by 
เจียงทูนหนานโบกมือตามคำสั่งและร้องเพลงไปพร้อมกับคนอื่นๆ อย่างผ่อนคลาย เขามองดูเสียงร้องที่ดังขึ้นเรื่อยๆ และเห็นรอยยิ้มที่หายไปนานบนใบหน้าของอ้ายซินหลิง เมื่อมองดูใบหน้าอ่อนเยาว์ไร้กังวลเหล่านี้ เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้
ฉีซู่หยุนจับมือเธอและหัวเราะเบาๆ “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกเหรอ?”
เจียง ทูนหนานหันศีรษะ ดวงตาอันงดงามของเธอเป็นประกายด้วยแสงที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เหมือนกับน้ำหลากสีที่ระยิบระยับ
ฉีซูหยุนกล่าวต่อ “การเริ่มต้นชีวิตใหม่นั้นไม่ยากเลย ตราบใดที่เจ้าเต็มใจ ข้าจะคอยอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ”
ดวงตาของเจียงทูนหนานเป็นประกาย และเขาพยายามที่จะดิ้นหลุดจากมือของฉีซูหยุน แต่ฉีซูหยุนก็รีบคว้ามือของเขาแน่นขึ้นอีกครั้ง
การร้องเพลงยังคงดำเนินต่อไปอย่างร่าเริงและผ่อนคลาย สลับกับเสียงหัวเราะ เติมเต็มทั้งห้อง
จิตวิญญาณของมนุษย์ก็ได้รับการปลดปล่อยในเวลานี้เช่นกัน
ไม่มีการระงับระงับ ไม่มีการลังเล ไม่มีการโศกเศร้าอีกต่อไป ดูเหมือนว่าตราบใดที่ชีวิตยังมีเพลง ทุกสิ่งทุกอย่างก็อยู่ที่นั่น
–
กลุ่มเล่นกันจนดึกมากก่อนจะแยกย้ายกันไปอำลาหน้าคฤหาสน์หมายเลข 9
ท้ายที่สุด เหลือเพียงเจียงทูนหนานและฉีซู่หยุนเท่านั้น
ฉีซู่หยุนกล่าวว่า “วันมะรืนนี้จะเป็นพิธีเปิดสาขาหัวเซิง คุณจะไปใช่ไหม”
เจียงทูนหนานพยักหน้า “ฉันได้รับคำเชิญแล้ว!”
“ถ้าอย่างนั้นเราไปด้วยกันเถอะ” ฉีซูหยุนกล่าวพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
ทันใดนั้น กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกมาจากคฤหาสน์หมายเลข 9 เซิ่งหยางหยางและลู่หมิงเซิงเดินอยู่ตรงกลาง เมื่อเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ตรงหน้า เธอจึงยิ้มและพูดกับลู่หมิงเซิงว่า “ฉันเห็นเพื่อนคนหนึ่ง ไปทักทายกันเถอะ”
ลู่หมิงเซิงพยักหน้าเล็กน้อย
เซิงหยางหยางเดินอย่างรวดเร็วไปหาเจียงทูหนาน “ทูหนาน!”
เจียงทูนหนานหันศีรษะ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา “คุณหนูเซิง!”
เซิ่งหยางหยางเหลือบมองฉีซูหยุนอย่างชัดเจนเมื่อเข้าใกล้ ความรู้สึกแย่ๆ แล่นเข้ามาในใจ แต่รอยยิ้มของเธอยังคงสดใสและร่าเริง “ไม่ได้เจอกันนานเลย มากับเพื่อนเหรอ?”
