by 
ฉันรู้สึกกังวลโดยไม่มีเหตุผล
ก่อนหน้านี้ ฉินจุนไม่รู้ว่าเขาโทรหาเธอและส่งข้อความหาเธอกี่ครั้งในแต่ละวัน แต่ตอนนี้เธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
โทรศัพท์ดังแล้วและกำลังจะวางสาย เธอจึงปัดเพื่อรับสาย “ฮัลโหล?”
เสียงของ Qin Jun สงบเหมือนเช่นเคย “ฉันอยู่ที่ประตูของคุณแล้ว ออกมาสักครู่!”
เจียงเจียงหันกลับไปมองข้างนอก
ต้นไม้ทอดเงาอย่างหนัก แสงไฟสลัว และฉันสามารถเห็นร่างสูงที่ยืนอยู่นอกกำแพงได้เลือนลาง
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าเมื่อสายนี้?” เจียงเจียงถาม
“คุณออกมาก่อน!” ชายคนนั้นกล่าว
“โอ้.”
เจียงเจียงตอบแล้วใส่รองเท้าและเสื้อโค้ตแล้วเดินออกไป
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้มากขึ้น ร่างของชายผู้นั้นที่ยืนอยู่ใต้แสงไฟถนนก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เจียงเจียงเดินช้าลง แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้น เธอไม่อยากเจอเขาอีกต่อไป อยากจะหันหลังกลับทันที
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ฉินจุนก็หันกลับมามอง ดวงตาสีเข้มที่ซ่อนเร้นอยู่หลังเลนส์นั้นลึกล้ำและมืดมิด ดังเช่นเคย ไม่อาจมองเห็นอารมณ์ความรู้สึกในดวงตาคู่นั้นได้ มีเพียงความรู้สึกที่สง่างามและสูงส่งเท่านั้น
ใบหน้าของเจียงเจียงถูกโอบล้อมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตขนเป็ดและหมวก ทำให้เธอดูบอบบางยิ่งขึ้น ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับท่ามกลางแสงไฟ “ดึกแล้ว เกิดอะไรขึ้น?”
ฉินจุนยื่นสิ่งนั้นให้เธอในมือ “พัฟ เรามีทุกรสชาติที่คุณชอบ”
เขาไม่ได้อยู่กับหมินหมิงจู่ในตอนบ่าย เขาแค่จากไปกับเธอ
เขาได้พบกับเพื่อนสองคน ทานอาหารเย็นด้วยกันในตอนเย็น และพูดคุยกันถึงเรื่องงาน ระหว่างทางกลับบ้าน เขาผ่านร้านขนมหวานที่เขาไปเมื่อคืนนี้ เขาจึงลงจากรถแล้วซื้อขนมพัฟที่เขาไม่ได้ซื้อเมื่อคืนให้เธอ
เจียงเจียงไม่ตอบ “ฉันบอกแล้วว่าช่วงนี้น้ำหนักขึ้น เลยไม่กินอะไรตอนกลางคืน”
“งั้นก็เก็บไว้กินพรุ่งนี้เช้านะ อย่าลืมเอาเข้าตู้เย็นด้วยล่ะ” ชายคนนั้นยังคงถือพัฟไว้ในมือ
เจียงเจียงรับมันมาและเม้มริมฝีปาก “มันสายแล้ว คุณควรกลับบ้านเร็วๆ นะ!”
ชายคนนั้นไม่ขยับเขยื้อน จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “คุณไม่มีอะไรจะถามฉันเหรอ?”
“อ่า?” เจียงเจียงเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“คุณไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเลยเหรอ?” ฉินจุนพูดซ้ำ
เจียงเจียงส่ายหัว “ไม่!”
