by ชี่เว่ยบ่นว่า “ลุงคนที่สองมาแล้ว แม่ ทำไมไม่บอกฉันล่ะ”
พี่สาวฮัวหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันยุ่งมากจนไม่เห็นเงาเธอเลย ฉันจะบอกได้ที่ไหน”
ชีเว่ยกล่าวว่า “ฉันเพิ่งกลับมาจากข้างนอก และกำลังจะไปช่วยในครัว!”
“ถ้าอย่างนั้นก็มาเร็วเข้า!” พี่สาวฮัวพูดเบา ๆ “อย่ารบกวนลุงคนที่สองของคุณและเพื่อน ๆ ของเขาในขณะที่พวกเขากำลังกินข้าวอยู่”
Qi Wei พยักหน้า ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม Su Xi อีกครั้ง “คุณซู คุณช่วยเพิ่มฉันใน WeChat ได้ไหม”
เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนของ Ling Jiuze ซูซีจึงไม่ปฏิเสธอีกต่อไปและหยิบโทรศัพท์ออกมา “ตกลง!”
ซิสเตอร์ฮัวเหลือบมองหลิงจิ่วเจ๋อแล้วลากชีเหว่ยออกไป “เร็วเข้า ออกไป ยังมีลูกค้ารอเสิร์ฟอยู่!”
หลิงจิ่วเจ๋อเอนหลังบนเก้าอี้แล้วมองเธออย่างใจเย็น “คุณหัวเราะทำไม คุณหัวเราะฉันเหมือนวัวแก่ หรือคุณหัวเราะตัวเองเหมือนหญ้าอ่อน”
ใบหน้าของซูซีเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันคิดว่า Qi Wei น่าสนใจมาก”
Qi Wei โบกมือให้ Ling Jiuze และ Su Xi “ฉันจะกลับมาทีหลัง”
หลังจากที่แม่และลูกชายออกไปและประตูก็ปิดลงอีกครั้ง ซูซีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ดวงตาที่ยิ้มแย้มของเธอบิดเบี้ยว และแก้มสีขาวนวลของเธอก็ถูกย้อมด้วยสีชมพู
หลิงจิ่วเจ๋อยิ้ม “คุณก็สวยมากเช่นกัน และความคิดของคุณก็สวยงามยิ่งขึ้น!”
–
หลิงจิ่วเจ๋อโน้มตัวไปมองเธอ “เด็กหนุ่มคนนี้ไม่น่ารักเลยเหรอ?”
ซูซีมองเขาด้วยคิ้วที่สดใสแล้วพูดช้าๆว่า “มีคนน่ารักมากมาย แต่มีลุงคนที่สองที่สวยงามเพียงคนเดียว แต่” ซูซียิ้มให้เขา “ถ้าลุงคนที่สองของฉันอนุญาตให้ฉันดื่มแก้วหนึ่ง ชานมเย็น ยังดีกว่า!”
สิ่งที่ชอบที่สุดของซูซีคือการกินไอศกรีมขณะชมภาพยนตร์ เมื่อสิทธิ์ในการกินไอศกรีมของเธอถูกพรากไป เธอจึงนั่งบนพรมและรู้สึกอยู่เสมอว่ามีบางอย่างขาดหายไป
หนังมีความน่าสนใจน้อยลง
ในที่สุด ซูซีก็ไม่ได้รับชานมเย็น
หลังจากกลับมาที่ Yuting แล้ว Ling Jiuze มีเรื่องงานที่ต้องจัดการและขอให้ Su Xi ไปดูหนังด้วยตัวเอง
ว่ากันว่าคนที่ชอบขดตัวนอนทำเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัย เขารู้ว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากตอนเธอยังเป็นเด็ก และถึงกับถูกทารุณกรรมเมื่อไรเขาจะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เขา?
เขาจ้องมองที่คิ้วของเธอ และต่อมาก็ตระหนักว่าเขามองเธอมานานแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสใบหน้าของเธอ “คุณยังอยากอาบน้ำอยู่ไหม?”
หลิงจิ่วเจ๋อยุ่งจนถึงสิบโมงเช้าเมื่อเขาออกมาจากห้องอ่านหนังสือและเห็นทีวีเปิดอยู่ในห้องนั่งเล่น ซูซีก็ขดตัวบนโซฟาแล้วหลับไป
เขาเดินไปนั่งยองๆ ต่อหน้าหญิงสาว เขาเห็นว่าผมของเธอยุ่งเล็กน้อยและกระจัดกระจายระหว่างคิ้วของเธอ เธอมีจมูกเล็กและริมฝีปากสีชมพูของเธอทำให้ผู้คนรู้สึกอ่อนแอ
มีอ่างอาบน้ำคู่ขนาดใหญ่ในห้องน้ำของห้องนอนใหญ่ เมื่อหลิงจิ่วเจ๋อถอดเสื้อผ้าของซูซีออก น้ำก็เต็มแล้ว
น้ำอุ่นขึ้นมาทีละน้อย และความรู้สึกที่ลอยอยู่ก็ปลุกซูซีให้ตื่น และเธอก็ต้องการต่อสู้โดยสัญชาตญาณ
ซูซีพูดคลุมเครือว่า “อืม” แต่ก็ง่วงเกินกว่าจะลืมตาได้
“ฉันจะอุ้มเธอไปอาบน้ำ โอเคไหม” เสียงของชายคนนั้นอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว และเขาก็เอื้อมมือไปอุ้มหญิงสาวไว้แน่นแล้วเดินไปที่ห้องนอนใหญ่
ชายคนนั้นนอนครึ่งหนึ่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ ลูบผมสีเข้มของหญิงสาว หยดน้ำไหลลงมาตามแขนของเขา และตกลงไปในน้ำทำให้เกิดคลื่น
ห้องน้ำเต็มไปด้วยหมอก และอุณหภูมิก็ค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้น หลิงจิ่วเจ๋อก้มศีรษะลงและจูบผมของซูซี เสียงของเขาแหบแห้งและน่าดึงดูด “เด็กดี”
หลิงจิ่วเจ๋ออุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และปลอบเธอเบา ๆ “ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่นี่”
ซูซีนอนทับเขา สติของเธอก็กลับมา และร่างกายของเธอก็ค่อยๆ ผ่อนคลายในน้ำอุ่น
ดวงตาของหลิงจิ่วเจ๋อเต็มไปด้วยความเข้าใจ เขาจูบที่ด้านข้างของใบหน้าเธออย่างอ่อนโยน และโน้มน้าวข้างหูของเธอว่า “เด็กดี เชื่อฟังไว้ พรุ่งนี้ฉันจะเซอร์ไพรส์คุณ”
เธอไม่มีแรงเหลือแล้ว
ซูซีนอนบนหน้าอกของเขาอย่างเกียจคร้านและปฏิเสธที่จะขยับ และพูดเบา ๆ ว่า “ไม่”
ซูซีเงยหน้าขึ้น วางคางบนหน้าอกของเขา ดวงตาสีขาวดำโตของเธอเต็มไปด้วยหมอก “มีอะไรเซอร์ไพรส์เหรอ?”
“ฉันสัญญาว่าคุณจะมีความสุข” ชายคนนั้นเกลี้ยกล่อม
ซูซียังคงลังเลเมื่อชายคนนั้นพลิกตัวเธอในอ้อมแขนของเขา มี “น้ำกระเซ็น” และน้ำพุ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ หมอกไอน้ำทำให้สีหน้าสับสนของซูซีพร่ามัว