เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของทุกคนบนชั้น 1 ดังเข้ามาทางประตูห้อง เต็มไปด้วยแสงสว่างและความเงียบ ได้ยินเสียงหายใจของชายคนนั้นอย่างชัดเจน ทันใดนั้นเลือดในร่างกายของเธอก็เพิ่มขึ้น และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น
ผนังด้านหลังเธอเย็น แต่หน้าอกของเธอเต็มไปด้วยความร้อน ความร้อนและความเย็นสลับกันทำให้เธอรู้สึกทนไม่ไหวครู่หนึ่ง และเธอยังพบว่าหายใจลำบากอีกด้วย
ในที่สุดชายคนนั้นก็หยุด แต่มือของเขาที่จับกำแพงไม่ยอมออกไป เขาโน้มตัวเข้าไปในหูของเธอ เสียงของเขาแหบแห้ง และเขาไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างความสุขและความโกรธได้ “ในช่วงเวลาวิกฤติ ลุงคนที่สองกรีดร้องด้วยความดีใจ ”
ซูซีหายใจเข้าลึก ๆ โดยรู้ว่าชายคนนั้นจะชดใช้ความผิด
เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธหรือเปล่า เธอจึงลดเสียงลงแล้วพูดช้าๆ “คุณปู่บอกฉันว่าเมื่อเจอปัญหาก็มีทางลัด ดังนั้นอย่าอวดดี”
“รู้แล้วทำไมยังมากับเขาอีก”
“ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขา”
ชายคนนั้นดูเหมือนจะหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงของเขาอุ่น ๆ “ทำไมคุณไม่มองหา Shen Ming?”
ซูซีบีบมุมเสื้อผ้าของเขาเบา ๆ ด้วยนิ้วของเธอ “คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาทำโดยตั้งใจ? เขากำลังแก้แค้นฉัน”
หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็คิดออกเอง เธอโทรหาเขาข้างๆ Landu ในคืนนั้น และเขาคงจะตรวจสอบมันในภายหลัง จดจำในหนึ่งวินาที
หลิงจิ่วเจ๋อกล่าวอย่างเคร่งขรึม “คนอย่างหลี่หรงจะไม่พูดเรื่องไร้สาระอยู่ข้างใน และตำรวจก็หาคุณไม่พบ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล
หลิงจิ่วเจ๋อหรี่ตาลงและมองดูใบหน้าที่งดงามของหญิงสาว “เพราะเรื่องของหลี่หรง?”
ซูซีมองด้วยความตกใจ “คุณรู้ได้อย่างไร”
ซู ซีตกใจ ใบหน้าของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย และความอบอุ่นที่เธอรู้สึกได้ครู่หนึ่งก็เย็นลง ราวกับว่าน้ำแข็งและหิมะจำนวนหนึ่งถูกยัดเข้าไปในหัวใจของกุนเต เธอพูดเบา ๆ ว่า “ฉันเข้าใจ”
การโค้งปากของเธอกลายเป็นการเยาะเย้ยตัวเอง ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอคาดหวังอะไร เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้ว่าพวกเขาจะไม่พูดถึงเรื่องเงินหรือความรู้สึกเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกันเพียงเพื่อความสุข
ซูซีตระหนักว่าเขาได้ดูแลเธอแล้ว มุมริมฝีปากของเธอโค้งงอเล็กน้อย และแววตาอบอุ่นฉายแววอบอุ่น
เธอยังคงไม่พูด แต่ชายคนนั้นยังคงกระซิบข้างหูของเธอ “อยู่ห่างจาก Shen Ming ฉันไม่มีนิสัยชอบนอนร่วมเตียงกับคนอื่น”
ซูซีพยักหน้าเล็กน้อย หันกลับมา เปิดประตูแล้วขับออกไป
พวกเขาทั้งสองอยู่ข้างในมานานแล้ว และไม่มีใครกล้าถาม หรือแม้แต่แสดงท่าทีสงสัย พวกเขาเพียงแต่เข้ามาทักทาย Ling Jiuze ด้วยความเคารพและนอบน้อม
Ling Jiuze ลุกขึ้นยืนแล้ว สีหน้าของเขายังคงเหมือนเดิม และดวงตายาวของเขายังคงมืดมนและลึกล้ำ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเต็มไปด้วยความรักอันลึกซึ้งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ในทันที แต่จริงๆ แล้ว พวกเขาสงบและไม่แยแสภายใน
“ออกไป” ชายคนนั้นพูด
ใครจะรู้ว่ามีคนอยู่ที่ทางเดินแล้วพิงราวไม้และสูบบุหรี่ นั่นคือ Shen Ming
เมื่อเขาได้ยินเสียงกลับมา สายตาของเขาก็จ้องมองไปที่ซู ซี แววตาประหลาดใจปรากฏบนดวงตาของสุนัขจิ้งจอก และเขาก็ยิ้มและชมอย่างไม่สะทกสะท้านว่า “มันสวยงามมาก!”
ผู้หญิงมองซูซีด้วยความกลัว การแสดงออกของพวกเขาหลบเลี่ยงและไม่เป็นธรรมชาติ
ซูซีรู้สึกเบื่อเล็กน้อย เธอจึงไปที่ทางเดินเพื่อสูดอากาศ คิดถึงการบอกลาและจากไปในภายหลัง
ซูซีกล่าวว่า “เราไม่มีอะไรจะพูดคุยกัน”
เฉินหมิงดับบุหรี่ของเขา พิงรั้วไม้แล้วยิ้ม “จะรีบอะไรล่ะ มาคุยกันเถอะ”
สีหน้าของซูซียังคงไม่เปลี่ยนแปลง และเธอพูดเบาๆ “เป้าหมายของคุณบรรลุเป้าหมายแล้ว ฉันขอกลับไปได้ไหม”
“ถ้าอย่างนั้นมาพูดถึงคุณกับหลิงจิ่วเจ๋อกันดีกว่า”
ดวงตาของซูซีสงบนิ่ง “คุณไม่ได้ยินที่ฉันเรียกเขาว่าลุงเหรอ?”
Shen Ming หัวเราะออกมาดัง ๆ “ลุงคนไหนล่ะที่จะดูหลานสาวของเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว? อย่าโกหกฉัน ให้ฉันเดาหน่อยสิ คุณเป็นคนรักบุญธรรมของเขาหรือเปล่า”