เจียงทูนหนานพยักหน้าและแนะนำเธอ “นี่คือเพื่อนของฉัน ฉีซู่หยุน”
“ท่านชายฉี!” เซิ่งหยางหยางจับมือกับเขา
ฉีซู่หยุนยิ้มอย่างสง่างาม “ฉันชื่นชมชื่อของนางสาวเซิงมานานแล้ว และเมื่อได้พบคุณวันนี้ ฉันก็เห็นได้ว่าคุณเป็นคนพิเศษจริงๆ”
“อะไรที่ทำให้มันพิเศษ?” เฉิงหยางหยางยกคิ้วขึ้น
ฉี ซู่หยุนสัมผัสได้ถึงแววความเป็นศัตรูในดวงตาที่ยิ้มแย้มของเซิงหยางหยาง แต่ยังคงยิ้มอย่างอบอุ่นและอ่อนโยน “งดงามอย่างที่ข่าวลือบอก”
เซิ่งหยางหยางหัวเราะ “คุณชายฉีคงไม่ชมทุกคนที่เขาพบในเรื่องรูปลักษณ์หรอกใช่ไหม”
“แน่นอนว่าไม่ เพราะนางเป็นเพื่อนของหนานหนาน ดังนั้นนางคงมีอคติต่อหนาน” ฉีซูหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้มจางๆ
เซิ่งหยางหยางคิดในใจว่าเขาเป็นคู่หมั้นของเจียงถู่หนานจริงๆ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะฟิลเตอร์นั่นแหละ เธอถึงดูสวย”
เธอไม่อยากคุยกับฉีซูหยุนอีกต่อไป จึงหันไปหาเจียงทูนหนานแล้วพูดว่า “สามีฉันยังรอฉันอยู่ ดังนั้นวันนี้ฉันคงไม่ค่อยได้คุยด้วยเท่าไหร่ ไว้เจอกันใหม่นะซีเป่าเอ๋อร์ ว่าแต่เธอรู้ไหมว่าซีเป่าเอ๋อร์กำลังจะแต่งงาน”
เจียงทูนหนานหัวเราะ “คนทั้งเมืองเจียงเฉิงรู้แล้วว่าตระกูลหลิงกำลังจะจัดงานแต่งงาน”
เซิ่งหยางหยางกล่าวว่า “คุณปู่ซีเป่าและน้องชายของเธอจะมา แล้วเจียงเฉิงจะต้องคึกคักมากแน่ๆ”
เจียงทูนหนานรู้สึกตกใจเล็กน้อย
เซิ่งหยางหยางโบกมือ “ฉันจะไปแล้ว บาย!”
เจียงทูหนานยิ้มแล้วพูดว่า “ลาก่อน!”
เซิ่งหยางหยางออกไปแล้ว คนขับรับหน้าที่นำรถมาส่งเรียบร้อยแล้ว เจียงทูนหนานหันกลับมายิ้มให้ฉีซูหยุน “รถฉันอยู่นี่แล้ว ฉันจะกลับบ้านแล้ว”
ฉีซูหยุนสังเกตอย่างถี่ถ้วนและสังเกตเห็นสีหน้าแปลกๆ ของเจียงทูนหนานเมื่อเซิ่งหยางหยางกล่าวคำสุดท้าย ทว่าเขาไม่ได้ถามหรือพูดอะไร เพียงแต่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ได้ โทรหาฉันถ้าเธอต้องการอะไร”
“โอเค!” เจียงทูน่านพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันหลังแล้วขึ้นรถ
–
ทันทีที่เซิ่งหยางหยางขึ้นรถ เธอก็โทรหาซูซี เสียงโทรศัพท์ดังมากจนเธอกำลังจะวางสาย แต่ซูซีกลับรับสาย “มีอะไรเหรอ?”
เซิ่งหยางหยางพูดอย่างเสียใจ “ฉันตื่นเต้นมากจนลืมเวลาไปเลย ฉันรบกวนคุณกับหลิงจิ่วเจ๋อหรือเปล่า?”
เสียงของซูซีแหบเล็กน้อย “เข้าประเด็นเลย”
เซิ่งหยางหยางอดหัวเราะไม่ได้ แต่หลังจากหัวเราะเสร็จ สีหน้ากังวลก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ฉันบังเอิญเจอถูหนานที่คฤหาสน์เลขที่ 9 เธออยู่กับคุณชายน้อยของตระกูลฉี และพวกเขาดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน”
ซูซีและเซิ่งหยางหยางรู้จักกันดีเกินไป เธอจึงเข้าใจความหมายได้ทันที น้ำเสียงของเธอสงบลงกว่าเดิม “หยางหยาง ถูหนานมีสิทธิ์เลือกคนอื่นและมีความสัมพันธ์”
เซิ่งหยางหยางหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ฉันรู้ แต่ฉันรับไม่ได้จริงๆ ทั้งสองคนดูเข้ากันได้ดีจริงๆ ฉันคิดว่าอาจารย์เหิงก็มีใจให้ตูหนานเหมือนกันนะ”
“ความรู้สึกโรแมนติกของพี่ชายฉันมันเทียบไม่ได้กับความรับผิดชอบที่มีต่อไป๋เซี่ย และถูหนานก็รู้เรื่องนี้” ซูซีกล่าว “ถ้าเขาไม่กลับมา ถูหนานจะรอต่อไปตลอดกาลงั้นหรือ?”
เฉิงหยางหยางถอนหายใจด้วยความเสียใจ “ฉันเข้าใจ!”