หลังจากพูดจบ เธอก็รู้สึกหนาวๆ ขึ้นมาที่หน้าผาก เธอเงยหน้าขึ้นมองและพบว่าหิมะกำลังตก
เกล็ดหิมะเล็กๆ ร่วงลงมาจากท้องฟ้า และภายใต้แสงไฟถนน พวกมันดูเหมือนเกล็ดหิมะที่กำลังกระพือปีก
ดวงตาของเธอมืดมนและชุ่มชื้น สะท้อนแสงแก้วบางๆ ทำให้หัวใจของฉินจุนอ่อนลง เขายกมือขึ้นปัดเกล็ดหิมะที่ร่วงหล่นบนผมสั้นของเธอออกไป
เจียงเจียงถอยหลังหนึ่งก้าว ท่าทีเย็นชาของเธอเห็นได้ชัด
ฉินจุนขมวดคิ้วทันที “คุณหมายความว่ายังไง”
เจียงเจียงกัดริมฝีปากแล้วกระซิบ “เราเคยเล่นกันโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เพราะคุณไม่มีแฟน ตอนนี้คุณอยู่กับพี่หมิงจูแล้ว การรักษาระยะห่างไว้บ้างก็น่าจะดีกว่า”
ฉินจุนโกรธจนแทบระเบิด เขามองเธอด้วยสีหน้าบึ้งตึง พยายามระงับความโกรธและควบคุมน้ำเสียงให้สงบลง “เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องระหว่างข้ากับหมินหมิงจู?”
เจียงเจียงยิ้ม “เยี่ยมมาก พวกคุณสองคนเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก! และฉันก็หวังว่าคุณจะลืมซูซีได้โดยเร็วที่สุด”
แว่นตาของ Qin Jun สะท้อนแสงเย็น ดวงตาของเขามืดมนและลึกล้ำ “ฟังดีๆ ฉันไม่เคยชอบ Su Xi”
เจียงเจียงมองดูเขาด้วยความประหลาดใจและพูดออกไปว่า “ถ้าคุณไม่ชอบซูซี แล้วคุณชอบใครล่ะ?”
“คุณคิดยังไงบ้าง? ฉันใจดีกับเธอและดูแลเธออย่างดีมาตลอดหลายปี คุณคิดว่าฉันชอบใครล่ะ?”
ฉินจุนจ้องมองเธอโดยไม่กระพริบตา ดวงตาเบิกกว้างทันที “ฉันรักเธอ แต่เธอกลับชอบคนอื่น ฉันได้แต่ซ่อนความรู้สึกและปกป้องเธอในฐานะเพื่อนและเจ้านาย ถึงฉันจะเจ็บปวดจนแทบขาดใจ ฉันก็ไม่อาจปล่อยเธอไปได้”
เจียงเจียงสั่นไปทั้งตัวและก้าวถอยหลังโดยไม่ตั้งใจ
ฉินจุนก้าวไปข้างหน้าและหลังจากพูดไปแล้ว เขาก็เล่าทุกอย่าง
“หลังจากที่เลิกกับฉันในที่สุด เธอก็กลับมาหาฉันและบอกว่าเธอปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นลูกของเธอเอง”
“ตอนนี้คุณกำลังบอกฉันว่าฉันเหมาะสมกับผู้หญิงคนอื่นมากกว่า!”
“เจียงเจียง!” ฉินจุนมองเธอด้วยแววตาเศร้าสร้อย “คุณยังอยากทำร้ายฉันอีกมากแค่ไหน?”
เจียงเจียงตกใจและส่ายหัวด้วยความไม่เชื่อ “ไม่ เป็นไปไม่ได้ คุณจะชอบ…”
เป็นไปได้ยังไงที่คนที่เขาชอบจะเป็นเธอ?
“ทำไมล่ะ?” ฉินจุนเยาะเย้ยตัวเองอย่างดูถูก “ถ้าไม่ใช่เพราะความรัก ทำไมฉันถึงต้องถ่อมตัวขนาดนี้! ตอนที่เธอรักโจวรุ่ยอย่างสุดหัวใจ ฉันต้องฟังเธอพูดทุกวันว่าเธอชอบเขามากแค่ไหน และฉันต้องวิเคราะห์ให้เธอฟังว่าเขารักเธอหรือเปล่า? ตอนที่เธอเลิกกับเขาแล้วร้องไห้กลางถนน ฉันยิ่งทุกข์ใจกว่าเธออีก เธอกำลังทรมานตัวเองอยู่หรือ? ไม่สิ เธอทรมานฉันมาตลอดเลยต่างหาก!”
“ตอนที่เธอเจ็บปวดและเสียใจ ฉันพยายามปลอบใจเธอทุกวัน เพื่อไม่ให้เธอต้องเสียใจ ฉันพาเธอวิ่ง พาเธอไปสนามเด็กเล่น พาเธอไปดูหนัง เธอคิดว่าฉันมีเวลาว่างมากขนาดนั้นจริงเหรอ”
“ฉันปกปิดความรู้สึกของฉันอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่ามันจะทำให้คุณอับอาย!”
