้ง “ซู่ซี ถ้าทงทงสามารถอยู่รอดได้ โปรดอภัยให้เธอด้วยที่ฉันได้ให้กำเนิดคุณ เธอเป็นแบบนี้ตั้งแต่คุณปรากฏตัว เธอเกรงว่าคุณจะพรากความรักและตำแหน่งของเธอไป ดังนั้นเธอจึงมีปัญหาทางจิตใจ”
ซู่ซีหลุบตาลงและกระซิบ “อะไรที่เป็นของเธอแต่เดิม แล้วอะไรที่เป็นของฉันล่ะ?”
เฉินหยวนพูดช้าลง “พ่อกับแม่ขอโทษแทนคุณ เราทำอะไรผิด เราขอโทษคุณ ตราบใดที่คุณปล่อยทงทงไป ฉันสัญญาว่าเธอจะไม่กล้าทำให้คุณเดือดร้อนอีก!”
น้ำเสียงของซู่ซียังคงสงบและสม่ำเสมอ “คุณอยากให้ฉันปล่อยเธอไปได้อย่างไร”
เฉินหยวนกล่าวอย่างกระวนกระวาย “ซู่ซี ส่งจดหมายมาบอกว่าเป็นคุณที่มอบแบบร่างเหล่านั้นให้กับทงทง และบอกว่าทั้งหมดนี้คุณเป็นคนโฆษณาเกินจริงเพื่อใช้ในการประชาสัมพันธ์ตัวคุณเอง และทุกสิ่งที่ทงทงทำก่อนหน้านี้ก็เพื่อร่วมมือกับคุณ!”
ดวงตาของซู่ซีเต็มไปด้วยความประหลาดใจอีกครั้ง และเธอเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ “คุณต้องการให้ฉันทำลายตัวเองเพื่อช่วยซู่ถงเหรอ?”
เฉินหยวนกล่าวทันทีว่า “ไม่ คุณมีแฟนคลับและเพื่อนมากมาย สถานะของคุณอยู่ที่นั่น ไม่มีใครตำหนิคุณหรอก!”
ซู่ซีหันศีรษะอีกครั้งเพื่อมองดูต้นแอปเปิลป่าข้างนอก ดวงตาของเธอเริ่มรู้สึกมึนงงเล็กน้อย
เฉินหยวนยังคงโน้มน้าวเธอต่อไป “ซูซี ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะช่วยทงทงและช่วยเธอในครั้งนี้ ฉันสัญญาว่าจะรักคุณมากเท่ากับที่ฉันรักทงทงในอนาคต ฉันสามารถให้คุณกลับบ้านได้ทันที และครอบครัวสี่คนของเราจะอยู่ร่วมกันอย่างสันติและมีความสุขในอนาคต!”
ซู่ซีมองใบไม้ที่กำลังจะร่วงหล่นในสายลมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเบาสบายว่า “เฉินหยวน ฉันเป็นลูกสาวของคุณจริงๆ เหรอ หลังจากที่เธอพบฉันแล้ว เธอได้ยืนยันผลการทดสอบความเป็นพ่อด้วยตาของเธอเองหรือยัง เราเป็นแม่และลูกสาวกันจริงๆ เหรอ”
ต้องมีผิดพลาดแน่ๆ เฉินหยวนรักซู่ถงมากขนาดนี้ พวกเขาจะไม่เป็นแม่ลูกกันได้อย่างไร
เฉินหยวนตกตะลึง “ฉันเห็นแล้ว คุณหมายความว่ายังไง”
ซู่ซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าขาวเนียนของเธอค่อยๆ เย็นชาลง เธอกล่าวอย่างใจเย็น “สิ่งที่คุณพูดทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ว่าซู่ถงจะต้องรอดใช่หรือไม่”
เฉินหยวนพยักหน้าซ้ำๆ “ใช่ ใช่ ทงทงกลับมาในห้องฉุกเฉินแล้ว!”
ซู่ซีหัวเราะเยาะและพูดทีละคำ “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอให้เธอได้สิ่งที่เธอต้องการและตายในนรก!”
หลังจากพูดอย่างนั้น ซูซีก็วางสาย