ซูซีถามว่า “คุณไม่ได้ทำให้เรื่องยากสำหรับทูหนานหรือคุณชายฉีใช่ไหม”
แน่นอนว่าไม่ใช่สำหรับทูหนาน แต่ข้ามีความคิดล่วงหน้าว่าฉีซูหยุนทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเหิงจู่และทูหนาน ดังนั้นข้าจึงไม่ได้ประทับใจเขาและพูดกับเขาอีกสองสามคำ” เซิ่งหยางหยางพูดอย่างตรงไปตรงมา
น้ำเสียงของซูซีเฉยเมยเล็กน้อย “อย่าทำแบบนี้อีกคราวหน้า อย่าทำให้ตูหนานลำบาก”
เซิ่งหยางหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอก “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
“คุณอยู่บ้านไหม” ซูซีถาม
“ไปกันเถอะ” เซิ่งหยางหยางพิงหน้าอกลู่หมิงเซิง “ไปหาหลิงจิ่วเจ๋อกันเถอะ ฉันจะวางสาย!”
“อืม”
เซิ่งหยางหยางวางโทรศัพท์ลง หัวใจของเธอหนักอึ้งด้วยอะไรบางอย่าง และมีสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย
ลู่หมิงเซิงเงยหน้าขึ้นแล้วหยิกคาง “ซูซีพูดถูก ถ้าเธอชอบเจียงถู่หนาน ก็ใช้เวลากับเธอให้มากขึ้นและดูแลเธอให้ดี อย่าไปยุ่งเรื่องของหัวใจ”
เซิ่งหยางหยางคว้ามือเขาไว้ กุมไว้ในมือเธอ แล้วเล่นกับแหวนแต่งงานในมือ “ฉันไม่มีความสุขเลย”
ลู่หมิงเซิง ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาภายใต้แว่นตาของเขากล่าวอย่างใจเย็นว่า “ไม่เช่นนั้น คุณจะระบายเรื่องนั้นกับฉันเหรอ?”
เฉิงหยางหยางหัวเราะเบาๆ แล้วหันกลับไปมองออกไปนอกหน้าต่างรถ หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงอยู่
–
เจียงทูน่านกลับบ้าน อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อผ้าในเครื่องซักผ้า และในขณะที่รอ เขาก็ใส่ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาในแจกันกลับเข้าไปใหม่
หลังจากเปลี่ยนดอกไม้แล้ว ฉันก็จัดชั้นหนังสือให้เรียบร้อย หนังสือบางเล่มที่เคยอ่านแต่คงไม่อ่านอีกก็เก็บเข้าที่ ส่วนหนังสือเล่มใหม่ที่เพิ่งซื้อมาก็วางไว้ใกล้ๆ เพื่อเตือนตัวเองว่าอย่าลืม
เสื้อผ้าได้รับการซักและตากแห้งแล้ว และเธอก็รีดทีละชิ้นก่อนจะใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้า
กว่าจะเสร็จก็ตีหนึ่งแล้ว
เธอออกไปที่ระเบียง มองดูเมืองในยามค่ำคืน และสัมผัสถึงความเงียบสงบของเมืองในยามดึก
เซิ่งหยางหยางเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึง เธอเตือนเธอว่าเขากำลังจะกลับมา
แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขากลับมา?
เจียงทูน่านยิ้มเล็กน้อยแล้วหันไปนอน
–
วันต่อมา เจียง ทูนหนาน และ ฉี ซู่หยุน ไปร่วมพิธีเปิดสาขาหัวเซิงด้วยกัน
พิธีเริ่มต้นเวลา 10:10 น. เทียนหลินเฉียง กรรมการบริษัทหัวเซิง ขึ้นเวทีกล่าวแนะนำโครงการธุรกิจของบริษัท หลังจากนั้นมีการตัดริบบิ้นและกล่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ เมื่อเสร็จสิ้นพิธีก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว
พิธีดังกล่าวจัดขึ้นโดยบริษัท Jiangtunan และดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก
ในตอนเที่ยง Huasheng ได้จัดงานเลี้ยงที่ร้านอาหาร Yangfan โดยจองห้องจัดเลี้ยงทั้งชั้น 1 และชั้น 2 ไว้ ทำให้เป็นงานที่ยิ่งใหญ่และมีชีวิตชีวา
เจียง ทูนหนาน และหัวหน้าบริษัทหัวเซิง ก็ได้สรุปความร่วมมือสำหรับปีหน้าเช่นกัน หัวหน้าบริษัทกล่าวว่าประธานบริษัทพึงพอใจกับการวางแผนงานพิธีและบริการคอนเซียร์จของบริษัทเหิงอันเป็นอย่างมาก และจะร่วมมือกันไปอีกนาน
หลังจากที่ทั้งสองคุยกันเสร็จ ฉีซูหยุนก็เดินเข้ามาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลุงเทียนเพิ่งชมคุณกับฉันโดยบอกว่าคุณมีความสามารถมาก”