“เจียงเจียง บอกฉันหน่อยสิว่านี่คือความรัก?”
เจียงเจียงถูกบังคับให้ถอยกลับครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเขาถอยกลับไปที่กำแพง จ้องมองเขาด้วยความตื่นตระหนก
“ฉัน ฉัน…” หัวใจของเจียงเจียงสับสนวุ่นวาย “แต่ฉันถือว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเสมอมา”
การเติบโตมาด้วยกันในฐานะเพื่อนก็เหมือนครอบครัว!
“ตอนนี้คุณรู้แล้ว คุณคิดอย่างไร” ฉินจุนจ้องมองเธอ
ในคืนที่มีหิมะตกเช่นนี้ เขาได้บอกเธอถึงทุกสิ่งที่เขาซ่อนไว้มานานหลายปี และมันต้องมีผลลัพธ์อย่างแน่นอน
เจียงเจียงส่ายหัวด้วยความกลัว “ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยคิดว่าคุณกับฉันจะได้อยู่ด้วยกัน”
“แล้วตอนนี้คุณคิดว่าความรักของฉันทำให้คุณมีความสุขหรือเศร้า?”
เจียงเจียงกัดริมฝีปากและไม่พูดอะไร
ฉินจุนโน้มตัวเข้ามาหา ยืนกรานที่จะตอบคำถาม “คุณรู้สึกยังไงกับฉัน? คุณรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นฉันกับหมินหมิงจู่อยู่ด้วยกันไหม?”
เจียงเจียงกำลังจะพูด แต่ทันใดนั้นเขาก็คว้ามือเธอไว้แล้วพูดว่า “บอกความจริงฉันมา!”
ดวงตาของเจียงเจียงแดงก่ำ มีความมืดมิด เกล็ดหิมะ และเขาอยู่ในดวงตาของเธอ
เธอสะอื้นแล้วพยักหน้า “ใช่ ฉันรู้สึกไม่สบายใจ แต่นั่นก็ไม่มีอะไรผิดหรอก มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ เหมือนกับว่าถ้าฉันมีของเล่นที่เคยเล่นมาตั้งแต่เด็ก แล้วจู่ๆ ก็มีคนอื่นมาแย่งไป ฉันคงเสียใจมากและปรับตัวไม่ได้”
นางพูดจาไม่รู้เรื่อง ก้มหน้า ไม่กล้าสบตาชายคนนั้น
“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้หมายความว่าอะไรหรอก แค่ชินกับมันไปก็พอ”
ฉินจุนขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็งและหิมะ “สำหรับฉันแล้วฉันเป็นแค่ของเล่นเหรอ?”
เขาลูบใบหน้าของหญิงสาวด้วยฝ่ามือ ลูบไล้แก้มของเธอด้วยปลายนิ้วเย็นเฉียบ ความเจ็บปวดและความรักอันลึกซึ้งปะทะกันและพันกันในดวงตา สะท้อนแสงอันน่าอึดอัด
ร่างสูงใหญ่ของเขาบดบังแสงไฟถนน และความมืดมิดหลายชั้นปกคลุมร่างของเจียงเจียง เธอตัวสั่นเทาภายใต้นิ้วมือเย็นเฉียบของชายคนนั้น และไม่อาจหลบถอยหลังได้
การกระทำหลบเลี่ยงของเธอทำให้ฉินจุนโกรธแค้นอย่างรุนแรง และปลุกเร้าอารมณ์ที่เขาเก็บกดมานานหลายปี ความรู้สึกทั้งหมดพุ่งพล่านเข้ามาในใจเขา และเขาต้องการทางออกอย่างเร่งด่วน
เขาเลื่อนปลายนิ้วไปบนริมฝีปากอันนุ่มนวลของเธอโดยไม่ปิดบังความปรารถนาที่เขามีต่อเธออีกต่อไป และก้มศีรษะลงเพื่อจูบเธอ
ของเล่น?
หัวใจของชายผู้นี้เย็นชาเหลือเกิน ริมฝีปากของเขาไร้ซึ่งความอบอุ่น เขาเพียงแต่อยากลงโทษและครอบครองเธอ เขาอยากจูบเธอและบอกให้เธอรู้ว่าเขารู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนในหัวใจ!