by ซ่างหยุนซ่างล้มลงกับพื้นทันที พร้อมร้องไห้เบาๆ
ซ่างฉงเหวินรู้สึกหัวใจสลายจากการร้องไห้
เขาจึงลุกขึ้นและช่วยซ่างหยุนซ่างลุกขึ้น “พ่อรู้ใจคุณดี คุณเป็นคนมีเหตุผลที่สุดและเป็นคนที่ทำให้พ่อรู้สึกสบายใจ พ่อดีใจมากที่คราวนี้คุณรู้ตัวว่าทำผิด”
ซ่างหยุนซ่างส่ายหัว “ซ่างเอ๋อทำให้พ่อมีปัญหาเยอะมาก”
“คุณเป็นลูกสาวของพ่อ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่พ่อจะต้องเป็นห่วงคุณ โอเค พ่อจะไม่ตำหนิคุณหรอก”
“พ่อ…”
ชางฉงเหวินออกไปหลังจากไม่ได้อยู่นาน
ปี่หยุนเข้ามาทันทีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยินดี “คุณหนู ท่านอาจารย์ได้ยกเลิกการห้ามแล้ว พวกเราสามารถเข้าและออกได้อย่างอิสระ!”
ซ่างหยุนซ่างหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ ในขณะนี้ไม่มีความรู้สึกผิดหรือเสียใจในดวงตาของเธอ มีเพียงความเย็นชาเท่านั้น “แม่เป็นยังไงบ้าง”
“คุณหญิงคนโตยังถูกคุมขังอยู่”
“เอาล่ะ แม่ใจเย็นๆ ไว้สองวัน ฉันจะไปหาแม่พรุ่งนี้”
อย่างไรก็ตาม ชางหยุนชางขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไปถามดูว่าพ่ออยู่ที่ไหนก่อนที่เขาจะมา”
“ครับคุณหนู”
เธอเคยคิดว่าพ่อของเธอจะไม่มาสองวัน แต่ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ซึ่งทำให้เธอประหลาดใจ
ครึ่งนาทีต่อมา ปีหยุนก็กลับมา
“คุณหนู ก่อนที่ท่านจะมาหาพวกเรา เจ้านายไปอยู่ที่บ้านคุณหนูเก้าแล้วครับ”
ซ่างหยุนซ่างกำผ้าเช็ดหน้าของเธอไว้ทันที
ซ่างเหลียงเยว่…
ในเมืองหยาเกอ ซางเหลียงเยว่รับประทานอาหารเย็น อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นจึงนอนลงบนเตียง
ชิงเหลียนปิดไฟในห้องนอน เดินออกไปและปิดประตู
หลังจากที่ประตูปิด ซ่างเหลียงเยว่ก็ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ
เธอหลับตาแล้วเริ่มค้นหาความทรงจำของเธอ
ประเทศที่เธออยู่ตอนนี้เรียกว่า ตี๋หลิน ซึ่งเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในทวีปตงชิง เป็นประเทศที่ร่ำรวย มีประชาชนที่มีความคิดเปิดกว้าง และมีการค้าขายที่พัฒนาแล้ว เป็นประเทศที่ประเทศเพื่อนบ้านต่างปรารถนา
อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิหลินเคารพทั้งวัฒนธรรมและศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าพระองค์จะเป็นที่ปรารถนาของประเทศอื่น แต่พระองค์ก็ไม่เคยปล่อยให้ประเทศเหล่านั้นทำประโยชน์แก่พระองค์เลย
ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากความจริงที่ว่าอาณาจักรจักรพรรดิหลินมีลุงคนที่สิบเก้าผู้ไม่อาจพ่ายแพ้และได้รับชัยชนะ
เจ้าชายลำดับที่สิบเก้าคือบุคคลที่มีสถานะสูงสุดในอาณาจักรดีหลิน ยกเว้นจักรพรรดิ เขาเป็นที่รักใคร่ของผู้คนและเป็นที่ไว้วางใจของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน
เขาเป็นพระอนุชาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันด้วย
เพราะเขานี่เองที่ทำให้ประเทศศัตรูไม่กล้ารุกรานอาณาจักรดีหลินมาตลอดสิบปี
เขาเป็นคนที่มีบุคลิกดีทีเดียว
เย่เหมี่ยวชื่นชมบุคคลผู้รักชาติเช่นนี้มาโดยตลอด
เพราะรักอันยิ่งใหญ่.
แต่เธอมีจิตใจที่คับแคบและไม่มีความสามารถในการแสดงความรักที่ยิ่งใหญ่
ภาพต่างๆ มากมายเกี่ยวกับประเทศนี้ ของรัฐบาลซาง ผุดขึ้นมาในจิตใจของเขา และจิตใจของเย่เหมี่ยวก็ค่อยๆ เติมเต็มขึ้นทีละน้อย…
ทันใดนั้น นางก็ลืมตาขึ้นและหมุนตัวอย่างรวดเร็ว แต่ทันทีที่เธอหมุนตัว ก็มีลมแรงพัดเข้ามา และนางก็ถูกฝังเข็ม!
ซ่างเหลียงเยว่นอนอยู่บนเตียงโดยหลับตา ไม่สามารถขยับหรือพูดได้
เธอโกรธมาก
บ้าเอ้ย สิ่งที่เลวร้ายที่สุดในสมัยโบราณคือ ผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้รู้วิธีการกดจุดฝังเข็มและฝึกศิลปะการต่อสู้!
หากเธอสามารถรอดชีวิตมาได้ในคืนนี้ เธอจะต้องหาปรมาจารย์ในการเรียนรู้การกดจุดและศิลปะการต่อสู้ให้ได้!
คืนนั้นเงียบสงบ และเสียงแมลงเจื้อยแจ้วข้างนอกก็ดูเหมือนจะเงียบลงด้วย
ในบ้านไม่มีแสงไฟ มีเพียงแสงจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดครึ่งเดียว สร้างบรรยากาศที่เงียบสงบและสงบ
ชายชุดดำยืนอยู่ในห้องนอนและเดินไปที่เตียงผ่านแสงจันทร์
ผ้าม่านเตียงปิดอยู่ เพื่อไม่ให้เห็นคนที่อยู่ข้างใน เขาจึงยกมือขึ้น นิ้วที่แข็งเป็นกระดูกของเขาเหยียดออกแตะผ้าม่านแล้วดึงมันเปิดออก
ซ่างเหลียงเยว่ตึงเครียดเมื่อได้ยินเสียงม่านเตียงถูกดึงขึ้น
คุณไม่สามารถพบเห็นใครได้เลย ไม่สามารถพูดได้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และทำได้เพียงปล่อยให้ตัวเองถูกสังหารเท่านั้น
ความรู้สึกนี้มันแย่มากเลย
แต่เธอกลับไม่มีทางช่วยตัวเองได้!
ตี้หยูจ้องมองไปที่ซ่างเหลียงเยว่ คิ้วของเธอขมวดมุ่นและริมฝีปากของเธอเม้มแน่น ราวกับว่าเธอกำลังเจ็บปวด
เขาขมวดคิ้วแล้วให้ยาเธอ เพราะตามหลักแล้วเธอไม่ควรอ่อนแอขนาดนี้
ตี้หยูนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ยกมือขึ้น งอนิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางเล็กน้อย แล้ววางบนข้อมือสีขาวของเธอ
ทันทีที่มือของเขาสัมผัสซ่างเหลียงเยว่ ซ่างเหลียงเยว่ก็ตกใจ
เขากำลังจับชีพจรของเธอ!
เขาเป็นใคร?
ทำไมคุณต้องวัดชีพจรของเธอ?
จิตใจของซ่างเหลียงเยว่ทำงานอย่างรวดเร็ว
ในความทรงจำของเธอไม่มีใครปกป้องซ่างเหลียงเยว่เลย
ไม่มีใครที่คอยปกป้องซ่างเหลียงเยว่อย่างเงียบๆ
บุคคลนี้เป็นใคร?
หรือคนผู้นี้คอยปกป้องซ่างเหลียงเยว่ไว้เป็นความลับ? แล้วซ่างเหลียงเยว่ไม่รู้เลยเหรอ?
อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึง Xumi ความคิดต่างๆ มากมายก็ฉายแวบผ่านจิตใจของ Shang Liangyue
แต่ยังไงก็ตามตราบใดที่คนๆนี้ไม่อยู่ที่นี่เพื่อฆ่าเธอ ก็ไม่เป็นไร
เธอปล่อยความกังวลออกไปและร่างกายที่ตึงเครียดของเธอก็ผ่อนคลายลง
ตี้หยูรู้สึกถึงชีพจรของซ่างเหลียงเยว่ ซึ่งอ่อนแรงมากแต่ก็แข็งแกร่งและพุ่งพล่านเช่นกัน
แต่พลังอันแข็งแกร่งและพุ่งพล่านนี้ถูกระงับด้วยความอ่อนแอและไม่สามารถออกมาได้
เธอมีสุขภาพไม่ดีมาก
เขาชักมือออก ยืนขึ้น และมองดูคนบนเตียง
ราวกับว่าฝันร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว คิ้วที่ขมวดเข้าหากันของเธอก็คลายลง และเธอก็ดูเจ็บปวดน้อยลง
เขายื่นมือเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้วขวดยาก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
เขาเทยาเม็ดออกมา แล้วดีดปลายนิ้ว และยาเม็ดก็เข้าไปในปากของซ่างเหลียงเยว่
แม้ว่าซ่างเหลียงเยว่จะรู้ว่าชายคนนี้จะไม่ทำร้ายเธอ แต่เธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจที่จะกินยาอย่างกะทันหัน
แต่แรงนั้นรุนแรงมากจนยาเม็ดเข้าไปในท้องของเธอโดยตรงและเธอหยุดมันไม่ได้เลย
ในไม่ช้า ลมก็พัดเข้ามาในห้อง ร่างของซ่างเหลียงเยว่ผ่อนคลาย และเธอก็ลืมตาขึ้น
จุดฝังเข็มของเธอถูกปลดบล็อคแล้ว!
ซ่างเหลียงเยว่ลุกขึ้นจากเตียงแล้วมองไปรอบๆ ทันที
ไม่มีใครอยู่ที่นั่น มีเพียงหน้าต่างที่เปิดครึ่งเดียว และต้นฟอร์ไซเธียข้างนอกก็พลิ้วไหวตามสายลม
ซ่างเหลียงเยว่หลับตาและรู้สึกถึงสภาพร่างกายของเธอ
หลังจากจุดธูปแล้ว แสงก็ส่องผ่านดวงตาของเธอ
ยานั้นไม่ใช่ยาพิษแต่เป็นยาบำรุง!
เพียงแค่จุดธูปหนึ่งกำ ยาก็ออกฤทธิ์ กลิ่นที่สดชื่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายและกระดูกของเขา ร่างกายที่อ่อนแอของเขากลับรู้สึกผ่อนคลายและไม่หนักเหมือนเมื่อก่อน
ซ่างเหลียงเยว่มองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของเธอเป็นประกาย
คนๆ นี้เป็นใคร และทำไมเขาถึงดีกับซ่างเหลียงเยว่?
–
พระราชวังหลวง,สวนหลวง.
ศาลาเฉาหยาง
ชายคนหนึ่งสวมชุดสีเหลืองสดใสกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งหิน พร้อมกับถือหมากสีขาวไว้ในมือ และมองไปที่กระดานหมากรุก โดยไม่สามารถเคลื่อนไหวใดๆ ได้เลย
บุคคลที่นั่งตรงข้ามเขาสวมเสื้อคลุมสีเข้ม ผมยาวรวบเป็นมงกุฎ และมีกิ๊บหยกสีขาวเสียบอยู่ ดูสง่าและมีระดับ
เขามีคิ้วหนาและดวงตาเหมือนนกฟีนิกซ์ เมื่อดวงตาของเขาขยับเล็กน้อย มันก็เหมือนกับแม่น้ำยาวในคืนอันมืดมิด ดูลึกลับและอันตราย
เขามีสันจมูกสูง ริมฝีปากบาง และใบหน้าที่แกะสลักอย่างประณีตงดงามราวกับเทพเจ้า
เขาได้นั่งอยู่ตรงนั้น แสงทั้งหมดถูกเอาออกไปจากตัวเขา และทุกสิ่งรอบตัวเขาก็มืดลง
ดวงตาของสาวใช้ในวังจะมองมาที่เขาเป็นครั้งคราว เต็มไปด้วยความชื่นชมและความตื่นเต้น
เจ้าชายลำดับที่สิบเก้าคือเทพเจ้าสงครามแห่งอาณาจักรตี้หลิน และยังเป็นบุรุษที่หล่อที่สุดในอาณาจักรตี้หลินอีกด้วย
ประเด็นแรกนั้น เป็นที่ทราบกันดีทั่วประเทศ และแม้แต่ทั่วทวีปตงชิงก็ทราบกันดี แต่ประเด็นที่สองนั้น คนส่วนใหญ่ก็เชื่อครึ่งหนึ่งและสงสัยครึ่งหนึ่ง
เนื่องจากเจ้าชายที่สิบเก้ามักจะสวมหน้ากากในที่สาธารณะเสมอ จึงแทบไม่มีใครได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา
ดังนั้นข่าวลือในหมู่คนทั่วไปก็คือ เจ้าชายลำดับที่สิบเก้านั้นเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดและชั่วร้ายมาก น่ากลัวมาก
บางคนถึงกับบอกว่าเจ้าชายลำดับที่สิบเก้าสามารถชนะสงครามได้หลายครั้งเพราะเขาถอดหน้ากากออกเมื่อไปทำสงคราม ทำให้ศัตรูหวาดกลัวใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัวของเขา จึงทำให้ได้รับชัยชนะ
แต่ไม่ว่าโลกภายนอกจะแพร่กระจายออกไปอย่างไร เจ้าชายลำดับที่สิบเก้าก็ไม่เคยอธิบาย และจักรพรรดิก็ไม่เคยอธิบายเช่นกัน ทิ้งให้ผู้คนภายนอกได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานา
แต่ตอนนี้…
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com